Herkese selammm!... Nasılsınız, özledik mi birbirimizi? Çok uzun zaman oldu, belki de hiç bu kadar uzun bir ara vermemiştim ama bunun elimde olmayan sebeplerden dolayı olduğunu bilmenizi isterim. Neyse sizi çok tutmayayım satır arası yorumlarınızı ve oylarınızı merakla bekliyorum, sevgiyle kalın....❤️
İki avucunun arasında tuttuğu papatya çayı buz gibi olmuştu. Gün batmak üzereydi, ne kadar süredir karşısındaki denizi izlediğini o da bilmiyordu. Tek bildiği buraya ait hissetmediğiydi...
" Baba..."
Duyduğu sesle gözlerini daldığı ufuktan ayırıp yanına gelen küçük kıza döndü İlyas, boynunda yeğeninin mavi taşlı kolyesini taşıyan kıza...
" Hadi baba seni bekliyoruz, bizim için yaptığım kaleyi merak etmiyor musun yoksa?"
Küçük kızın muzip tavrına acı bir tebessümle karşılık verdi İlyas. Bütün bunların gerçek olmadığının farkında olması inanılmaz bir acı veriyordu ona.
" Çok merak ediyorum."
"E hadi gidelim o zaman."
Küçük kız bunu söylerken minik ellerini tutması için İlyas'a doğru uzattı. Onun bu hareketi İlyas'ın zaten dolu olan gözlerinden bir damla yaş süzülmesine sebep olmuştu.
"Gelemem..."
" Neden ki?"
" Çok yorgunum çünkü.?"
"Ama gelmezsen annem çok üzülür."
"Biliyorum... Ama hiç gücüm yok..."
" Ben sana yardım ederim ki."
İlyas tam itiraz etmek için ağzını açmıştı ki arkadan bir ses duydu;
" Kızımız doğru söylüyor İlyas, biz sana yardım ederiz."
Bu ses Ömür'den başkasına ait değildi. İlyas'ın bir şey söylemesine izin vermeden o da tıpkı küçük kız gibi elini tutması için sevdiği adama uzattı.
Ömür: Hadi, bizim için...
İlyas bir Ömür'e bir yanındaki küçük kıza baktı, bu hayatında gördüğü en güzel kız çocuğuydu... Gözlerini küçük kızda birkaç saniye gezdirdikten sonra tekrar Ömür'e döndü bakışlarını;
İlyas: Ya beceremezsem...
Ömür: Ben yanındayım İlyas, çok yorulursan bana yaslanırsın.
Derin bir nefes aldı İlyas. Kalkacaktı, başarabilir miydi bilmiyordu, ama bu küçük kızın minicik elleriyle yaptığı kumdan kaleyi görmek için denemeye değerdi...
Bir eliyle Ömür'ün, diğer eliyle yanındaki küçük kızın elini tuttu, şimdi çok daha güçlü hissediyordu. Tekrar derin bir nefes alıp ayağa kalktı. Birkaç adım attıktan sonra aklına gelen şeyle duraksadı, bakışları onun durmasını şaşkınlıkla karşılayan ikili arasında gidip geldi. İlyas bakışlarını en son küçük kızda sabitledi.
İlyas: Senin adın ne?
Küçük kız İlyas'ın sorusunu muzip bir tebessümle karşıladı bakışlarını Ömür'e çevirdiğinde ise bu tebessüm şen bir kahkahaya dönüşmüştü...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Bülbülüm altın kafeste aman
Bülbülüm altın kafeste aman
Öter aheste aheste
Öter aheste aheste
Ötme bülbül yarim hasta aman
Ötme bülbül yarim hasta aman
