Silent home~Hyunlix

Gerçek mutluluk

Yüzümün yalanması ile gözlerimi açtım.
Yüzüm sırılsıklam olmuştu resmen.

Başımın üstüne baktığımda bir tavşanın yüzümü yaladığını gördüm.
Hemen oturur hale gelmemle onu kucağıma aldım ve başını okşamağa başladım.
Cidden çok tatlı bir tavşana benziyordu.
Beyaz tüylerini okşadım.

Başımı yukarı kaldırdığımda çok güzel bir manzara ile karşılaştım.
Gökyüzünde sonsuzluğa kavuşmuş bir sürü yıldız vardı.
Ay çok güzel parlıyordu. Geceni aydınlığa kavuşturmak için her yerde yıldızlar vardı.

Ama ben neredeyim ki? En son yerde kan kustuğumdan sonrasını hatırlamıyordum.
Sahi Hyunjin neden bana öyle davranmıştı ki?
Yoksa benden vaz mı geçti? Artık beni sevmiyor mu?
Aklımda gökteki yıldızlar gibi sonsuz sayda sorular vardı. Ama bildiğim tek şey şimdiki Sam benim tanıdığım Sam değildi. O artık Hyunjindi..

Etrafım papatya ve ağaçlarla kaplıydı.
Burası çok güzel olsa da bir ormana benziyordu hatta galiba ormanın tam ortasındaydım.
Beni burada mı öldürecekti gerçekten?

Gece vakti ormanda olmak ne kadar güvenli sizce?
Evet hiç güvenli değil tabikide.
Hatta peşinizde katil bir ruh olunca işler daha çok değişiyor.

Tavşanın aniden kucağımdan korkarak kaçmasıyla bende korkup arkama baktım.
Evet yine o ve yine korkunç oyunları.
Buna artık alışmam gerek galiba.
Resmen cin gibi her yerden çıkıyor adam.

"Sevgilim bak gökyüzü ne güzel bu gece değil mi?" Dedi ve yanıma,çimenlerin üzerine oturdu.

"Evet çok güzel bencede." dedim ve gökyüzüne baktım.

"Lix bu gece ay çok güzel değil mi?" Dedi ve gözlerimin içine baktı. Gözleri parlıyordu resmen. O...beni seviyor gibi gözüküyordu.

(Geçmişte Japon erkekleri sevdiklerine "Seni seviyorum "demek yerine "Bu gece ay çok güzel değil mi?" Diye sorardılar.
Eğer olumlu cevap verilirse "Ölmeyi göze alırım "redd edilirse "henüz ölmek istemiyorum "deniliyordu. Zamanla tatlı bir gelenek haline gelen bu itiraf şuan bazı yerlerde kullanılıyor. )

"Benim için Ölmeyi bile göze alan senmi söylüyorsun bunu?" Dedim ve yanına oturdum.

"Senin için öldüm de öldürdüm de sevgilim."

"Ölmeyi bile göze alırım senin için Hyunjin. Ne olursa olsun seni yıllarca sevdim ve hala seviyorum. Her şey yalan olsa bile sana olan aşkım yalan değil. Asla yalan olmadı." dedim ve ona sarıldım.

Ne yaşadığını belki bilmiyor ola bilirim ama acı çektiği çok açık.
Ne yaptıysa benim için yaptığını söylüyor. Ona güveniyordum. Beni sevdiğine inanıyordum. Çünki bende onu seviyorum. Yıllarla geri dönmesini beklediğim sevgilim geri dönmüştü benim için. Şuan bunu düşünmek bile beni mutlu ediyordu.
Beni öldürecek olsa bile onu hala çok seviyordum...

Oysa her kes acı çektirmezmi sevdiğine?
Seven çektirir acıyı sevdiğine.

"Felix bu an senin için de tanıdık değil mi?" Dedi ve benden ayrılıp dolu gözlerini benim gözlerime dikti.

"Hayır Hyun ne demeye çalışıyorsun?" Dedim ve yüzüne anlamaz ifadeyle baktım.
Cidden ne hakkında konuştuğunu anlamıyordum.

"Hatırlıyor musun sevgilim bir gün o lanet yerden(çocuklar evinden) kaçmak için plan yapmıştık.
Gece ikimizde oranın arka bahçesine kaçıp orada buluşmuştuk.
Gece yine çok güzel ve yıldızlarla doluydu aynı bu geceki gibi.
Ama tek fark o gece ay görünmüyordu.
Belki saatlerle orada kaldık seninle birlikte.