Silent home~Hyunlix

Ya ölüm Ya da ölüm

Dolabı açtığımda bedenimi korku kaplamıştı. Karşımda gördüğüm şey hiçte normal bir şeye benzemiyordu.
Kim bunu buraya koydu ki?
Bunu Hyunjinin aldığına inanmıyorum sonuçta şunu ne yapsın ki?

Dolabı içindeki oyuncağı elime aldım. Oyuncağın uzun siyah ve örgülü saçları, mavi gözleri, uzun beyaz bir elbisesi vardı. Bir kızdı. Tatlı gözüküyordu fakat bana normal gelmemişti. Hem dolaptan ses geldiyse bu oyuncak canlı mı nasıl ses yapa bilir ki?

Elimdeki oyuncağın her tarafına baktım en sonunda elbisenin kırmızı kurdele tarafından bir not buldum. Evet beyaz elbisenin tam ortasında kırmızı kurdele vardı. Bu oyuncak belki her kes için tatlı gözükse de benin için korkunç ötesi gözüküyordu.

Sebebini bilmesem de oyuncaklardan hep nefret etmiştim. Kim bir insanın cansız bir formasını seve bilir ki? Oyuncaklar tıpkı insanlara benziyor tek farkı cansız,beyinsiz ve kalpsiz olmaları. İnsana ya da bebeğe benzeyen tüm oyuncaklar benim için korkunç bir şey aynı şuan karşımda tıpkı bir kız çocuğuna benzeyen oyuncak gibi.

Notu elime aldım ve oyuncağı yatağın üzerine bıraktım.
Ama kapı aniden açılınca elimdeki notu cebime sıkıştırdım. Oyuncaksa hala yatağın üzerinde öylece duruyordu. Notu okumadan yanlış bir karar vermek istiyorum bu yüzden ona notu daha sonra söyleyecektim.

"Lix beni duymuyor musun?" Dedi Hyunjin ve yanıma gelip kollarını belime doladı.

"Beni mi çağırdın?" Dedim ve yüzüne baktım. Sesini bile duymamıştım çünki aklımda şuan bu oyuncaktan başka bir şey yoktu.

"Sabahtan beri seni çağırıyorum ses gelmeyince de korktum ve yanına gelmek istedim. Ama sen burada ne yapıyorsun?" Dedi Hyunjin ve arkamdaki oyuncağı fark etti.

"Ben üzerimi giyiyordum fakat dolaptan bu çıktı sen mi aldın bunu?" Dedim ve ondan ayrılıp oyuncağı elime aldım.

"Hayır ben almadım. Belki de bizden önce burada yaşayan birinindir ama baya güzelmiş bence burada kalsın " dedi Hyunjin ve oyuncağı elimden alıp inceledi.

"Ben istemiyorum onu. Çöpe atalım bence. Ben oyuncaklardan nefret ediyorum Hyun." dedim ve oyuncağı elinden aldım.

"Benim bebeğim bir oyuncaktan mı korkuyor? Oysa oyuncaktan daha fazla şey gördün ve yaşadın Lix." Dedi Hyunjin gülerek.

Tabi ikisi de nereden bile bilirdi ki şuan karşılarında duran oyuncak şimdiye kadar yaşadıkları şeylerin en korkuncu olacağını? Bir oyuncak ne kadar daha korkunç ola bilir ki?

Oysa Hyunjin defalarca insan öldürmüş, Felixte defalarca ceset görmüş ve ölümden dönmüştü ama şuan ve bundan sonra yaşayacakları şey şu oyuncağın yanından bile geçemez. Her şeyi hafızalarından sile bilecek kadar korkunç olacaktı.

"Hayır tabikide! Bu oyuncak bizim değil başkasının bu yüzden atalım dedim Hyun. Hem haklısın defalarca ölümden döndüm bir oyuncaktan mı korkucam " dedim gülerek.

"Başkasının değil çünki bizim oldu hadi oyuncağı bir kenara bırakta yemek yiyelim çok açım." Dedi ve oyuncağı elimden alıp yatağa bıraktı. Elimden tutup aşağıya indirdi.

Benim aklım hala notta kalmıştı. Okuyamamıştım hala. Ama yemekten sonra muhakkak okuyacaktım.

Ikimizde oturup yemeye başladık. Ağzıma attığım her lokma da karnım acıyordu korkudan. Gözlerim doluyor ,karnım ağrıyordu. Her lokma sanki işkence yapıyordu bana.

"Bebeğim sen iyi gözükmüyorsun noldu sana?" Dedi Hyunjin ve ayağa kalkıp yanıma gelip diz çöktü.

"Hiç bir şey Hyun sadece karnım acıyor. " dedim karnımı tutarak.