Çakma Potter/Kerem Aktürkoğlu

Neden?

Kapıdaki kadına daha fazla bakamayıp arkamı döndüm. Galiba kerem'e aşık olduğumu düşünmek gerçekten çok büyük bir hataydı. Sevgilisi olan insanlara göz koymak asla ama asla benlik değildi. Ama içimde biryerde nedensiz yere çok acıyordu. Aşıkmışım ve kaybetmişim gibi.

Ne kadar zorlarsam zorlayayım sesimin çıkmayacağını bildiğim için vakit kaybetmeden aşağı indim.

Şimdi ne olacak Nilay?

Ben kerem'e alışmıştım, iyi davranıyordu, hep arkamdaydı ama canımın ölüyormuşum gibi acımasının tek nedeni bu muydu?

Aşıktım işte. Aptal gibi sevgilisi olan ve bana kardeş gözüyle bakan bir adama aşıktım. Kendime söylemek bile zor gelmişti ama aşıktım.

Kendimle defalarca kez çelişsemde tek doğru bu hissin canımı ölesiye acıttığıydı.

Ben bana kardeşim diyen bir adama âşıktım!

Ben sevgilisi olan bir adama âşıktım!

Koşarcasına indiğim merdivlerde takılıp düşünce bir süre yırtılan pantolonuma ve kanayan dizime baktım. Böyleydim işte ben korkak. Acılardan bile kaçan bir kız çocuğu. Aşktan bile kaçan kız çocuğuydum.

Çok üzüldüğünde sesi çıkmayan, gelmeyeceğini bile bile inatla Peter pan'ı bekleyen bir kız çocuğu. Neden aşık olsun bana kerem. Onun nezdinde çocuktum işte. Korumak zorunda olduğu çocuk.

En son canım bu denli miray'ın bir daha gelmeyeceğini hissettiğimde acımıştı.

Miray'ın mezarını gördüğümde miray burdan çıkamaz çok fazla toprak var onu boğar demiştim. Tam o gün miray'ın öldüğünü kabul etmişim o günden sonra uzun süre konuşamamıştım acıdan. Şimdi canım aynı o günkü gibi acıyordu. Ruhumdan sanki kan akıyordu yara bandım yoktu.

Ben bu adama ne zaman aşık oldum bana sarıldığında mı yemek yaptığında mı ne zaman

Acıyan dizime aldırmadan ayağa kalktım. Kerem'e dair herşey yaralıyordu. Bu evde dahil.

Yüzüme vuran güneşle kahkaha attım. Saçları güneş rengiydi.

Sahi insanlar hep böyle mi?

Kaybedince mi anlar sevdiğini. Elinden gidince mi kıymete biner karşısındaki.

Kerem hep yanı başımdayken o benim abim diye inat edip bir adım atmamıştım ona. Evinde bir kadın görünce acıyan yüreğim nedendi.

Sanki boğazımda bıçak vardı ölme korkusuydu içimdeki. Kerem'in başka bir kadına dokunduğunu düşünmek ölüm müydü benim için

Dünya durur muydu kerem başkasının olsa?

Acıyan dizim yüzünden daha fazla yürüyemeyip kendimi boş yolun kenarına bıraktım bıraktım.

Yine kendime acımadım.

Yine!

Yine!

Ve yine!

Ellerim titrek şekilde dizime okkalı yumruklar geçirirken iç acıtacak bir çığlık atarken buldum kendimi.

"Neden seni böyle buldum be adam!"

"Neden seni bulduğum gibi kaybettim"

Kalbimdeki saçma acı sen olmazsan geçmeyecek işte.

Kaç saat o yol kenarında oturup ağladım bilmiyorum gözlerim acıdan kapanırken birinin saçımı okşamasıyla irkilip arkamı döndüm.

"K-kerem"

Gözleri önce kanayan dizime ardından kızarmış gözlerime en sonunda ısırmaktan mahvettiğim dudaklarıma kaydı.

Ne denirdi böyle bir durumda

Bakışları içime oturuyordu. Öyle merhametli bakıyordu ki.

En sonunda dudakları saçlarıma değince kendimi tutamayıp bir hıçkırık koyverdim.

"Sen ona aşık mısın?"

İnce elleri gözyaşlarımı silerken usulca gözlerimi öptü.

Dokunuşları anne dokunuşu gibiydi. Korkarak seviyordu.

"Ben sana aşığım"

Ardından yanağıma dokundu dudakları. Yineledi.

"Ben sana aşığım"

Saçlarımı öptü bu kez

"Ben sana aşığım"

Dudakları ellerime dokundu ardından

"Ben sana çok aşığım Nilay"

Kollarımı çocuk gibi gövdesine geçirip titrek sesimle sordum.

"Ona aşık değil misin"

Saçlarımı yeniden öperken mırıldandı.

"Hayır birtek sana aşığım bıdık"

...

Eee nasıl olmuş bakalım

Kendimi gururlu bir anne gibi hissediyorum şuan mskkd

Aslında bu kavuşma bölümünden önce daha birsürü şey vardı aklımda ama ben aşk acısı çekiyorum bari onlar çekmesin dedim

Bays balımsular💋