'Benim için ölmek nefessiz kalmak değil, sensiz kalmaktır.'
Odada doktor tarafından muayene edilen Taehyung'un durumunu öğrenmek için oğlumla birlikte hastanenin koridorunda oturmuş bekliyorduk.Ne de olsa o benim komşumdu ve durumuyla ilgileniyordum.Oğlumu neden yanımda getirdim derseniz, tabi ki onu evde yalnız bırakmaktan korktum. Jin de işteydi.
"İyileşecek mi?" dedi oğlum, başını omzuma yaslayarak, Üzgün olduğunda hep omzuma yaslanması çok tanıdık bir duyguydu."Elbette. Bu adamı çok seviyor gibisin." dedim gülümseyerek. Taehyung burnunu omzuma yasladı, "İyi bir adama benziyor," diye mırıldandı.İlk gördüğü insanları hep kötü insanlar ve iyi insanlar olarak kategorilere ayırırdı ve yine aynısını yapmıştı. İyi insan kategorisine çok sevdiğim komşum da dahildi artık.
Sonunda doktor yarım saat sonra odadan çıkınca heyecanla ayağa kalktım.Doktora doğru yürüyerek "Doktor o nasıl?"Diye sordum. Doktor gülümseyerek, "Yakını olmalısınız anlaşılan. Şimdi durumu iyi. Bayılmanın nedeni sık uyku hapı kullanımı ve açlıktır.Bu bir futbolcu için iyiye işaret değil, herkes tarafından bilinen bir futbolcu kendine bakmalı.Şimdi gidip reçeteyi yazıp getireceğim." Dedi.
Doktora teşekkür edip oğlumun elini tutarak yavaşça Taehyung'un sessizce uyuduğu odasına girdim.Oğlum ciddi bir tavırla, "Onu uyandıralım mı? Bir an önce kalksa iyi olur," dedi. Oğluma güldüğümde neden güldüğümü anlamadı ve bir öfke nöbeti içinde kolumu ısırdı.
Ondaki bu karakteri ortadan kaldıramıyordum.Sinirlendiğinde hep elimi ısırırdı.Arkadaşlarım bütün çocukların çocukken bunu yaptığını söylüyorlar, bu yüzden henüz ciddiye almıyorum.
Elimi ısırırken inlediğimde sesim yanlışlıkla yüksek çıkmıştı. Sesten endişelenen Taehyung gözlerini yavaşça hareket ettirirken heyecanla yanına gelip yatağın yanında sandalyeye oturdum. Oğlum gelerek tam başının üzerinde durdu.
"Komşu?" Taehyung, oğlum tatlı bir şekilde mırıldandığında hala ne olduğunu anlayamıyordu.Etrafına bakarken nerede olduğunu bulmaya çalıştı.Sonunda, gözleri başının üzerinde duran oğluma odaklandı. Çocuğun kendisine el salladığını görünce gülümsedi ve dudaklarını yavaşça yana kaydı.Sonra gülümsemeye devam ederken gözleri bana sabitlendi.Bu bakışları ilk kez görüyordum ama bana çok tanıdık gelmişti.
"Nasılsın Taehyung? İyi misin?"
Sorumla oğluma gülerek "Komşum sayesinde iyiyim" dedi.Bu kelimede komik bir şey olmamasına rağmen beni de güldürmüştü. Gülümsemesinin beni güldürdüğünü bilmiyordum.
"Bana bak! bundan sonra gelip her yemeği benimle yiyeceksin! Açlıktan ölmek yok!"
Ben ciddiyken, yüzüme sersemlemiş bir ifadeyle bakmış, sahte olduğu belli olan bir şekilde gülmüştü.
"Ama aldığım uyku haplarına nasıl çare bulacaksın? Sen uyurken ben de yanında mı uyuyayım yoksa?" dedi başını pencereye doğru çevirerek.O an gülümsemesi solmuştu.Onunla birlikte bende gülmeyi kesmiştim.
Bunu neden söylemişti ki?
"Üzgünüm, bunu söylememeliydim" Bunu söyleyince 'sorun yok' anlamında gülümsemeye çalıştım.Ama bu sözler beni rahatsız etmişti.
"Alındın mı?" oğlum sorduğunda ben de "Neden bu kadar zekisin? Senin yaşındakiler telefonda oyun oynuyor ama sen.." dedim.Haklıydım, bana hiç benzemiyordu.
Taehyung, oğlumla olan ilişkimize kıkırdadı ve "Ben de çocukken böyleydim. Bu yüzden akranlarımdan her zaman farklıydım." dedi.
Oğlum duyduğu kelimelerle bana dilini çıkardığında, onu gıdıklamak için ona saldırmak üzereydim ki Taehyung'un yatağına girdi.Ben hala onun üzerine adımlarken, Taehyung onu bir battaniyeyle örttü ve elleriyle korudu.Kahkahalarımız tüm koridora yayılmıştı o sırada.
Hemşire kapıyı çalıp içeri girdiğinde "Lütfen sessiz olun hastalar koğuşlarda yatıyor" demiş ve hemen çıkınca oğlum daha da sanki onu sinirlendirmek istercesine yüksek sesle gülmüştü.
"Hepimizi hastaneden çıkardıklarında sana söyleyeceğim!" Taehyung da onunla birlikte kahkaha atarken dedim gergin bir şekilde.Ama umursamadılar.
Şerefsizler birbirine çok benziyordu..
Çok geçmeden kapı tekrar çaldı ve bir sürü polis içeri girdi.Hepimiz şaşkınlıkla izlerken oğlum korkmuş ve Taehyung'a sığınmıştı.
"Hanginiz Jeon Jungkook'sunuz?" Dediğinde polis sesindeki sert tondan korkarak, "Ben." Dedim. "Çantanda bulunan uyuşturucu madde yüzünden bizimle karakola gelmelisin!"
____________________
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
