හිතන්න අවුරුදු හතර පහක පුංචි දරුවෙක් ඉන්නවා කියලා ඒ දරුවා ජීවිතේට දැකලා නැති ලැබිලා නැති ඒත් දැක ගන්න ලබාගන්න ආසාවෙන් උන්න දෙයක් එයාගේ ඇස් ඉස්සරහම තියෙනවනම් එතකොට දැනෙන හැගීම මොන වගේ වෙයිද ඒ දරුවා සතුට වැඩිකමටම අඩාවී , හිනා වේවි උඩපැනලා නටාවී
ඉතින් ළමාකාලේ පහුකරලා හුගක් කල් ගෙවුනත් මටත් මේ මොහොතෙ දැනුනේ අන්න ඒ පුංචි හිතකට දැනෙනවා වගේම අසීමාන්තික සතුටක්.....සතුට කොයිතරම්ද කියනවනම් මගෙ ඇස්වලට උනපු සතුටු කදුලු කම්මුල් දිගේ ගලන් ගියේ මටත් නොදැනිමයි
"මේ... මේක මටද නෙතූ"
"ඔයාට තමා... අනේ ඇයි මේ ඇස්වල කදුලු?"
එයා ලගට ගියපු මම එයාගේ අතේ තිබ්බ දේ දිහා බලන් මටද අහද්දි මටයි කියපු එයා එයාගේ නිදහස් අතින් මගේ කම්මුල් දිගේ ගලන කදුලු පිහලා ඇයි ඇස්වල කදුලු ඇහුවා
අනේ මම මේ සතුටු කදුලු කියලා කොහොම උබට තේරුම් කරන්නද මගෙ චූටි ටීචර්..... මම අදයි මෙච්චර කාලෙට මෙච්චරටම පාට ගොඩක් දැක්කෙ කියලා කොහොම කියාගන්නද
මම හරි ආසාවෙන් එයාගේ අතේ තිබුන ඒ අමුතු පාට පිරුනු පුංචි පොත් පිංච මගේ අතට යත්තා...