Kararmış Kalpler (+18)

🌼1. BÖLÜM; BAŞLANGIÇ

Kaderine yazılan hikayeye boyun eğmek mi hayat, yoksa kendi kaderini yazıp hayatını yaşamak mı
...

Keyifli okumalar ❤️

18/05/2023

Bilmiyordu.

Benim hikayemin ne olduğunu bilmiyordu ?

Nasıl acı çektiğimi, nasıl yandığımı bilmiyordu. Karşısında ikinci kez böyle rezil bir halde çıkmak ne kadar utanç verse de, bir o kadar şaşkındım. İki defa kaçmıştım o evden ve her kaçtığım an bu adam kurtarıyordu tesadüfen.

Tesadüf... ?

Bu bir tesadüf müydü ? İnanç duygularım bu evrede köreliyordu. Bu adam kimdi ? Ve bana neden yardım ediyordu.

Yutkundum. Oturduğum köşeye bedenimi biraz daha içlemiştim. Onun yapılı bedenine karşı savunmasız ve aç olan bedenim onun herhangi bir hareketine karşılık verecek değildi.

" Çorba biraz fazla yağlı olmuş olabilir. Ama bilmediğim için yani, ilk defa yaptım?" elinde olan tepsiyle bana doğru dönmüştü. Yarı çıplak bedeninde Gözlerine odaklanmaya çalışmıştım.

Etkilenmiyordum, sadece utanıyordum. Gözlerimi yavaş bir şekilde yere doğru devirerek

" Ben aç değilim. Sadece beni bırakmanızı istiyorum. Beni burada zorla tutamazsınız?"

Sitem ve isyanı aynı anda kullanmıştım. Sorun olduğunu düşünmüyordum, fakat onunla kalmak beni daha çok huzursuz ediyordu.

Dediklerime aldırış etmeden elindeki tepsiyle bana doğru adım atmaya başladı.

Yutkundum, kalp atışım boğazımda hissedilirken soğuk zeminin soğukluğu artık kalçama işliyordu.

" Bir kaç yudum al. Kimden kaçtığını söyle nereye gidiyorsan git !" Elinde ki tepsiyi dikkatle önüme indirip tam karşımda bağdaş kurarak oturmuştu. Derin bir iç çekerek gözlerime baktı.

" Soğuk zeminde oturmanın kimseye faydası yok. Yaşadığın şeyin şokunu geçirmiş olmalısın... ?"

Profesyonel bir şekilde rahattı bu cümleyi kurarken. Oysa beni tecavüzden kurtardığının farkında değildi galiba. Bacaklarıma ip gibi doladıgim kollarımı çözerek kaşlarımı çattım.

" Şok mu... Tecavüze uğrayacaktım... !" gözlerime baktı. Sol gözünde olan o göz bandajı dikkatimi dağıtırken o kemikli olan yüzünü kasarak daha sert bir hale bürünmüştü.

" Uğramadın ama. Hayatta ne olacağını bilmiyorsun. Hemen her olan olayda tükenmiş olamazsın. Bu tecavüz bile olsa !"

Korkusuz bir şekilde tek nefeste kurduğu cümle daha çok şaşırmama neden olurken oturduğum yerden sinirle ayaklandım.

" Kusura bakma ama ben senin kadar güçlü olamam. Daha 15 yaşındayım ben ya, neler yaşadığımı neler çektiğimi biliyor musun sen be ! Ha ! Uzaktan öyle konuşmak kolay. Kimse beni anlamıyor.... !" gözlerim gözlerinin üzerinden yere devrilmişti. Ben daha çocuktum. Büyümemiştim ki ! Daha küçücüktüm.

Üzerimde olan ceketini daha çok bedenime sarıp kapıya doğru ilerleyecekken oturduğu yerden düşünmeden kalkıp önüme geçmişti. Gözlerine bakmam için başımı yukarıya doğru kaldırmam gerekiyordu.

" Sen on beş yaşında mısın?" dış görünüşüm yaşımı belirtemese de bu şaşkınlığını anlayabiliyordum. Umursamaz bir tavırla gözlerine bakarak