Kararmış Kalpler (+18)

🌼20. Bölüm; Hamile

Keyifli okumalar ❤️

" Aslında buraya gelmem bilirsin... " Derin bir iç çekmişti. Boğazı kuru değildi ama yutkunamıyor acı hissiyatıyla titreyen çenesine engel olmaya çalışıyordu.

" Uzun zaman olmuş. Beni tanımıyorsun biliyorum, ne bileyim anne çocuk gibi değiliz ama iyi değilim... !" Gözlerini annesine çevirmiş yüzünü ona çevirmişti. Elleri kucağında küçük bir çocuk gibi iç içe annesine karşı tam 15 yıl sonra adım atmıştı.
Annesi yaşadığı pişmanlıklar içinde gözleri dolu bir şekilde sadece onu izleyebiliyordu. Yavuz oturduğu koltuğu ona yaklaştırarak

" İyi olmaya çalışıyorum. Yemin ederim olmaya çalışıyorum ama hep bir şey oluyor. Yaşadıklarım normal değil, ama bu kadar beni ele geçirmesine artık engel olamıyorum. Canım yanıyor, yoruldum, sıkıldım her şeye karşı hevesim kalmadı. O yetmezmiş gibi intikam almak istediğim kızı şimdi sadece yanımda olması için istiyorum. O da beni bir o kadar istemiyor... " duraksadı. Sanki bir an yaşadığı onca şey gözler önüne serilmiş Sarya'nın her hali gözleri önüne gelmişti.
Yutkundu derince. Sanki her şeyden kopmuş gibiydi anlık. Derin nefes alarak annesinin yatağında olan boşluğa oturmuştu.

" Ben belki iyi şeyler yapmadım fakat sizde iyi olmamı istemediniz. Beni bu hale getiren sensin anne. Beni bunca yıl içinde karanlık bir odada olmamı sağlayan insanlara karşı güvenimi yok eden, kardeşlerimin bu hale gelmesinin sebebi sensin anne. Eğer o boktan işte sırf daha çok para kazanmak için beni, ikizimi, kız kardeşimi dünyaya getirmeseydin bugün ne sen bu yatakta çürüyor olurdun ne de biz bu halde ! " bir an annesinin kollarını tutmuş kendini kaybetmiş bir şekilde annesini sarsarak

" Eğer kardeşime süt vermek yerine o şerefsizlerin altında inlemeseydin bugün biz bu halde değildik. BUNUN TEK SEBEBİ SENSİN ! HAYATIMI MAHVETTİN !" Fatih sesin yükselmesiyle kapı önünde odaya girerek önce gördüğü manzara karşısında duraksamış yatakta olan kadına bakarak adım atmıştı. Annesi sadece gözlerinden akıttığı yaşlarla gördüğü muameleye karşı sessiz iniltilerle ağlarken Fatih Yavuz'un kolundan tutup sert bir şekilde geriye doğru çekerek

" Abi kendine gel ! Ne yaptığının farkında mısın? Kendine gel !" sert bir şekilde otoriter bir ses tonuyla kurduğu cümleye karşı Yavuz art arda aldığı soluksuz nefesle geriye çekilip hala göz teması kurduğu annesine bakarak
" Her gün daha beter bir halde o yatakta çürüyorsun. Ve bunun tek sebebi sensin!"
Ardına bakmadan odadan çıkarken ev sahipliği yapan diğer üyeler kapı önündeydi. Babaannesi, halaları ve Babası.
Yavuz onları umursamadan odadan çıkıp arabasına doğru ilerlemek için dışarıya yöneldi. Birbirinden bağımsız isteklerin hayatta var olabilmesi için, bazı istekler yok sayılmakta. Ve bu durumda yok sayılan Yavuz'un hayatıydı. Elinden alınan hayatı ve çocukluğuydu...

SARYA ŞAHMERAN

Sabahın ilk saatlerinde pencere önünde öylece boşluk içindeydim. Ne iyi bir şey ne de kötü bir şey geçiyordu içimde. Anlam veremediğim bir durgunluk ve hayat yaşıyordum anlık.
Elim tek kaldığım her an karnımın üzerinden inmiyordu. Çekemiyordum, hala bir şey olduğuna dair bir fikrim yoktu fakat olduğuna bir o kadarda inancım vardı.
Ya o adamdan hamileysem !

Tokat gibi vuruyordu bu hissiyat. Ve ben o adamdan kurtulmak istedikçe elde ettiğim hayatım daha da beter bir hal alıyordu. Boşta olan diğer elimde karnımın üzerine indirmiştim.