Aşık Olmaktan Korkuyorum

6.BÖLÜM "NİŞANLI ROLÜ"

Kendimi bir anda saçma bir hikayenin ortasında bulmuştum. Gerçi bu olanlarda benimde payım yok değildi. Ben istemiştim yardıma ihtiyacı olduğunda söylemesini ama nereden bilebilirdim ki benden böyle bir şey isteyebileceğini. şuan tek istediğim bugünü biran önce bitirmekti. İstemeye istemeye sıcacık yatağımdan kalktım ve odadan çıktım. Hayat tam tahmin ettiğim gibi gardırobunun önündeydi.
"Günaydın Hayat." dedim sevecenlikle. Hayat sadece "Günaydın." demişti. Benim tanıdığım Hayat her zaman mutsuz olsa bile yine de büyük bir mutlulukla günaydın derdi.

"Nerede bana enerji veren günaydın deyişin bakalım. Nereye sakladın onu söyle hemen.'' Sözlerim Hayat’ın dikkatini çekebilmiş olacak ki bana döndü. "İnan bunu bende bilmiyorum. İçimde kötü bir his var." Hayat'a anlamayan gözlerle baktığımda " Neyse sen boşver şimdi beni belli ki içim daralmış sadece. Sen nasılsın iyi uyuyabildin mi? Hiç iyi uyumuş gibi gözükmüyorsun."

Haklıydı. Tüm gece ne yapacağımı düşünmüştüm. Yine de iyi uyuduğumu söyleyip geçiştirmiştim. Zira şuan uyuyamamış olmak düşüneceğim son şey bile değildi.

"Giyebileceğim sade bir şeyler bulabildin mi?" sade kelimesini özellikle vurgulamıştım. Hayat bana göre daha süslüydü her zaman.

"Sade mi?" dedi sanki bunu diyeceğimi bilmiyormuş gibi. "Ayliz canım arkadaşım farkında mısın bilmiyorum ama çay bahçesinde arkadaşlarınla buluşmayacaksın  Baranın sevgilisi daha doğrusu nişanlısı gibi davranacak ve Baran'ın işi almasına yardımcı olacaksın yani iş yemeğine gideceksin."

Haklı olabilirdi ama beni tanıyordu. Nefret ederdim şaşalı elbiseler giymekten. O giysilerin içinde sanki olmadığım biri gibi gözükürdüm çünkü.
"Biliyorum nefret ediyorsun böyle giyinmekten ama sen orda Baran'ın arkadaşı Ayliz değil nişanlısı Ayliz olacaksın yani olduğun gibi gözükmene gerek yok."

Hayat'a hak verdiğimi belirtircesine başımı salladım." Tamam dediğin gibi olsun ama asla açık giymeyeceğim. Kim oldukları umurumda değil ama hiç kimsenin gözünde para avcısı gibi gözükmek istemiyorum."

Hayat dolabındaki giysilerin bana göre olmadığını anladığında dolabının yanındaki kutuyu bana uzattı. "Aslında bunu sana doğum gününde hediye edecektim ama şimdi vermem daha iyi olur."

Hediye açmaya herkes gibi bende bayılırdım. Büyük bir merakla paketi açtım. Hayat kendinden emin bir şekilde bana bakıyordu. Paketi açtım içinde sade ama şık bir elbise vardı. Hayat denemem için odadan çıktı. Elbise sanki benim için dikilmiş gibiydi. Beli dar etek kısmı bol ve bileklerimin yaklaşık on santim yukarısında . Askılı omuzları açık ama asla rahat edemeyeceğim türden açık değildi.

Hayat kapıda beni bekliyordu. Daha doğrusu bekleyemiyor sürekli hadi Ayliz çok merak ettim diyordu. Hayat'a kısaca gel diyerek kapıya döndüm. Hayat ağzı açık bir şekilde bana bakıyordu.
"Nasıl olmuşum?" dedim.

Hayat beni hiç şaşırmayacak şekilde aşinası olduğum abartılı tepkiler veriyordu. "Ayliz su gibi olmuşsun bu ne güzellik. Eğer erkek olsaydım sana anında aşık olabilirdim."

Hayat’ın abartılı övgüleri bitmek bilmezken ben de onun bu sevimli haline kahkahalarla gülüyordum. Böyle geçen birkaç dakikanın ardında karnıma ağrılar girdiği için gülmeme bir son verdim.

Telefonumun çalmasıyla telefonun ekranında yazan isme baktım. Abimdi. Abimle konuşmamın sonunda "Tamam abi getir sen hem ben çok özledim mis kokulumu." dedim ve kapattım.

"Yağız geliyor anladığım kadarıyla." dedi Hayat. Hayat'ı başımla onayladım. Hayat'ın odadan çıkmasıyla bende üzerimdeki elbiseden kurtuldum. Yağız gelene kadar Hayatla beraber Baranla nasıl ve ne zaman tanıştığımız, nerede ve ne zaman nişanlandığımıza dair kısa bir hikaye oluşturduk ve bunu Baran'a attık. Eklemek istediği bir şey varsa yazmasını söyledim. Birkaç dakika sonra Baran'dan mesaj geldi.