Zamâne Telepatı - ( Tamamlandı )

20 - Bir Zekâ Oyunu

Togan çevresinin geniş olmamasına alışkındı ama Ozan, değildi. Bu yüzdende bugüne koyulan ufak çaplı kaynaşma partisine tüm yetilerden kişiler çağrılmıştı.

*"Hafta sonlarını seviyorum, zorunluluk olmaksızın istediğin zaman uyanabiliyorsun ve dilediğini yapmakta özgür oluyorsun." Dedi Claire, enerjik ses tonuyla. "Bence insanlar sadece hafta sonları özgür."

*"Sanırım haklısın."

Togan, dolabını açıp ne giyeceği üzerine bir süre kafa yordu. Sürekli çeşitli desen ve renklerdeki gömleklerin arasında gidip geliyordu.

*"Parti hazırlığı mı?" diye sordu Claire, gülerek. "İkinci baktığın gömlek fena değildi."

*"Görsel telepati yöntemini kullanmanı engellememem çatı kapı zihnime geleceğin anlamına gelmez." Dedi Togan, imayla. "Her zaman umduğunu bulamayabilirsin." Diye ekledi kıkırdayarak.

*"Haklısın." Dedi Claire, düşünceli ses tonu.

Togan, ciddileşti.*"Babam ile ilgili hiçbir yorumda bulunmadın bugüne kadar."

Vicdanen rahatlama arzusuyla mı bu konuya geçiş yapmıştı kendi de bilmiyordu. Claire'in önerdiği açık mavi kot gömleği ve altına uyum sağlayabileceğini düşündüğü koyu renkte kot pantolonunu dolabından çıkarırken onun cevabını bekledi.

*"Artık hiçbir şeyi geri alamayız, olan oldu." Dedi Claire, sakince. "Şu an babanın hayatını hiçbir yardıma ihtiyaç duymaksızın yaşayabileceğini düşünüp mutlu olmalısın."

Babası kendine gelse de terapi merkezinde çeşitli kontrollerden geçiriliyordu. Bu süreçte Togan'ın babasını görmesine izin verilmemişti.

*"Öyle mi yapmalıyım bilmiyorum." Dedi Togan, kederle. "Teyzem olanlara olumlu açıdan bakmam gerektiğini söylüyor ama söyledikleri beni yatıştırmak için söylenmiş sözler mi anlayamıyorum."

*"Seni o günün öncesine götürsek yine aynı kararı verir miydin?"

*"Olabilecek bütün ihtimalleri ve sonuçları bilsem belki cevap verebilirdim." Dedi Togan, duraksayarak. "Tabi en iyi ihtimali bulsam da annemin düşüncesini bilmek isterdim."

"Kuzen!" diye bağırdı Ozan, odanın içine patadan girerek. Togan'ı şöyle baştan ayağı süzdü. "Aynı tercihleri yapmadığımız için sevindim, ikiz gibi gezme zamanı değil."

Ozan, turuncu üzerine belli belirsiz kırmızı kare desenli gömleğini giymişti. Her zaman -buna kışın soğuk havalarda dahil- olduğu gibi dirseklerine kadar kolunu katlamıştı. Altına giydiği siyah kot pantolon gömlekle yan yana konduğunda birbirini boğacakmış izlenimi verse de üzerinde gayet iyi görünüyordu.

Aralıkla çalan kapı zili Togan'a konuşma fırsatı vermedi. Ozan ile göz göze geldiklerinde ikisi de artık parti vaktinin geldiğini ima etmişlerdi. Daha heyecanlı görünen Ozan, birkaç adım önden hareket ederek kapıyı açmıştı. İçlerinde telepatların ve zaman yolcularının olduğu kalabalık beraber gelmişlerdi. Togan gelenlerin her birini ismen tanıyor olsa da bizzat konuşma fırsatı bulup tanışamamıştı. Kalabalık içeri girdiğinde tam kapıyı kapatıyorlardı ki son giren Defne ardına dönüp Togan'a seslendi.

"Sizinkiler de geliyor." Dedi tebessümle. "Birkaç saniye daha kapı açık beklesen iyi olur."

Defne, yine etrafına pozitif enerji saçmayı görev kabul etmiş görüntüsündeydi. Ortalamanın üzerindeki boyu, dolgun elmacık kemikleri, uzun uzadıya kirpikleri ve dalgalı saçları ahenkle birbirlerini tamamlıyordu.