Προσωπείο

14

Ο καιρός όντως είχε περάσει και κάποιοι γνωστοί μάς είχαν πάρει είδηση, οπότε τα κουτσομπολιά άρχισαν να βγαίνουν.
Δεν ξέρω ποιος ή ποιοι πρόφτασαν τα μαντάτα στους δικούς μου, αλλά φρόντισαν να το ντύσουν με τα πιο χυδαία χρώματα.
Ότι με σπίτωσε ένα μυστήριος άνθρωπος που κυκλοφορεί με μισή μάσκα, εντελώς διαφορετική από τη μάσκα που κυκλοφορούσαν κάποιοι άντρες τα βράδια. Ότι μεγαλώνει την κόρη του Ζοζέφ Ζιρύ σαν δική του και ότι συγκατοικούμε ανύπαντροι.
Το κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις. Μπορεί αυτά που έλεγαν να είναι αλήθεια,με εξαίρεση βέβαια στο ότι η Μεγκ ήταν κόρη του Ζιρύ, αλλά δεν ήταν χυδαία όπως τα περιέγραφαν.
Μιλούσαν αλλά δεν ήξεραν και δεν τους ενδιέφερε να μάθουν, μόνο να μαρτυρήσουν και να κουτσομπολεψουν.
Για πολύ καιρό ένιωθα οτι την ευτυχία μας σκίαζε η αποδοκιμασία των γονιών μου.

Θυμάμαι την πρώτη φορά, η Μεγκ ήταν περίπου δύο χρονών, που ο πατέρας μου βρήκε το σπίτι και μας έκανε μια απρόσμενη  "επίσκεψη", ένα απόγευμα που η Σορέλι είχε περάσει να μας δεί και περιμέναμε τον Ερίκ να επιστρέψει.
Έπρεπε να είχα μεριμνήσει ώστε να μη μας έβρισκε ποτέ.

"Αντουανέτ, δεν ξέρεις πόσο ενθουσιασμένος είναι ο διευθυντής με τη δουλειά του Ερίκ. Η όπερα γέμισε ξανά. Επιτέλους, χρειαζόταν κάτι καινούργιο." Η Σορέλι διέκοψε το λόγο της επειδή η Μεγκ ήρθε και της έδειχνε το κουρδιστό μαϊμούδακι με τα πιατίνια.
"Αγάπη μου τι όμορφο που είναι, ο μπαμπάς στο έφτιαξε;"
Το παιδί εγνεψε καταφατικά και άνοιξε τα χεράκια της προς την Σορέλι για να την πάρει αγκαλιά.
"Έλα εδώ, κούκλα μου μελαχρινή. Αντουανέτ ψάχνω να βρω τι πήρε από εσένα και δεν βρίσκω. Ίδια ο πατέρας της είναι."
"Πες το ψέματα. Από τα χρώματα μέχρι τα χαρακτηριστικά, όλα είναι του Ερίκ. Ο ίδιος λέει ότι το παιδί είναι τυχερό, δεν πήρε το σημάδι στο πρόσωπο του." Τα λόγια μου φανέρωσαν άθελά μου μια μελαγχολία.
"Πάντα λυπομουν που ο Ερίκ έφερνε τόσο βαρέως τη δυσμορφία του."
"Κοίταξε Αντουανέτ, ξέρουμε ότι ο Ερίκ ταλαιπωρήθηκε πολύ από αυτό το πράγμα. Απίστευτο να σε ορίζει κάτι τόσο επιφανειακό. Αλλά αυτός είναι ο κόσμος και ας ελπίσουμε ότι καποια στιγμή θα αλλάξει."

"Ξέρεις τι, Σοφία. Αν κάποιος μου έλεγε ότι με ένα χτύπημα των δακτύλων θα εξαφάνιζε το σημάδι του Ερίκ, ξέρω ότι ο ίδιος θα το δεχόταν κατευθείαν. Εγώ όμως νιώθω ότι αγαπάω τα πάντα πάνω του, μαζί και το σημάδι."
"Έτσι είναι οι ερωτευμένοι, γλυκιά μου. Για αυτό ο έρωτας είναι τόσο ωραίο συναίσθημα."