Προσωπείο

1

Παρίσι 1925

Η γριά γυναίκα άνοιξε το φάκελο που βρισκόταν πάνω στο γραφείο της, βούτηξε την πένα στο μελάνι, πήρε βαθειά ανάσα και άρχισε να γράφει.

Το όνομα μου είναι Αντουανέτ Μπολιέ, σύζυγος Ζοζέφ Ζιρύ, αλλά εφόσον δεν νυμφεύτηκα τον εκλεκτό της καρδιά μου, επιλέγω να χρησιμοποιώ για τον εαυτό μου το πατρικό του όνομα. Γεννήθηκα στο Παρίσι και πρόκειται να διηγηθώ την ιστορία της ζωής μου, αυτής και του Ερίκ, ο οποίος ήταν αγνώστου πατρός, μητρός και επωνύμου.

Ήταν χειμώνα του 1840 όταν ξεκίνησα την προτελευταία καθώς έμελλε για εμένα, χρονιά στην Όπερα του Παρισιού. Σπούδαζα χορό και τραγούδι με συμαθήτριες την κομψή και αεράτη Σοφία Σορέλι και τους καλλίφωνους Καρλόττα Ρομιλυ και Ρέμι Ζιρύ, συγγενή του μακαρίτη του συζύγου μου, αλλά ευτυχώς πολύ πιο ευπρεπής γενναιόδωρος και αγαθός.

Μπορώ να διηγούμαι για ώρες και να γεμίζω ντουζίνες από φυλλάδες για να περιγράψω του φίλους μου. Η Σορέλι, μελλοντική πρώτη χορεύτρια του μπαλέτου ήταν ένας σωστός κύκνος καθώς χόρευε στο μπαλέτο του Τσαικόφσκι, στην μακροχρόνια ζωή μου δεν είδα πουθενά και ποτέ τέτοιες λεπτές και όμορφες, μέσα στη χάρη κινήσεις.

Ο Ρέμι ήταν ένας άγγελος τόσο στη ζωή όσο και στο τραγούδι ενώ χωρίς να θέλω να φανώ κακιά, ίσως η αντιπάθεια που αναπτύχθηκε με τα χρόνια να γέννησε μέσα μου ετούτη την εντύπωση, η Καρλόττα είχε πιο ψιλά τη μύτη της παρά τις οκτάβες της φωνής της.

Αυτά πέρασαν αλλά δεν ξεχνάω τίποτα. Δεν θέλω να ξεχάσω. Θέλω να αφήσω παρακαταθήκη αυτά τα χαρτιά στις γλυκές μου κόρες και να ξέρουν ότι ο πατέρας τους δεν αγάπησε ποτέ τίποτα όσο αυτές. Ακόμα και εμένα που δεν έχω να αμφισβητήσω σε τίποτα τον έρωτα του,δεν πιστευω ότι μπορούσε να με αγαπήσει όσο τα παιδιά που του έδωσα. Δεν πιστεύω ότι μπορούσε να αγαπήσει τίποτα τόσο, όσο το αίμα και η σάρκα του που ενώθηκε με τη δική μου και γέννησε αυτά τα δύο υπέροχα πλάσματα.

Τα πάντα άλλαξαν για εμένα και για τον Ερίκ, ειδικά για τον Ερίκ, από μια βόλτα στο τσίρκο που εκείνο τον καιρό βρισκόταν στην πόλη του Παρισιού, δίπλα στο δέλτα του Σηκουάνα. Αποφασίσαμε με την Σορέλι και τον Ρέμι να ψυχαγωγηθούμε μέσω αυτού ενώ καταφέραμε να πείσουμε και την Καρλοττα. Με την άδεια τριών καθηγητριών για απογευματινή έξοδο και με αυτηρό κανονισμό για επιστροφή στην ώρα μας, κινήσαμε για το τσίρκο