Τον τελευταίο καιρό ο Ερίκ αργούσε να επιστρέψει και δεν ήξερα τον λόγο. Ήμουν πλέον στα μισά του έκτου μήνα και τρέχαμε για τα γραφειοκρατικά του γάμου που θα γινόταν σε τρεις εβδομάδες περίπου. Θα ήμουν σε προχωρημένη εγκυμοσύνη αλλά αυτό λίγη σημασία είχε. Ένα λιτός απέριττος γάμος, με τη Σορέλι τη Μεγκ και εμάς. Είχα διαλέξει ένα λευκό φόρεμα και είχα αγοράσει ένα πέπλο, ενώ ήδη φορούσαμε τις βέρες αλλά στο αριστερό χέρι.Θυμάμαι το τελευταίο βράδυ που ο Ερίκ ήρθε καθυστερημένος. Η Μεγκ είχε σκαρφαλώσει σε μια καρέκλα και κοιτούσε το παράθυρο, μετά από λίγο άρχισε να χαιρετά κάποιον και τότε είδα τον Ερίκ να έρχεται και να της γνέφει πίσω.
Μόλις η πόρτα άνοιξε, η Μεγκ τον αγκάλιασε στα πόδια και αυτός, αφού έβγαλε τη μάσκα, τη σήκωσε στην αγκαλιά του.
"Αγάπη μου γιατί δεν κοιμάσαι ακόμα;""Σε περίμενε, ήθελε να τη βάλεις για ύπνο." Του είπα.
Μου έδωσε ένα πεταχτό φιλί στο στόμα και πήγε τη Μεγκ στο κρεβάτι της. Μετά από λίγο ήρθε στην κουζίνα.
Στεκόταν πίσω μου και με αγκάλιασε με τα χέρια του να αναπαύονται προσεκτικά στην κοιλιά μου.
"Καλησπέρα αγάπη μου. Πώς νιώθεις, είσαι καλά; Η Σορέλι στην όπερα μου είπε ότι είχες ζαλάδες το μεσημέρι που σε είδε."" Καλά είμαι, η ζέστη του καλοκαιριού με ζαλισε και σίγουρα η κατάσταση δεν βοηθάει. Πεινάς Ερίκ;"
Μου έδωσε ένα φιλί στα μαλλιά. "Έλα μαζί μου πρώτα, θέλω να σου δώσω κάτι."
Πήγαμε στο σαλόνι και έβγαλε ένα πουγκί. Μέσα είχε τέσσερις καρφίτσες, το στολίδι τους ήταν από φύλντισι, οι δύο έδειχναν δύο ενήλικες κύκνους και οι άλλες δύο, δύο μικρά κυκνάκια.
"Είχα φτιάξει το σχέδιο και τα δούλευα αυτόν τον καιρό."
"Για αυτό αργούσες να έρθεις; Ερίκ, είναι πανέμορφα!"Όντως ήταν τοσο λεπτοδουλεμένα και το υλικό έλαμπε στο φως των κεριών.
Ο Ερίκ έβαλε τη μια καρφίτσα με τον ενήλικο κύκνο και τα δύο μικρά στο πουγκί και μου τα έδωσε."Ο μεγάλος κύκνος είναι για εσένα που είσαι η μητέρα, τα κυκνάκια είναι το ένα για τη Μεγκ και το άλλο για το μωρό. Για κάθε παιδί μας που έρχεται,θα φτιάχνω και μια καρφίτσα."
"Και εσύ που είσαι ο πατέρας, έχεις τον άλλο κύκνο.. αγάπη μου σε ευχαριστώ."
Τον φίλησα και με αγκάλιασε, έβαλα το κεφάλι μου στον θώρακα του, άκουγα την καρδιά του. Θυμάμαι τα λόγια του, μου είπε ότι όλα πάνε καλά και θα πάνε καλά.
YOU ARE READING
Προσωπείο
Historical FictionΌλοι έχουμε διαβάσει ή παρακολουθήσει κάποια διασκευή ή την ίδια την ιστορία του Φαντάσματος της Όπερας. Αυτή εδώ η ιστορία μιλάει για ένα ερωτευμένο φάντασμα, ικανό να κάνει τα πάντα για να προστατέψει τον έρωτα του. Αλλά και την μοναδική οικογένει...