Πρόλογος

184 12 0
                                    

Εκείνο το φθινόπωρο του 1840 ήταν πολύ βροχερό στο Παρίσι. Οι λουστροι έκαναν χρυσές δουλειές πάνω στα λασπωμένα παπούτσια των περαστικών και τα άλογα βούλιαζαν τις οπλές τους στο μουσκεμένο χώμα.

Η Αντουανέτ δεν έδινε σημασία στον καιρό. Ήταν απασχολημένη, σκεπτόμενη τα μαθήματα της στην όπερα, την εξάσκηση που έπρεπε να κάνει για να βελτιώσει τους βαθμούς της στην ιστορία της τέχνης και πως θα ξεκλέβει ώρες για να εξασκείται στον χορό.

Η ρόδα της αμαξάς έπεσε σε μια λακκούβα γεμάτη λασπόνερα, η Αντουανέτ άκουσε το ήπιο χλιμίντρισμα του αλόγου, τον οδηγό να καταριέται σιγανά το δρόμο και το άλογο.

Τότε, κοιτώντας έξω από το παράθυρο με τις παραμερισμένες κουρτίνες, κατάλαβε ότι το ταξίδι της φτάνει στο τέλος του.

Κορίτσι δεκαέξι χρόνων, η Αντουανέτ ήταν μια λεπτοκαμωμένη μπαλαρίνα, διαλεχτή υπότροφος της παριζιάνικης Όπερας. Ξανθά, σαν τα στάχυα μαλλιά, μαζεμένα σε έναν σφιχτό κότσο, λευκό δέρμα και μπλέ μικρά μάτια που την αυστηρότητα τους τόνιζαν ένα ζευγάρι λεπτά χείλη.

Το παρουσιαστικό της, αυστηρό και σεμνό όσο ακριβώς και η συμπεριφορά της. Άνηκε στον κύκλο αυτό των μαθητριών που η όπερα μπορούσε να τις εμπιστεύεται για τη αρμονική συνέχεια της καλής της φήμης, πιστή καθολική γαλουχημένη στους κόλπους μιας θεοσεβούμενης, μακριά από σκάνδαλα, οικογένειας.

Με πατέρα έναν καλοπληρωμένο υπάλληλο τράπεζας με σπουδές στα οικονομικά και μητέρα κόρη δικηγόρου, μεγαλωμένη σε μοναστήρι, δεν μπορούσε να φανταστεί κανείς κάτι άλλο για την οικογένεια Μπολιέ.

«Να θυμάσαι Αντουανέτ. Το επαναλαμβάνω συνέχεια και στην αδερφή σου την Πηνελόπη. Είμαστε μια οικογένεια με βαθειά ηθική και καλό όνομα στους κύκλους του Παρισιού. Μα ποιου Παρισιού! Της Γαλλίας ολόκληρης! Πέρα από τα περουσιακά στοιχεία, η κυριότερη προίκα και κληρονομιά σας, είναι η καλή φήμη πους περιβάλλει τόσο εμάς τους Μπολιέ, όσο και της οικογένειες με τις οποίες συγγενεύουμε, εξ' αγχιστείας ή εξ' αίματος.

Να το θυμάσαι Αντουανέτ, ότι η φήμη μας είναι υπέρ πάντων όλων!»

Αυτός ο λόγος του πατέρας της λάβαινε χώρα κάθε φορά που η νεαρή ερχόταν στο σπίτι της για διακοπές.

Η φήμη τους ήταν υπέρ πάντων όλων. Η φήμη για τα πάντα, Για την θρησκευτική πίστη, την οικογενειακή γαλήνη, την κοινωνική θέση.

ΠροσωπείοWhere stories live. Discover now