Όσο ο καιρός περνούσε, τόσο εγώ και ο Ερίκ γνωριζόμασταν περισσότερο. Του μάθαινα να διαβάζει και να γράφει, το παιδί ίσως δεν είχε πιάσει ποτέ μολύβι στα χέρια του. Δεν άργησα να καταλάβω ότι επρόκειτο για έναν χαρισματικό νεαρό που το μυαλό του έπαιρνε γρήγορα στροφές και η ευγλωττία του μπορούσε να συνεπάρει και τα πιο απαιτητικά αυτιά. Ξεκινήσαμε από τη βασική αλφάβητο για να φτάσει να διαβάζει κείμενα ολόκληρα σε λίγες μόλις εβδομάδες.
Τότε μου ζήτησε να του φέρω βιβλία. Δεν ήταν κάποια θρασύς απαίτηση, ούτε ένα είδος ικεσίας. Ήταν μια ευγενική παράκληση να τον τροφοδοτήσω με περισσότερη μάθηση. Του έφερα κάποιες κωμωδίες του Μολιέρου, η πρώτη που διάβαζε ήταν το «Ο κατά Φαντασίας Ασθενής» και ύστερα το «Ο Ταρτούφος».
Μιλούσαμε για ώρες με θέμα αυτά τα δύο βιβλία. Κυρίως για μία φράση στον Αρχοντοχωριάτη. Το επιχείρημα «Αμαρτία που παραμένει κρυφή, δεν είναι αμαρτία.» με το οποίο ο Ταρτούφος προσπαθούσε να πείσει την κυρία Ελμίρα να μοιχεύσει.
Με ρωτούσε αν το πιστεύω. «Σαφώς και όχι!» του απαντούσα με στόμφο. «Ο Θεός είναι πανταχού παρών, οπότε καμία αμαρτία δεν είναι κρυφή»
Τον έβλεπα σκεπτικό, με τα μαύρα του μαλλιά να καλύπτουν ένα κομμάτι από την παραμορφωμένη πλευρά του προσώπου του.
«Αντουανέτ, ο θεός είναι πάντα παρών, ακόμα και σε αυτούς που δεν πιστεύουν την ύπαρξη Του;»
«Βεβαίως» «Ο ίδιος ο Χρηστός προτίμησε να καθίσει με τους αμαρτωλούς και τους άπιστους, για να τους φέρει στον δρόμο του Πατέρα.»
«Άρα ο Θεός, που είναι γνώστης των Πάντων όπως μου έχεις πει, πρέπει να έχει τεράστια κατανόηση.»
Κοκκίνισα από την βλασφημία. « Τι εννοείς;»
«Ότι ξέρει τι κρύβεται πίσω από την κάθε αμαρτία. Τι έκανε τον κλέφτη να κλέψει, τον άπιστο άντρα ή την άπιστη γυναίκα να σπάσει το γάμο της.»
«Ναι» αποκρίθηκα αβέβαιη « Είναι πιθανό»
«Για αυτό συγχωρεί;»
Δεν ήξερα τι να του απαντήσω. Με κοίταξε ύστερα κοίταξε το ταβάνι του υπογείου,σαν να κοιτάει ουρανό και αποκρίθηκε.
«Ναι, ίσως για αυτό να συγχωρεί.»
Μόλις τα υπόλοιπα κορίτσια έπεφταν για ύπνο στους μουχλιασμένους κοιτώνες, ξεγλιστρούσα αθόρυβα από τα παπλώματα για να πάει να τον βρω. Παιδιά στη δροσερή ηλικία των δεκαέξι χρόνων και δεν σας κρύβω ότι το ενδιαφέρον του ενός για το πρόσωπο του άλλου συγχεόταν με την απαγορευμένη -παρ' όλα αυτά αστείρευτη- περιέργεια για το αντίθετο φύλο.
YOU ARE READING
Προσωπείο
Historical FictionΌλοι έχουμε διαβάσει ή παρακολουθήσει κάποια διασκευή ή την ίδια την ιστορία του Φαντάσματος της Όπερας. Αυτή εδώ η ιστορία μιλάει για ένα ερωτευμένο φάντασμα, ικανό να κάνει τα πάντα για να προστατέψει τον έρωτα του. Αλλά και την μοναδική οικογένει...
