Hello, Ms. Stalker

Chapter 21

- Mr. Seloso -

Kinaumagahan, nagising nalang ako dahil sa tilaok ng manok, also because of the scorching sun's ray that's burning my hella skin.

Pansin ko ang paghinga ng sinuman na katabi ko. Huli na nang malaman kong nasa bisig pala ako ni Yuwen, na tulog na tulog pa din. His arm were hugging me from my waist while the other one ay nasa ulo ko nagmimistulang unan ko.

Now that he's just too close on me, mas napansin ko pa lalo ang features niya. I was touching his bare face with my hands, feeling every detail of it.

His thick brows na kaunti na lang ay magsalubong dahil nakakunot ang mga ito, his high nosebridge... iyong mga mata niyang may dark circles na mas ikinagwapo niya pa. Mahaba ang eyelashes niya. May maliit siyang mole sa left upper cheek niya, malapit sa mata.

Yuwen is breathing through his pinkish lips, slightly open. Despite of that, he still looks damn fine. Plus, his cheeks na parang siopao...

I wanna pinch that so bad.

As soon as the sunlight hit his skin, mas lalo ko pang napansin gaano siya kaputi at kakinis na akala mo ay lumulunok ng glutathione araw-araw.

Masyado akong napatitig sa kaniya ng matagal at huli na nang mapansin kong pinipisilpisil ko na pala mga pisngi niya. Agad kong tinigilan ito nang makabalik ako sa reyalidad and I saw how red it was. Daig pa niya ang tocino.

"Hmm..." He hummed dahilan para maalarma ako.

Bigla ko nalang ipinikit ang mga mata ko para magkunwaring tulog, isiniksik ko nalang ang mukha ko sa may dibdib niya.

Gising na ba siya?

Napaatras siya bg kaunti. I felt his hand na hinawi ang mga hibla ng buhok kong sumasagabal sa mukha ko. And all I knew that he planted a kiss on my forehead saka sinuklay suklay ang buhok ko.

I can feel my cheeks turning red as tomatoes. My heart, I can feel it strangely beating for him in fast pace.

Please... kung gising ka bumangon ka nalang basta.

"Good morning, my love." He whispered and kissed me on my cheeks.

Ramdam ko ang dahan-dahan niyang pagtanggal sa braso niyang ginawa kong unan. Ipinalitan niya ito ng totoong unan.

Naramdaman ko ang pagbangon niya mula sa higaang banig namin. Rinig ko ang yapak niyang lumabas ng kubo.

Nang makasiguradong wala na siya, idinilat ko ang mga mata ko, hindi makapaniwala sa ginawa ni Yuwen sa akin. Tulala ako na wala sa sarili.

Yuwen....

Naupo ako at sumandal sa dingding ng kubo. Kahit hindi ako tumingin sa salamin ay alam kong namumula ang mga pisngi ko ng sobra hanggang ngayon.

Hindi ko alam kung ano ang magiging reaction ko sa ginawa ni Yuwen.

The way he acted... the way he greeted me a good morning... and most of all, the way he planted kisses on my forehead and cheeks... he is making me go nuts!

"Why are you so red?" He's here?!

"Wala... allergy reaction lang siguro." Palusot ko.

Of course! I can't tell him that all this time I was awake and I know how he gave me morning kisses kanina lang!