Να φοβάσαι το σκοτάδι...

Η Μετακόμιση... (Μέρος Α')

"Σήμερα είναι η μεγάλη μέρα"! Για να είμαι ειλικρινής... δεν είμαι σίγουρη για το πόσο πολύ χαίρομαι. Σήμερα μετακομίζω από την κρύα Μιννεσότα, σε ένα νέο, εντελώς διαφορετικό μέρος. Είναι ζεστό, απομωνομένο και μέσα στο πράσινο. Η αλήθεια είναι πως είμαι λάτρης της φύσης σε γενικότερο επίπεδο, αλλά δεν ξέρω αν τα πράγματα θα είναι τόσο εύκολα. Και αναφέρομαι φυσικά σε διαδικασίες κοινωνικοποίησης. Θα πρέπει να κάνω νέους φίλους, να πάω σε νέο σχολείο, να γνωρίσω νέους γείτονες και γενικα να έρθω αντιμέτωπη με νέα δεδομένα ζωής.

Εγώ, οι γονείς μου και η αδερφή μου, σηκωθήκαμε από νωρίς για να προετοιμαστούμε για τη μετακόμιση. Οι γονείς μου αποφάσισαν να πάμε ως την Καλιφόρνια οδικώς. Η απόσταση που θα διανύσουμε είναι τεράστια! Απ' ότι με ενημέρωσε ο πατέρας μου, είναι γύρω στα 2.320km (1441 miles). Το ταξίδι θα είναι ασφαλώς δύσκολο και μακροχρόνιο (πείπου 2 μερόνυχτα), αλλά με λίγη υπομονή, θα φτάσουμε.

Η αδερφή μου, η Κόρτνεϊ, φαίνεται ενθουσιασμένη, κάτι που με ικανοποιεί σε μεγάλο βαθμό. Την αγαπώ πολύ. Είμαστε κάτι παραπάνω από απλές αδερφες. Οι γονείς μας είναι πραγματικά υπερύφανοι για τη σχέση μας. Η ίδια σηκώθηκε πιο νωρίς από όλους. Μπήκε στο δωμάτιό μου και άρχισε να χοροπηδάει πάνω στο κρεβάτι μου. "Αμάντα! Αμάντα! Ξύπνα! Σήμερα είναι η μεγάλη μέρα" είπε γελόντας. Πραγματικά δεν την έχω ξαναδεί τόσο χαρούμενη.

Οι γονείς μου αντιμετωπίζουν κάπως διαφορετικά την όλη κατάσταση. Βλέπω πεντακάθαρα το άγχος στα μάτια της μητέρας μου! Εδώ που τα λέμε... δεν είναι και εύκολο να οργανώσεις μια τόσο μεγάλη μετακόμιση, σε ένα νέο, τελείως διαφορετικό μέρος και με δύο ανήλικα παιδιά. Παρ' όλα αυτά, κατα βάθος είναι πολύ χαρούμενοι. Σαν σήμερα θυμάμαι τη μέρα που μας ανακοίνωσαν ότι θα μετακομίσουμε σε μία νέα γειτόνιά. Βέβαια... εγώ δεν είχα δείξει κανένα ίχνος χαράς, αφού ως μεγαλύτερη, έχω δημιουργίσει στενώτερους δεσμούς με τα παιδιά της γειτονιάς μου εδώ στη Μιννεσότα. Μπορεί να μην είχα δεσμό με κάποιο αγόρι, αλλα και φίλους είχα και κολλητές είχα και ερωτευμένη είμουν. Αλλά τώρα, πρέπει να το πάρω απόφαση. Όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Τώρα αλλάζω σελίδα στη ζωή μου.

Ξεκινήσαμε λοιπόν το ταξίδι μας κατα τις 8:00 π.μ. Αφού μεταφέραμε τις τελευταίες κούτες στο βανάκι μας και αποχαιρετίσαμε τους φίλους και τους γείτονές μας, βάλαμε μπρός για την Καλιφόρνια. Δεν έχω ξαναζήσει κάτι τόσο λυπητερό στη ζωή μου. Όλες μου οι φίλες ήρθαν για να μου πούν το τελευταίο αντίο. Η στιγμή ήταν άκρως φορτισμένη. Με δάκρυα στα μάτια, αδυνατούσαν να με αφήσουν από την αγκαλιά τους. Ήταν σαν να νιώθουν πως αν με κρατούσαν τόσο σφιχτά, θα κατάφερναν να με κρατήσουν για πάντα στη Μιννεσότα! Αλλά... έκαναν λάθος. Η μητέρα μου με τράβηξε από το χέρι και με έβαλε στο βανάκι. Δεν αντεχα να κοιτάξω έξω από το παραθυρο. Ήξερα πως αν το έκανα, θα ξέσπαγα σε κλάμματα. Φόρεσα τα ακουστικά μου, έβαλα το "All of me" του John Legend όσο πιο δυνατά μπορούσα, έσφιξα τις γροθιές μου και έκλεισα τα μάτια μου. Μέχρι να τα ξαναανοίξω, είχαμε πλέον φύγει. Είμασταν ήδη στη Νότια Ντακότα. Το τραγούδι έπαιζε συνεχόμενα, αλλά μου φάνηκε λες και δε τελείωσε ποτέ.

Είχε πλέον βραδιάσει και ο πατέρας μου αποφάσισε να κοιμηθούμε σε ένα μικρό hotel στην άκρη του δρόμου. Την επόμενη νύχτα θα έπρεπε να την περάσει οδηγώντας, οπότε θεώρησε πως απόψε θα έπρεπε να ξεκουραστεί για να αντέξει. "Που είμαστε μπαμπά;" ρώτησε η αδερφή μου, χωρις να χάνει για δευτερόλεπτο τον ενθουσιασμό της. "Είμαστε στα σύνορα της Νότιας Ντακότα με τη Γουαϊομινγκ γλυκιά μου" της απάντησε ο πατέρας μου. Χαμήλωσα τη μουσική μου και ακολούθησα τους γονείς μου έως το μικρό ξενοδοχειάκι. "Κάντε υπομονή για απόψε αγάπες μου. Από μεθαύριο θα κοιμάστε η κάθε μία σε δικό της δωματίο" μας είπε συμπονετικά ο πατέρας μου. "Yey!" φώναξε γεμάτη χαρά η αδερφή μου, και κατευθυνθήκαμε προς το δωμάτιό μας.

Με το ζόρι κατάφερα να κοιμηθώ εκείνο το βράδι, αλλά δεν είχα και άλλη επιλογή. Οι σκέψεις με ζάλιζαν. Τα μάτια μου ήταν γλαρωμένα και είχαν βουρκώσει. Φοβόμουν πως δε θα κατάφερνα να ξαναδω τις φίλες μου. Τουλάχιστον, όχι σύντομα! Με αυτές τις σκέψεις να στροβυλίζουν στο μυαλό μου, έκλεισα τα μάτια μου και παραδώθηκα στην αγκαλία των ονείρων μου.