•BASKIN BİR OMEGA• [Dkbk?]

•31•

Katsuki-

Bu bir hataydı.

En başından beri, önlem almadan yapmak benim hatamdı.

Izuku her zaman beni düşündü ve o şekilde davrandı. Fakat ben, ben bir aptal gibi kendimi fazla bıraktım.

Kendimi duyamadım, sessizliğin içindeki o fısıltıyı. Ruhumun derinliklerinde dolaşan şehveti takip ettim, sonucu düşünmeksizin. İnsan hata yapar. Ben hata yapmadan yaşayabilirim sanmıştım.

"Onu aldıracağım.."

Hastaneye doğru yol alırken, içimden sayıkladığım tek sözcüklerdi bunlar. İçimdeki huzursuzluk gitgide daha arttı, hastaneye yaklaşmaya başladığımızda.

Kendimi bir denizin içinde, en dipte boğuluyormuşum gibi hissettim. Boğuk bir sesin bana yalvaran sesini dinledim, bana yalvaran ve bağırarak sesini duyurmaya çalışan o sesi.

Vicdanım.

Şüphesiz vicdanımın sesiydi içimden bir hançer gibi geçen. Her gece, her gündüz beni daha da dibe sürükleyen vicdanım, sonunda sesini duyurmayı başarmıştı ruhuma.

Hastane odasında, Isaka-san'ın ameliyat aşamalarından bahsetmeye başlamıştı. Duyamıyordum. Ne Izuku'nun kaygılı, çatlak sesini, ne de doktorun verdiği güvenceyi.

Benim hatamdı. Kendim edip kendim bulmuştum. Ve onu öldürmek mi geçiyordu aklımdan?

Benim acınası seGs zevkim ve bağımlılığımdan kaynaklanan ihmarkârlığım sonucunda hayatımda beliren o nefesi yok mu edecektim?

O nefesi kolayca unutabilecek miydim?

Vicdanım bütün gerçekliğiyle duymamı sağlıyordu sesini.

"Ve..narkozun etkisi.."

Hayır, yapamazdım.

Hayat, acılara sebebiyet veren hatalarla doluydu. Ve ben hatalarımı görmezden gelemezdim.

Sorumluluğu almam gerekiyordu. Sonuçları ne kadar zor, ne kadar acı olsa da. Ben de sonuçlara katlanmak zorundaydım, bu şüphesiz onu öldürdükten sonra vicdanımın sesinin yankılanmasına her gün maruz kalmaktan daha kolay olmalıydı.

Ben doğduğumdan beri omegaydım. Vazgeçmedim de. Bu minik şey mi beni pes ettirecekti?

"Kacchan iyi olacak değil mi? Yani.."

Onu şimdi öldürürsem, sonsuza kadar vicdan azabı çekecektim. Kendi hatamın üstünü onu öldürerek kapatmak, doğru karar değildi. Masum birinin canını alamazdım. Özellikle bu kişi benim çocuğum olacaksa.

"Şimdi, Izuku-kun..bu işlem için Katsuki'yle konuşmalıyım."

"Peki Isaka-san! Size güveniyorum.."

Dünya aniden sessizliğe gömüldü. Kapalı bir atmosfere tıkılmıştım sanki.

Izuku kaygıyla bana bakarak odadan ayrıldı. O an, ona karşı ağzımdan hatırlamadığım bir kaç kelime döküldü ve Isaka-sanla yalnız kaldım.

"Evet, Katsuki-kun. İlk önce kan örneği alıp değerleri-"

"Dur!"

"Sorun ne?"

Panikle verdiğim cevaba kendimce şaşırdıktan sonra, nefes almaya çalışarak karnıma baktım. Kafam yavaştan alkol etkisine maruz kalmış bir hale geliyordu.