YANILSAMA ( TAMAMLANDI.)

48

Yine başladığım noktada yani kapısının önündeydim. Bu sefer ki fark Aslan' ın beni en tepeden en dibe düşürmesiyle oluşan kalp kırıklığımdı.  Hala onu görücem diye çok hızlı atan bir kalbim vardı ama artık sesi eskisi kadar yüksek çıkamıyordu.

İçeri girmek için kendimi hazırlayıp kapıyı tıklattım her ne kadar herkese karşı umurumda değilmiş gibi göstersem de hayatımda tek umursadığım şey Aslan'la olan her anımdı. Bir farklılık yapıp içeriden gel sesini gelmesini bekledim. Artık odasına pat diye dalamazdım.

Sesi işitince kapıyı açıp odaya adımladım. Yine koltuğunda başını geriye yaslamış, gözleri kapalı şekilde oturuyordu. Bunu ne kadar çok sık yaptığını düşündüm. Geçtiğimiz üç ay içinde bu odaya ne kadar sık geldiğimi , odanın her köşesinde beni nasıl sıkıştırdığını hatırladım ve şuan bunu düşünmek bana hiç iyi gelmemişti.

Gerçekten her bir köşesinde hatıralarım vardı bana burada durmak bile zor gelirken Aslan' ın sürekli bu odada rahatsız olmadan duruyor olması bile, beni hiç sevmediğini ispati niteliğindeydi. Hem bu odaya attığı tek insan da ben değildim sonuçta. 

Yine düşüncelerime dalmış gidiyorken , Aslan koltuğunda doğruldu. Ben fırsat vermeden lafa girmeye karar verdim.

" Beni çağırmıştınız ya hani Aslan bey buyrun sizi dinliyorum."

Önce derin bir nefes aldı sonra gözlerini gözlerime dikip gülmeye başladı.

" sen ve ucuz numaraların . Bu saçma sapan oyunlarına gerçekten düşeceğimi  mi sandın sen.

Kaşlarımı çattım şuan gerçekten ne diyordu anlamıyordum.

" Anlamadım Aslan bey ne numarası ne oyunu ? " 

" Hala aptal numarası yapmaya devam edeceksin sen anlaşıldı. "

" Siz gerçekten ne diyorsunuz? Derdiniz ne , ne oyunundan bahsediyorsunuz hiç anlamıyorum ama sanırım böyle saçmalamaya devam edeceksiniz işle ilgili bir şey yoksa ben çıkıyorum."  Dedim.

Hemen hızla yerinden kalktı .  Yanıma adımlayıp bileğimi sıkıca kavradı.

" sözüm bitmedi nereye gidiyorsun sen ."

" Aslan bey bakın size sakince soruyorum problem nedir birde bileğim acıdı bırakır mısınız?"

Bileğimde ki elini gevşetsede çekmedi.

" O instagrama attığın hikayelerin bana inat olmadığını anlamayacak kadar salak mıyım sence ben?"

O hikayeleri ona inat atılmamıştı. Ama ona inat silmediğim doğruydu. Tabi ki bunu ona belli edecek kadar salak değildim.

Birden gülmeye başladım. Şaşkın gözlerle bana bakmaya başlamıştı. Kendimi kaptırıp iyice gülmeye başladığımda Hala eli bileğimde bana bakıyordu. Bir kaç kez çekiştirsemde asla bırakmamıştı.

Gülmem azalınca

" Aslan bey gerçekten mi ? Her neyse beni çok güldürdünüz sağolun . Size açıklama yapmak zorunda olmasam da , yanlış anlaşılmak da istemiyorum sanırım. Hikayeleri kimseye inat atmadım  , zaten hikayeleri de ben atmadım o gece telefonum elimde bile değildi. Görüldüğü üzere aşırı sarhoştum,  o an kimsenin aklımda olmasına imkan yoktu ,he ama siz illa ben üstüme alınıcam diyorsanız orası da yine size kalmış."

Suratı düşmüştü.  Her mimiğini tanıyacak kadar vakit geçirmiştim onunla Hala düz bir ifadeyle baksa da moralinin bozulduğunu anlayabiliyordum.