YANILSAMA ( TAMAMLANDI.)

2

   36 saatlik nöbetin bitmesine 12 saat daha vardı. Doktor olmaya karar verdiğim de ne kadar çok çalıştıkları konusunda tabi ki fikrim vardı ama ünvan sahibi olmak benim için galiba daaha önemliydi. Şimdi ki aklım olsa sikmişim ünvanını demem 5 saniyemi almazdı ama artık seçimler yapılmış yol çizilmişti bende köpek gibi çalışmaya mahkumdum.
  
Sedye üzerinde bir çocuğun kafasını dikerken tam da kafam da bu tarz düşüncelerle boğuşuyordum.
       

İşim bitip dinlenme odasına geçmek için yürümeye başladığımda hocamızın bizi odasında beklediğini söyleyen bir mesaj almıştım. Demek tanışma zamanı gelmişti. Kapının önüne gittiğimde Mehmet ve Aslı da oradaydı diğer arkadaşlar da geldiğinde odasının kapısını tıklayıp içeri girmiştik.
       

Odaya girer girmez klişenin tilllahını yaşayacağımdan haberim olmadan gözlerim gözleriyle çarpıştı içimden Allah ım neydi günahım şarkısı yükselmeye başlamıştı bile. Neden böyle seyler beni bulmak zorundaydı ben 5 yaşındaki çocuk triplerimin acısını daha yatağa girip çıkartamamıştım bile elimde ki tek ümidim adamı bir daha görmeyeceksin salak mısın unut gitsindi ve ben bütün hayal kırıklığımla karşısında duruyordum.
    
      
Neyse ki karşımda ki adam beni ciddiye almayacak kadar olgundu gözleri bende oyalanmadı bile hepimize tek tek bakıp konuşmaya başladı. " Aslında sizinle sabah görüşmem gerekiyordu ama halletmem gereken bazı daha önemli işler vardı bende bu tanışma işini şıkıştırmak istemedim sonuçta sizinle uzun vadede çalışacağız ve yüzden aceleye gelsin istemedim" dedi diksiyonu harikaydı ses tonuna bile aşık olabilirdiniz filmlerden kopup gelmiş havasına düşmeyen de ne bileyim içimde ki keremsuyu susturamıyordum.
   

"Ben Aslan Demir çoşkunel bundan sonra birlkte çalışıcaz herkes gibi benim de kurallarım var , yine de sizi fazla zorlamamaya çalışıcam hataya tahammülüm vardır ikincisi olmadığı sürece işe geç kalınması ,işte kaytarma sorumsuzluk gibi klasik davranış bozukluklarını sevmiyorum ve müsamaha göstermem zamanla birbirmizi daha yakından tanıyacağız zaten... Sizinde bana söylemek istediğiniz şeyler varsa şimdiden alayım." Diyip cümlesini bitirdiğinde odada çıt çıkmıyordu bu sessizlikte kalbimin sesini duymazlardı değil mi?
    
          
Hiç kimse hiç bir sey söylemeden odasında beklediğinde " bir problemimiz yok sanırım" diyip hepimizi odasından çıkarmıştı. İnşallah ilk izlenimim aşırı kötü olmamıştır diye içimden geçirirken o sırada acilden ambulans sesleri yükselmeye başlamıştı bile. İş başına koşturma zamanıydı.
   

Nöbet bitip eve gidip bayılmaya hazırlanırken bir seyler içmem gerektiğine karar vermiştim bile.
     

Hızla gidip sadece bir içecek alıp hemen eve gidecektim bu sefer oyalanmak yoktu bu sabahtan sonra kafeterya da her sey benim için hızlıca halledilmesi gereken işlerdi. Kahvemi alıp tam arkamı döndüğüm anda iri bir bedenle çarpışmam bir oldu sıcak kahve olduğu gibi ikimizin üstüne yayılırken yandım çığlıkları atmamı engelleyen tek sey Aslan Demir ' in karşımda kahverengiye boyanmış olmasıydı.

O sırada aklımda ki düşünceleri sıralamam neredeyse imkansızdı ,şansızlığımamı yanmalıydım, şimdi ne yapacağı mı düşünmeliydim yoksa beni burada gömmemesi için dualar mı etmeliydim hiç bilmiyordum
Kafam karman çorman olmuştu sadece öylece bakakalmıştım.
   
  " özür dilemen gereken yerdeyiz."
Diye söylendiğinde yine ne kadar düz bir tonda iğneleyeci konuştuğunu fark ettim.
 
" özür dilerim ama tek hatalı kişinin ben olduğumu düşünmüyorum tam dibimde birinin olduğunu düşünemedim kusura bakmayın eğer bir dört beş adım geri de dursaydınız size çarpmazdım" az önce ne demiştim ben ne diyorsun oğlum sus çenemi lütfen biri kapatsın diye iç çığlıklarım arşa çıkmıştı.
   

  Neden böyleydim ben neden şu ağzımla içimden geçenler arasında hiç bağ kurulmuyordu adam senin patronun oğlum sen ne yapıyorsun kovulmak mı istiyorsun çığlıkları içimde tepinirken dışımdan oldukça sakin kalmayı nasıl başarıyordum bilmiyorum.
   

  Sadece ufak bir alaycı gülümseme gördüm yüzünde ciddi manada o küçümseyeci bakışı görmüştüm bana tepeden bakmayı hem fiziksel hem ruhen yapıyordu.

Sen kimsin böcek diyen bakışlarını üzerimde bu kadar net hiç bir zaman hissetmemiştim . " özür dilerim " işte bu beklediğim tepki değildi diye düşünürken peşinden beklediğim tepkinin gelmesi geçikmemişti." Karşımda beceriksiz ve sakar insanların da olabileceğini unutmam benim hatam tekrar kusura bakma " Diyip oradan uzaklaştı. Beni de sıcak kahve acım ve içimin ezikliğiyle baş başa bıraktı.