KENAN'DA BİR SÜVEYDA

ÖYLESİNE

_kitaptozu4 / _moglinna

Yeniden merhaba!!

Sadece çok dolu dolu olduğumu söylemek istiyorum. Duygularımı veya onlarla ilgili bir şeyi buraya yazmayacağım. Çünkü benim için çok özeller ve ben de kalsınlar istiyorum. -kendimi paylaşan biri olmamla alakalı değil-

Ama şunu bilin, ben onlarla 53. Bölümde vedalaşmıştım. Daha finale iki bölüm vardı. Beni bunalıma sokmuştu bile diyebilirim. İlk final verdiğim kitap olduğu için kendimi çok farklı hissediyorum. Son bölümleri yazmak benim için çok zor oldu. Belki bu yüzden yazmayı beceremedim. Nasıl bir final yaptım, dışarıdan nasıl görünüyor inanın hiç bilmiyorum. Tek bildiğim, sonları yazmaktan hep nefret edeceğim ve belki de 200. Romandan sonra bile sonlar en kötü yazdığım bölümlerim olacak.

Bazılarınızın bana karşı ön yargısı olduğunu biliyorum. Bununla alakalı bir şey demek istiyorum: Kenan'da Bir Süveyda'nın ilk bölümlerini yazdığımda ben sadece düşman olan iki karakterleri yazmak istedim. Benim için bir aşk romanı değildi. Bu yüzden ilk bölümlerde Kenan Süveyda'ya karşı çok katıydı. Ben onlar için bir öpüşme sahnesi bile düşünmedim. Hata öpüşme sahnelerini sadece geçmişlerinde okuyacaktınız, geleceklerinde öpüşme sahnesini bırak, bir yakınlaşma sahnesi bile göremeyecektiniz. Hatırlıyorum, aklımda olan tek şey, geçmişleri yüzünden hep karşı karşıya gelmeleri, sürekli birbirlerine karşı kötü davranmaları ve hep bir intikam çabası içinde olmalarıydı.

Maalesef kurguladığım plana sadık kalmadım. Pişmanım da diyemem, pişman değilim de diyemem. Sadece, yazmayı istediğim bir kurgu başka bir evrene doğru şekillendi. Bir baktım kendimi kaosun, entrikanın, buram buram aşkın içinde bulmuşum. Ben yan karakterlerin bile bu kadar ön planda olmasını istemedim, sadece Kenan ve Süveyda'yı yazacaktım. Siz bu finale kadar onların birbirine aşık olmasını istemekle geçirecektiniz. Ama nasıl olduysa ben kendimi çok farklı bir evrenin içinde buldum ve yan karakteri de çok fazla ön planda tuttuğumdan dolayı seri düşündüğüm gibi iki kitaptan oluşmak yerine dörde ayrıldı.

Bunu isteyerek yapmadım. Farkında değildim sadece. Fark ettiğimde de çok geçti. Ben çoktan üçüncü kitabı yazmayı bırakmıştım bile. Hal böyle olunca ilk bölümlerde nefreti okuyup, son bölümlere gelen ve nefret yerine aşkı bulan okuyucular, benim şiddeti normalleştirdiğimi ya da zorba karakterleri öve öve yazdığımı düşündüler ve bana karşı bir ön yargı oluşturdular.

Ama o okuyucular eğer buraya kadar okuduysalar, şu paragraftan sonra beni anladıklarını düşünüyorum. Aslında ben bir şeyleri normalleştirmedim, sadece olması gerekeni yazdıktan sonra planıma sadık kalmadım. Ve ben ilk bölümlerden sonra aşka ağırlık verdiğimde ilk bölümlerde Kenan'ın davranışları aklıma bile gelmiyordu. Onlar bana kendileri yazdırırken, benim bir şeyi normalleştirdiğim yoktu yani.

Sonra baktım kitap çok dengesiz, her yerde kararsız kalmışım, ne istediğimi bilmeyen biri gibi görünmüşüm, tüm bölümleri düzeltmek zorunda kaldım ve yeni bölümleri yeniden yükledim. Bunların hepsi stok bölümü yapmadan, güncel bir şekilde paylaşmak yüzünden. Bir daha asla stok bölümü yapmadan kitap falan paylaşmayacağım. Düzenlemesi, yüklemesi beni öyle çok yordu ki. 53'e kadar bittiğine sevindim bile, ama 53'te bitiyor olmasının gerçeği beni yaraladı da. Diyorum ya, bu yüzden karmaşık duygular içindeyim.

Kenan'ın bazı davranışlarını düzeltebilirdim ama düzeltmek... Bilmiyorum, bazı şeylere dokunmak, sanki bir şeyleri tamamen değiştirmek gibi hissettirdi. Yerinde duran bir taşı oynatmakta bir şey yok ama onu kaldırıp başka yere koymak çok şey ifade ediyordu.

Anlayışla karşılar mısınız, karşılamaz mısınız gerçekten bilmiyorum ama ben çoktan yazacağımı yazmıştım, bazı şeyleri değiştirmekle kurgunun farklı bir evrene dönüşmesi, ve en acısı da bildiğimiz Kenan ya da Süveyda karakterinin başka birileri olması demekti. Yazdıklarım benim için bir utanca dönüşmediği sürece ben onlara dokunmayacağım ve yarın basılsa bile hep böyle kalacaklar.