ALİSA

14

Arabaya yerleştiğimizde hareket etmeden Atalay bana doğru dönüp ifadesizce bakmaya başladı.

"Neden kabul ettin?"

"Hayatım bu kadar ön yargılı olmamalısın. Serdar bey kötü birine benzemiyor. Çok ısrar etti ve bizimle ilgilendi. Reddetmek kabalık olacaktı."

"Ah Alisa beni delirteceksin." Arabayı hızla sürmeye başladı. "Seni yalnız gördüğü an yanına gelmiş. Neden yanından ayrıldım ki! Ne konuştunuz? Kesin yine saçmalamıştır!"

"Hayır normal sohbet ettik... Sen Olivia ile nereden geliyordun?"

"Misafirlerin yanından."

"Demek benim de seni yalnız bırakmamam lazım."

"Olivia iyi kızdır."

Gözlerimi devirerek camdan dışarıyı izlemeye koyuldum. Serdar Bey'in söyledikleri aklımdan çıkmıyordu. Atalay annemle konuşurken babası ve kız kardeşinden bahsetmişti. Annesinin terk etmesi ve babasının intihar etmesi... Başımın dönmesiyle ellerimi başıma götürdüm. Gözlerimden iki damla yaş süzüldü. Atalay anlatmasa da parçalar şu an birleşiyordu. Şu zamana kadar neler yaşamış olabileceği göğüs kafesimi daraltmıştı ve nefes alamıyordum.

Atalay arabayı kenara çekip durdurdu. Elleri ile yüzümü kavradı.

"Güzelim iyi misin? Seni üzdüm mü? Neden ağlıyorsun? Özür dilerim."

Hiçbir şey demeden yüzümü ellerinin arasından küçük bir öpücükle kurtarıp camı açtım. Nefes almalıydım. Gözlerimi kapatıp yüzüme çarpan havaya kendimi bıraktım. Atalay korkmuş gözlerle beni izliyordu.

Biraz kendime geldikten sonra Atalay'a döndüm
"Seni hastaneye götürmemi ister misin bebeğim? İyi görünmüyorsun."

Nemli gözlerimle ona daha da yaklaşıp dudağına sayısız ufak öpücükler kondurdum. Parmaklarımı sakinleştirici etkisi olan sakallarında gezdirdim. Öpücüklerim onun da gerginliğini alırken kafamı omzuna yasladım.

"Otelimize gidelim ve rahatlayalım güzelce güzelim benim."

Arabayı otele doğru hareket ettirdi.

Odamıza çıktığımızda güzelce duş alıp yatakta sarılarak uzandık. Atalay ben duştayken bilgisayardan işlerini halledip telefon görüşmelerini yapmıştı. Göğsünün sıcaklığında kendimi uykunun kollarına bırakmak üzereydim. İkimiz de gerginlikten yorulmuştuk.

***

Gözlerimi araladığımda hava daha aydınlanmamıştı. Komidinin üzerindeki telefonumun ekranına dokunup saate baktım. 4:26

Ay ışığı odayı aydınlatırken Atalay'ın yanımda olmadığını fark ettim. Odaları gezmeye başladım.

"Atalay!...Neredesin?... Atalay!"

Yatak odasına doğru ilerleyip telefonumu elime aldım.

Atalay aranıyor...

Aramam cevaplanmamıştı. Kaygılanmıştım. Odada birkaç tur atmamla kapıdan anahtar sesi gelmişti. Hızlı adımlarla kapıya yürüdüm. Atalay'la göz göze geldik. Simsiyah giyinmişti. Siyah gömlek ve siyah kumaş pantolonuyla karşımda duruyordu. Saçları biraz dağılmış olmasına rağmen üzeri düzenli ve tertipli duruyordu. Gözlerinin altı uykusuzluktan koyulaşmış ve çökmüştü. Sorgular gözlerle bakıyordum. Kapıyı kapatıp yanıma yaklaştı. Parmaklarını saçlarımın arasından geçirdiğinde gözlerimi kapattım.

"Neredeydin?"

"Önemli bir şey değil güzelim."

Kapalı gözlerimi açıp gözlerine keskin bakışlar attım. "Neredeydin Atalay?"