ALİSA

10

Islak kıyafetlerimden akan su damlaları parkenin üzerine düşerken Burçin'e mesaj attım.

Kime: Burçin

Kötüyüm. Atağım tetikledi. Gelmen gerek

Birkaç saniye sonrasında Burçin arıyordu.

''Nerdesin! Noluyor!''

''Eve gel lütfen iyi değilim.''

Telefonu kapatıp ıslanmış kıyafetlerime aldırmadan kapıyı açıp çıktım. Bir anda karşımda belirmiş siyah takım elbiseli adama kızarmış gözlerimle ağlamaklı bir bakış atıp yanından geçtim. Tedirgin gözlerle bana bakıp telefonuna yapıştı. Atalay'ın adamı olduğu belliydi. Telefonlarını açmadığımdan korkup adam gönderdiği kesindi. Eve gittiğimde kıyafetlerimi çıkartıp kızarmış gözlerime baktım. Kendimi yatağa atıp yaşadıklarımı bir an olsun düşünmemeye çalıştım. Uzanırken Atalay'la olduğum süre içerisinde mutlu olduğum zamanların azaldığını fark ettim. Artık kafam sıkıntı ve huzursuzluğu kaldırmıyordu. Yaşadığım bu sıkıntılardan sağlığımdan olmak üzereydim. Hayatımda yaşadığım bu dönemde tüm duygularımı en derininden en üst seviyede yaşar olmuştum. Sevgim de sinirim de olabildiğince üst sınırdaydı. Bu durumla bir yandan göklere çıkarken ne olduğunu anlamadan bir anda yere de çakılabiliyordun. Yaşadığım şey de tam olarak buydu.

Burçin eve geldiğinde elimi yüzümü yıkayıp beni güzelce yatağa yatırdı. Konuşacak halim olmadığını gördüğünden hiçbir şey sormayıp yanıma kıvrıldı. Sürekli çalan telefonu uyumama engel oluyordu.

"O mu?"

"Evet"

"Telefonunu kapatır mısın?"

"Tamam bebeğim kapatıyorum. Sen sadece sakin ol. Ne olduğunu anlatabilecek misin?"

"Sanırım aldatıldım."

"Alisa ne diyorsun allah aşkına? O ne demek? Atalay yapmaz öyle şey. Görmüyor musun sana ne kadar aşık olduğunu."

"Eski sevgilisi eve geldi ve birbirlerini hala sevdiklerini söyledi."

"Ee yani? Atalay'la konuştun mu? Sadece o kızın lafıyla bu hale geldiğini söyleme! Ayrıca ne yüzsüzmüş."

"Başta inanmak istemedim." Başım yastığa gömülmüş gözlerim kapalı konuşuyordum. Vücudumda oluşan gerginlikten bitkin düşmüştüm. Sesim cılız çıkıyordu. "Kasasında fotoğraf ve videolarını saklıyormuş."

"Yok artık daha neler!"

"Gözlerimle gördüm."

Burçin saçlarını kaşıyıp birkaç dakika düşündü. "Erkekleri savunacağım aklıma gelmezdi ama Atalay'ın sana olan duygularını bildiğimden bir yanlışlık olduğunu düşünmeden edemiyorum Alisa. Ne olursa olsun konuşmanız gerekiyor."

"Bir yanlışlık falan yok Burçin. Konuşabilecek bir halde de değilim. Videolarını görseydin..." ağlamaya başladım. "Ona öyle bakıyordu ki! O kadar mutlu ve eğleniyordu ki! Kalbim parçalandı."

"Hayır hayır ağlamak yok! Atalay'ın bir açıklaması olduğuna eminim. Eğer dediğin gibiyse bile biz neler yaşadık ve atlattık bebeğim kendine gel! Şimdi dinlen. Kendine geldiğinde de Atalay'la konuşmanı istiyorum." Kafamı göğsüne yaslayıp saçlarımı sevmeye başladı. Derin bir nefes aldı. "Onu ne kadar çok sevdiğini ve onun da seni fazlasıyla sevdiğini gözlerimle gördüm Alisa. Bu kadar cesaretli konuşmalarım bu yüzden. Yoksa Atalay'ı ilk parçalayacak insan benim."