My Husband is my Professor

CHAPTER 30: Senjiku

SENJIKU VINCE MARTENEZ {POV}

Papaano naging si Sam ay si Amber. Matagal akong nakatitig sa DNA test na pinakita ni Alfred kanina. Napasapo ako ng noo saka napatingin sa pinto ng may kumatok roon ng tatlong beses bago bumokas.

"Lord V mayron pong nangyaring pagsabog sa isang underground natin" Mabilis akong napatayo at agad na lumabas ramdam ko ang pagsunod naman nito.

Nakahanda na ang kotse at inabot sakin ni Jayden ang baril ko. Bahagyan akong napasinghap ng mayroong hindi kilalang number na tumatawag sakin.

Pinindot ko'yon at tinapat saking tainga pero napatigil ng marinig ang batang umiiyak.

" Senjiku Vince Martenez! Kumosta kaibigan" Ang boses na'yon.

Hindi ako nagsalita kaya mayroon akong narinig na isang pagtawa.

"Daddy help me ayaw ko dito daddy "humigpit ang pagkakahawak kosa phone.

"H*yop ka Andrey, huwag mong sasaktan ang anak ko "Madiin kong sambit.

"Anak mo" Isang malakas na tawa ang pinakawalan nya " Baka nakakalimutan mo kong sinong tunay na ama ni Sevastian "Napalunok ako at mas lalong kumoyom ang kamay

"Andrey"Sigaw konang bigla nyang babaan ako ng tawag. Ang hawak kong baril ay gustong gusto kong ibaon ang bala sa bungo ng lalaking 'yon

Mabilis akong pumasok sa kotse at tinawagan si Kurt para hanapin kong saan ngayon dinala ang anak ko. Hinding hindi ko mapapatawad ang sino mang manakit sakanya.

Bigkang tumonog ang phone ko at mabilis ko'yong sinagot ng makitang ang number na tumawag kanina.

"I'm sorry nakalimutan kong sabihin sa'yo na hinding hindi mona sya makikita " hindi kona hinintay na magsalita uli ito at mabilis na pinatakbo ang kotse.

AVIANNA BELL MARTENEZ {POV}

Kahapon pa nagtatampo sakin si Raph ni ayaw niya akong kausapin ng matagal. Nagsasalita lang siya kapag nagtatanong kong may kailangan ako. Mas hinigpitan niya ang pagbabantay sa sakin.

Hindi sya pumasok ngayon at hindi niya ako pinapasok sa coffee shop. Simula nong tumakas ako at nalaman niya kong anong ginawa ko ay hindi na ako pinayagang lumabas.

Bumontong hininga ako ng makita itong parang batang nakasimangot habang binabalatan ang dalawang apple na kanina pa niya ginagawa at hindi na matapos tapos.

"Hon, Hindi mo talaga ko kakausapin at sisimangutan mo ako rito " Aniko pero pairap lang itong tumalikod sakin.

Bahagyan akong natawa ng mahina sa inasta niya. Tumayo ako sa kinauupoan ng maramdamang naiihi ako. Hindi pa ako natatapos ng marinig ko ang pagkatok niya sa pinto.

"Wife, are you okay? "Bumontong hininga ako.

Naghugas ako ng kamay bago lumabas naabutan ko itong nakatayo sa labas na naghihintay roon.

"You scared me" Bahagyan kumonot ang noo ko.

"Bakit? Wala naman akong ginawa" Bumontong hininga ito at naglakad palapit sa drawer.

Sinundan ko ito at malambing kong tiningnan hinawakan kopa ang laylayan ng damit niya para manuyo.

"Galit kapa rin ba sakin?" Hindi ako makapaniwala na ginagawa ko ito.
Hindi siya makatingin ng deritso sakin. Bahagyang gumohit ang ngiti saking labi ng makita kong ano ang naging epekto non sakanya.

"Ayaw mo talaga akong kausapin" bahagyan itong napamura.

"Stop that, Baka hindi ako makapag pigil "Tumaas ang kilay ko.

"Bakit anong gagawin mo?" mapanghamon kong ani.

Napatingin ito sakin at tinitigan ako ng matagal. Nagulat ako ng bigla niya akong buhatin at nilapag ako sa kama. Napaatras ako ng unti unti siyang lumapit sakin habang mapilyong nakatingin.

Kinulong niya ako gamit ang magkabilang braso niya. Ano bang pinaplano niya? Nanlalaki parin ang mata ko habang nakatingin sakanya.

Kita ko kong paano sumilay ang pag ngisi niya. At unti unting lumapit ang mukha niya.

Ako na ang nagluto ng makakain namin dahil wala ngayon si Manang na nag grocery... Naramdaman ko ang kamay niya saking baywang at pinatong ang ulo sa balikat ko.

Bahagyan akong ngumiti pero agad na napatingin sa phone konang tumonog ito. Agad ko binaba ang hawak saka tumingin muna kay Raph bago sinagot 'yon.

Tinapat ko saking tainga pero hindi pa ako nakakapagsalita ng pag-iyak ang narinig ko.
" Yvo anong drama 'yan?" Hindi ito nagsasalita at puro hagulgol lang ang dinig ko.

"Via! Si summer ito "kumonot ang noo ko. Tingin ko ay inagaw ni Summer kay Yvo ang phone.

"Anong nangyayari diyan? May nangyari ba?" Hindi namn iiyak ang lalaking yon kong walang masamang nangyari.

Bahagyan akong kinabahan dahil sa iniisip ko. Pero sana mali ako.

"Si Ian Via nawawala si Ian" Napasinghap ako at napaawang ang labi. Napatingin ako sa kasama kona gulat na gulat.

Nangunot ang noo niya nakatingin sakin. "N-nawawala s-si I-ian "Nanginig ang labi ko.

Agad kong binaba ang phone pero mabilis akong pinigilan ni Raph. .

"Bitawan moko Raph Hahanapin ko si Ian baka ano nang nangyari sakanya "Hindi kona namalayan ang pagtulo ng luha ko ...

Malakas kong binawi ang kamay ko pero ilang hakbang lang ang nagawa konang biglang umikot ang paligid at nagdilim ang paningin ko.

Nagising ako ng maramdaman ang humalik sa noo ko. Dahan dahan kong minulat ang mga mata at bumongad ang mukha ni Raph...

Ngumiti ako rito ng matamis ng makita kong paano siya nag-aalala " Sir, narito po si Doctora" Wika ni manang na nasa tabi ng pinto ngayon.

Tumayo si Raph at binalingan ako bago siya lumabas at hindi alam kong anong pag-uusapan nila ng Doctor na 'yon. Agad kong nakapa ang tiyan ko ng maisip na baka hindi maayos ang baby ko..

Tumayo ako ng maramdamang naiihi at agad namang inalalayan ni Manang kahit na hindi kailangan.
"Manang kaya kona po " Aniya.

"Kahit na Via! Kailangan mong mag ingat lalo pat masilan ang pagbubuntis mo at kong ano pang mangyari sa inyong mag-ina "Bumontong hininga ako.

Paglabas kona cr ay kakapasok lang din ni Raph at napatingin agad siya sakin. Lumapit ako rito para magtanong.

"Raph nahanap naba nila si Ian "Parang pinag isipan pa niya ang sasabihin.

"Mahahanap siya "tanging sagot nya. Hindi ko maiwasang mag alala. Agad niya akong pinabalik saking kama dinalhan niya ako ng pagkain dito.

Mabilis kong inubos 'yon at uminom ng tubig.

Hindi pa bumabalik hanggang ngayon ng mag paalam si Raph na may aayosin lang siya at nangakong mahahanap niya si Sevastian.

Hindi ako makatulog kaya hinintay kona ang pagbabalik niya. Tumayo ako para uminom ng tubig.

Agad akong kinabahan ng bigla kong nabitawan ang baso na dahilan ng pagkabasag nito. Napalunok ako habang nakatitig sa basag na baso. Hindi nagtagal ay nag ring yong phone ko kaya agad ko itong kinuha at sinagot ang tawag.

"Via! Si Raph nandito ngayon sa Hospital" Umawang ang labi ko at agad na nabitawan ang phone.