My Husband is my Professor

CHAPTER 12:Amnesia

(A/N sorry kong hindi mahaba update tinatamad lang HAHAHA)

Raphael Damon Celoso {POV}

Nang magkaroon ako ng malay ay nilibot ko ang paningin sa paligid.

Mabilis akong bumangon ng maalala si Via! Pero napaungol ako ng maramdaman ang pagkirot ng sugat ko. Nakita kong dumogo ito pero mabilis akong lumabas para hanapin si Via!.

Mabilis akong nagtungo kay Ace ng makita itong nakaupo roon kasama ang iba. Agad siyang tumayo ng makita ako.

"Raph!"

"Where is she?" Tanong ko.

"Nasa OR pa--"Hindi kona ito pinatapos magsalita ng mabilis akong tumakbo papuntang OR.
Pagkarating ko ay ang mga kaibigan at Kapatid niya ang narito. Tumayo agad sila ng saktong lumabas ang doctor. Mabilis ko itong nilapitan

"Doc! Kumosta ang kapatid ko" Yvo said.

"Succesful ang surgery niya, kailangan lang nating maghintay ang recovery ng pasyenti "

Huminga ako ng malalim habang hawak hawak ang kamay niya at nakaupo sa tabi niya. Tumingin ako sa mukha niyang mahimbing na natutulog.

Hindi kona namalayang nakatulog ako dahil sa pagbabantay. Tiningnan ko ang oras at nakita kong 20 minutes ang nai-idlip ko.

" Raph, Umowi kana muna. Ako na ang magbabantay sa anak ko" Umiling iling ako

"Hindi po Mama, Hihintayn kopo ang paggising niya" Napabuntong hininga ang mama nito at lumapit sakanyang asawa.

Binalik ko ang tingin saking asawa. Agad akong napatayo ng maramdaman kong gumalaw ang mga daliri niya.

"Via!"Tawag ko.

Unti unti nitong dinilat ang kanyang mata.

"Via! "Agad akong napangiti at mabilis na lumabas ang Mama niya para tumawag ng Doctor...

Hinawakan ko ang pisnge nito."Who are you?" Bahagyan ang pag-awang ang labi ko at kunot noo ko siyang natingnan.

" Huh? Via----" Putol kong saad

"I said, Who are you?.."Hinawakan ko ang kamay niya pero mabilis niya itong binawi. Para akong sinaksak ng makita kong paano siya tumingin sakin.

" its is not good joke---"

"Did you think i'm kidding? I don't know you" Nanginig ang kamay kong hawakan uli ang kamay niya. Unti unti akong napaatras .

Ang doctor ay Sinuri siya saka sinabing she lost her memory.. .
ang naaalala lang niya ay noong hindi pa ako dumating sa buhay niya so walang kahit anong ditalyeng naaalala tungkol sakin.

Kahit hindi niya ako naalala hindi ako umalis dito. Pagkagaling kosa bahay ay mabilis din akong bumalik dito. Ako lang ngayon ang nandito at tahimik siyang nakatingin sakin habang parang ang lalim ng iniisip.

"Mom said, You're my Husband..Totoo bayon"Nag-taas ito ng kilay.

"Tsk, Hindi kaba marunong nagsalita....kong talagang asawa kita so it means Mahal kita kaya kita pinakasalan. Pero Bakit hindi ko nararamdaman " Tumigil ako sa ginagawang pagbalat ng apple at tumingin sa mga mata nito.

Umawang ang labi kosa pagkinang ng mga mata niya. Kung paano siya tumingin ngayon ay kagaya lamang noong una palang kami magkakilala noon.

"Nang-iinis kaba o sadyang----"Hindi kona pinatapos ito magsalita at lumapit sakanya. Naatras nito ang kanyang ulo at nagulat siya sa ginawa ko..

Hindi na ito makatingin sakin ng diritso. Napangisi ako ng makitang unti unti siyang namula..

"L-lumayo ka"

Mas lalo akong lumapit pa rito pero ng mapaungol siya at napahawal sa kanyang braso ay agad akong nataranta. Dumogo ang sugat nito kaya mabilis akong tumawag ng Nurse.

"I'm sorry Wife"

Avianna Bell Martenez {POV}

Gusto kong maalala ang mukha niya kaya kanina kopa ito tinititigan pero habang tumatagal ay napapatulala nalang ako sa pagtitig sakanya.

Nag-iwas agad ako ng tingin ng bumaling siya sakin habang kausap ang doctor ko. Tumikhim ako tumingin tingin sa paligid.

Ilang linggo narin ako dito kaya siguro naman ay malapit na akong makalabas sa Hospital na ito.
Sinilip ko itong muli na maysinabi siya sa doctor na kinatango nito at umalis na...

"Btw, Matagal na ako dito pero hindi kopa alam name mo"Tanong ko. Matagal siyang tumitig sakin bago magsalita.

"Whatever you want "Bahagyang tumaas ang noo ko..

Sinundan ko ito ng tingin ng may kunin siya sa tabi ng flower vase. At katabi non ay ang kanyang phone at mayron itong pinindot doon.

Hindi ko narinig kong ano yong sinabi niya at mabilisan lang nito binaba.
"Are you hungry? I will buy if you want" Umiling ako.

"Hindi pa ako nagugutom"Ani ko.

Lumapit ito sakin ay bahagyang nanlaki ang mata konang bigla niya akong halikan sa labi. Tulala ako ng ilang minuto dahil sa ginawa niya.

"Bibili ako ng pagkain" Ani nito at lumabas na.

Normal lang naman yon hindi ba? Baka ganon nga siya?
Dumating si Yvo na walang ginawa dito kundi magkuwento ng problema niya. Dami niyang reklamo tungkol sa binigay ni Lolo na resposibilidad sakanya.

"Hey, Are you listening?"Binalingan ko ito.

"Gusto konang katahimikan, Kaya nagmamakaawa akong lumabas kana"Aniya.

" Alright, I'll be back tomorrow!"Tumayo ito at hinalikan ako sa pinge bango siya tuloyang umalis. ..

Gusto kona sanang matulog at nakapikit na ang mga mata konang marinig ko ang tunog ng pagsara ng pinto. Agad akong dumilat sa pag-aakalang ang lalaking yon pero agad kumonot ang noo konang makita ang babae.

"Sino ka?"Takang saad ko.

Ngumiti ito sakin "I heard that you don't remember anything,Wala kaba talagang maalala"Kilala koba ang babaeng toh. Parang pamilyar siya sakin.

"I don't know what you're talking about" I said..

Tumawa ito dahilan para mas lalo akong magulohan.

"I pity you, Hindi moparin ba alam. Naaawa lang sayo si Raph. Kaya lang naman kayo kinasal ay dahil sa matandang yon.He doesn't love you. "Anong alam niya? Totoo ba ang lahat ng sinabi niya.

Sabay kaming napatingin sa pinto. Naroon nakatayo ang sinasabi niyang Raph. Seryosong nakatingin sa babae . Ngumiti ang babae sakin saka lumapit kay Raph.

Agad akong umiwas ng tingin ng makita kong halikan niya si Raph bago siya lumabas at may binulong pa ito. Walang naging reaksiyon roon si Raph sa ginawa niya na parang normal lang yon.

......