First And Last Love |Taekook|

"Sen çok güzelsin."

Lise son

"Demek ikinci balayın ha?"

Jungkook kıkırdayarak bu kelimeleri söylerken Taehyung'un omzundaki başını çaktırmadığını düşündüğü şekilde boynuna doğru yaklaştırmıştı ama elbette bunlar onun gözünden kaçmazdı.

Kızgınlığa girmeden önce bile daha sık duyduğu güzel fermonlar artık sadece kafasını küçük olanın boynuna gömünce soluyaniliyordu. Minik çocuğun çokça zarar gördüğünün farkındaydı ve bu onu gerçekten üzüyordu ancak elinden bir şey gelmiyordu.

"Evet" diyerek yüzünü buruşturdu Taehyung.

"Annenle babanın aşkı bazen beni gerçekten şaşırtıyo. Benim babam tasarruf yapçam diye anneme çiçek bile almıyo sizinkiler ikinci balayı diye Hawaii'ye gidiyo."

Kıkırdadı Taehyung gerçi o ne anlatsa kıkırdar haldeydi. Elini havaya kaldırarak büyük ve ışıltılı gözleriyle ona bakan çocuğun yanağına elini koyarak yüzüne yaklaştı.

"Benimle kalıcaksın değil mi onlar yokken. Biliyorsun yoksa çok korkarım yanlızken."

Jungkook bu alaycı tavrına karşı kıkırdayarak kafasını onaylamaz şekilde iki yana salladı. "İlk önce annemlerde izin koparmam gerek biliyorsun seninle kalmama pek sıcak gözle baktıkları söylenemez."

Homurdandı bu duydukları üzerine Taehyung ve ikili akşam güneşi üstlerine çökerken bankta oturmuş Jungkook'un ailesinden nasıl izin koparabiliceklerini tartışıyolardı o gün en acı haberin geliceğini bilmiyerek.

İkili saatlerini orda oturup birbirlerine ufak temaslar uygularken birden hem koruması hemde şöförü olan amca koşarak yanlarına gelmiş ve Taehyung ile Jungkook'u bir panikle alıp arabaya koyarak Jungkook'u evine bıraktıktan sonra Taehyung'a acı haberi vermişti.

Taehyung kulakları çınlarken algılamaya çalıştı. Olmadı. Algılayamıyordu. Eve gelinceye kadarda hiç bir şey duymadan kulakları çınlamaya devam etti.

Eve girip annesi ve babasının salondaki cansız bedenlerini görmesi onun için hayatında yaşadığı en büyük acıydı.

İnsanların dönüm noktaları vardır onları gerçek anlamda yetişkin kılan dönüm noktaları. Taehyung için ise dönüm noktası tam şu andı.

Ağlamadı. Babası ölmüştü ve onun ona bıraktığı tek miras mal varlığı değildi. Gerçekten güvenmediğin gerçek anlamda bilmediğin kimsenin yanında duygularını belli etme yoksa gün gelir arkandan ilk bıçaklayan onlar olur.

Yavaşça ilk annesine doğru ilerledi. Onun için anneler kutsaldı çünkü. Onun için doğurabilmek içinden bir canlı yaratabilmek öylesine kutsaldı ki. Karnında canlı taşayan her bir kişiye saygı duyar ve asla üstüne söz söylemezdi.

Tek dizi üstüne çöktü, annesinin narin yanağını kavradı ve soğuk alına dudaklarını bastırdı uzunca. Gözünden bir damla yaş süzülürken derin bir nefes alarak annesinin üstünde kalan son fermonlarını kokladı. Bir daha koklayamıyıcağını fark etmesiyle boğazı düğümlendi gözleri doldu ama hızla kaşlarını çatarak onların akmasını engelledi.

Yerden kalkarak bu sefer babasının yanında tek dizi üstüne çöktü ve hala elinde silah tutan elini kavrayarak üstüne dudaklarını bastırıp anlına yasladı babasının kastığı parmakları arasından hala anlı babası eline yaslıyken silahı alarak yemin etti onun huzuru karşısında.