Karanlığın cehenneme çizdiği yol kalpten geçer.
Hayatlar dağılır etrafa,
Hareler ve içinde saklı mazi gerçekleri koyar ortaya.
Artık ihanet seni yaşatan hayatının ta kendisiydi.
Hayatın sana ihanet ederken ruhunun bile vicdanından bir parça kesilmed...
Bu bölüm, parçaların birleşmeye başladığı geçmişten bir parçayı taşıyor. Önemli bir kısım. Uzatmıyorum sksjsldfgsfg iyi okumalaar
6. Bölüm; Kaybedenlerin Doğası.
Lana Del Rey: Dark Paradise
Son kısımlarda da, Ruelle: War of hearts
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
2009. Bir kış gününde, saat 23:45'i gösterirken...
Karanlığa gömülmüştü ev. Aydınlığın bir harfi bile olmayan odalarda, köşeye sinmiş ağlıyordu sekiz yaşındaki kız.
Dizlerini kendine çekmiş, hıçkıra hıçkıra ağlamaktan alıkoyamıyordu kendini. Babasıyla annesi ona birazdan geleceğiz diyerek evden çıkmışlardı fakat üç küsür saattir kimse gelmiyordu. Küçük kız o kadar korkuyordu ki, elleri gereğinden fazla titriyordu.
Mavi yaşlı gözleri ürkekçe karanlık odasında gezindi. Onu buradan kurtaracak kimse yoktu. Nehir'de iki gündür onlara gelmiyordu, bu karanlıkta yalnız hissetmek küçük kızı daha çok ağlattı.
Çok kez ışıkları açmaya çalışmış, ama amaçladığı hedefe ulaşamamıştı. Elektrikler kesilmiş olmalıydı yoksa ışıkların açılmamasının başka bir nedeni olamazdı. Gecenin siyahlığıyla birlikte, aydınlanamayan o evin tek ışık kaynağı, Ay ışığıydı. Küçük kız, ağlamaya devam ederken sürekli penceresinden dışarıda olan Ay'a bakıp rahatlamaya çalışıyordu lakin buğulu gözlerinden hedeflediği yeri göremiyordu.
Tam o anda evde bir ses duydu, bu sesle oturduğu yerde zıplayarak, hemen odasından dışarıya doğru çevirdi kafasını. Dizlerini daha çok kendine çekerek, iyice sindi olduğu yere. Adım sesleri seçilmeye başlandığında, kızın nefesleri kesik kesik çıkmaya başladı. O kadar korkuyordu ki çocuk kalbi ölesiye hızlı atıyordu.
Bir adım daha attı karanlığın içinden, sesin sahibi.
Kız sanki daha da geri gidebilecekmiş gibi geriye sindi.
Bir adım daha attı karanlığın içindeki ses.
Göğsü o kadar hızlı inip kalkıyordu ki, nefes sesleri odayı doldurmuştu.
Bir adım daha attığında, siyahlığın içinden bir çift beyaz göz göründü.
Kızın nefesi kesildi, elleri az öncekinden daha fazla titredi. Adım seslerinin sahibi, bir adım daha atsa karanlıktan kurtulup, bedeninin gözükmesini sağlayacaktı fakat o siyahlığın içinde gizemli bir şekilde duruyordu yalnızca. Gece, bir karşılaşmanın hesabını yazıyordu kalemle.
