Karanlığın cehenneme çizdiği yol kalpten geçer.
Hayatlar dağılır etrafa,
Hareler ve içinde saklı mazi gerçekleri koyar ortaya.
Artık ihanet seni yaşatan hayatının ta kendisiydi.
Hayatın sana ihanet ederken ruhunun bile vicdanından bir parça kesilmed...
Merhabalar... Girişte okuduğunuz kısım kafa karışıklığı yaratmasın diye bunu yazıyorum. Bölümler geldikçe ve ilerledikçe ne olduğunu anlayacaksınız(●'◡'●)
Giriş bölümü gelecekten diyeyim. Şuan okuduğunuz her şey girişten aylar aylar öncee...
Adeti yerine getirelim. Tarihleri buraya atabilirsiniz.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
1. Bölüm; Kaderin İpleri.
Bölüm şarkısı: I monster, Who is she?
Şimdi gözlerini açıyorsun huzur koktuğunu sandığın hayatına. Gözlerini kapat çocuk kalpli, bu hayat kelebeğin ölü kanatlarıyla tuzak kurdu sana. Anılarını ateşle yakmak için adımlıyor dünyana.
Bir kabusun içindeydi genç adam. Gecenin karanlığıyla, olduğundan daha siyah gözüken saçlarıyla bir arazinin tam ortasındaydı. Burada sadece o ve Ay'ın göz alıcı ışığı vardı.
Adam ellerini dirseklerinden kaldırarak, avuç içlerine baktı. Bugün onun ilk rüya evrenine gelişiydi. Ve bu iyi bir haber değildi. Beyaz gömleği, hafif esen ılık rüzgarla hareket ediyordu iri bedeninde. Burada yalnız olmanın sessizliğiyle de, göreceği şeylere hazırlamaya başlamıştı kendini.
Bekledi, bekledi ve bekledi.
İçindeki sayıların üçüncüsüne geldiğinde, olduğu yerde bir ses yankılandı. Adam, derin bir nefes vererek omuzlarını dikleştirdi. Ardından kısa süre önce kapatmış gözlerini açtı. Her şeyi görmeyi bekliyordu. Belki bir canavar, belki bir yılan. Hatta bir insanın başına gelebilecek en kötü şeyleri bile. Ancak gördüğü şey o ve düşüncelerini tamamen yanılttı.
Bir canavarın aksine; okyanus gözlü, simsiyah saçlı bir kadın vardı karşısında. Dolgun dudakları aralıklı, neredeyse gülümseyecekti. Beyaz teninden hafif esintiyle beraber gelen siyah saç telleri, uzun ve kıvrımlı kirpikleri... Gecenin kutsal ışığı altında, kutsal bir güzelliğe sahipti.
O saniyelere dek bunun nefretiyle büyüdüğü Vazgeçilen'i göreceği aklının ucuna bile gelmemişti.
Başı yavaşça yana doğru düştü. Kadın ondan bir kaç adım geriye gitti bu sırada. Tam üzerlerinde kalan gereğinden fazla büyük olan dolunaya doğru kaldırdı yüzünü. Ve yüzünde gerçekten seçilebilecek bir tebessüm oluştu, güzelliği adamın kaşlarının çatılmasına neden oldu.
Adam kehribar gözleriyle sadece ne olacağını izliyordu. Her bir santimini inceliyordu kızın, kaçırmadan, büyük bir karanlıkla. Bunun bir kabus olduğunu biliyordu, bu tebessümlerin uzun sürmeyeceğini biliyordu.
