GÖRÜCÜ MÜ ?

56. Bölüm

Merhabalar 💗

Sınır: 2,1 bin oy, 2 bin yorum

(SINIR GEÇİLMEDİĞİ SÜRECE BÖLÜM GELMEYECEKTİR. YAPTIĞINIZ YORUMLAR BÖLÜM İLE İLGİLİ OLSUN)

İYİ OKUMALAR ❤️

Polat'ın getirdiği meyveyi yerken odanın içerisinde dönen sohbete odaklanmaya çalışıyordum.

Bütün aile fertleri bizim evde toplanmıştı. Galiba herkes şişmiş karnımı merak ediyordu (!)

"Kamer'in odası hazır mı?" Diye sordu Yunus.

Başımı salladım. "Evet. Hazırladık bile." Dedim heyecanla. Konu kamer'e geldiği an içim kıpır kıpır oluyordu.

Pınar telefonu ile ilgilenmeyi bırakıp bana döndü. "Benim aldığım kıyafetleri dolaba yerleştirelim o zaman. " Diye söze girdi.

Benim kadar o da heyecanlıydı.

Ali kendi kendine güldü. "Senin aldıkların için yeni bir dolap almamız gerekir."Dediğinde bende onunla birlikte gülmeye başladım.

Pınar'da gülmeye başladı. "Uf Ali! Abartma ya." Dedi teessüf eder gibi söylemişti.

Eskiye göre araları iyiydi. Sevgili değillerdi. Olacaklarını da zannetmiyordum ama sanki bazı itiraflar yapılmıştı. Pınar'dan değilde Ali'den gelen bir itiraf olabilirdi. Ya da ortada hiçbir itiraf yoktu. Bilemiyordum. Başka neye yorumlayacağımı bilmiyordum.

Araları iyiydi. Eskiye göre iyiydi.

Hâlâ birbirlerine laf atıyorlardı. Ancak her lafın sonu kahkaha ile bitiyordu.

"Abartmıyorum. Gerçekler Pınar." Dediğinde Pınar kötü kötü bakışlar attı.

Polat'ın bir eli karnımın üzerindeydi.
Sürekli böyleydik. Bir yerde oturduğumuz da ya da uyuyacağımız sırada Polat sürekli karnımı okşuyordu.

Önümdeki ıslak mendil paketini açıp bir tane mendil aldım. Ellerimi onunla silerken dudaklarımı birbirine bastırdım.

Polat'ın dudaklarını kulağımın dibinde hissetim. "Başka bir şey istiyor musun?" Diye sordu.

Hafifçe ona dönüp gözlerimi kırpıştırdım. "Şimdilik hayır." Dedim şirince.

Alışmıştı, onu gece yarısı uyandırıp bir yerlere göndermeme.

"Bizim mesai gece yarısından sonra yani?" Diye sordu şakacı bir tavırla.

Herkes kendi halinde sohbet ediyordu.

Dudak büktüm. "Şikayetçi misin?" Dedim alıngan bir tavır sergileyerek.

Son bir kaç aydır çok alınıyordum. Normal bir cümlesi bile beni ağlatıyordu. Bir an önce bu alınganlıktan kurtulmam gerekiyordu.

"Hayır" dedi hızlıca. Yanlış anlaşılmaktan korkuyordu. "Senden gelen her şey başımın üstüne." Diye ekledi.

Elimi yanağına atıp kirli sakalarını okşamaya başladım. "Şakasız iyi ki varsın Polat " dedim birden bire.

İlk doğumum olacağı için çok korkuyordum. İnsanın aklına her ihtimal geliyordu. Bu yüzden son aylarımı dolu dolu geçirmek istiyordum.

Her şeye hazırlıklı olmam gerekiyordu.

Yanağını avucuma biraz daha bastırdı. "Sizde şakasız iyi ki varsınız." Dediğinde gözlerim dolu dolu ona baktım.

Bu kadar duygusallık bana yakışmıyordu.