GÖRÜCÜ MÜ ?

23. Bölüm

Ben geldimmmm ❤️

Bu bölümü myheartcanhurt NihalErol5 zeynolimo01 weas007 ithaf ediyorum. Takip ettiğiniz için teşekkür ederim 🦋💗

Sınırı: 570 oy 500 yorum ❤️
(Yorumlar bölüm ile ilgili olsun lütfen)

İYİ OKUMALAR ❤️

Boğazımı temizledim ve bakışlarımı kaçırmadan gözlerinin içine baktım.
Az önce dediği şeyi sindirmeye çalıştım. Bazen ani itiraflar yaptığında kala kalıyordum. Bu durum beni rahatsız etmiyordu... Aksine göğsümde ki şeyin varlığını hatırlatıyordu. "Masal anlatacaksın ama burası soğuk. Eve girelim mi?" Diye sordum. Daha fazla burada oturabileceğimi düşünmüyordum. Çünkü hava gittikçe soğuyordu.

"Eve mi atacaksın beni?" Dedi gülümseyerek... Pardon sırıtarak.

Ağzım açık kaldı. Eve atmıyordum ki ben onu.

Benimle oyun oynuyordu. Şaşkınlığımı gizledim ve gülümseyerek başımı salladım. "Aslında ilk değilsin daha önce anneannemin evine çok erkek arkadaşlarımı getirdim." Deyip tepkisini ölçemeye çalıştım.

Başta şaşırdı, daha sonra kaşları sertçe çatıldı. Ağzını açtı ama bir şey demeden geri kapatıp,başını salladı.
Ben ne diyeceğini merakla beklerken o bana doğru yürüdü.

"Ne güzel... sevdi mi bari anneannen, erkek arkadaşlarını?" Diye sordu. Erkek arkadaş kısmını bastırarak söyledi. Yutkunup başımı salladım. "Hayır,sevmedi." Dedim.

Ne saçmalıyorsun Rümeysa!

"Güzel, çünkü anneannenin olmayan erkek arkadaşlarını sevmesini beklemek saçma olurdu." Dedi. Belli etmemeye çalışsada gerildiği belli oluyordu. "Benimle oyun oynama. Erkek arkadaş falan ters bana. Olamaz erkek arkadaşın." Dedi boynunu kütleterek. Gülümseyerek ona sokuldum. "Seninde kız arkadaşın olamaz. Kız arkadaş falan ters bana." Dedim, onun gibi.

Bana doğru eğildi. Nefesimi tutup ona odaklandım. Elini yüzüme doğru kaldırdığında,irkildim ama belli etmedim. İşaret parmağı ile çıkan saçlarımı,şalımın arkasına yitti. Dalgınlığımdan dolayı fark etmemiştim. Bu hareketi titrek bir nefes almama sebep oldu.

Daha sonra beni mest eden sözleri döküldü dudaklarından. "Kimse bir sen edemez Rümeysa...bunu sakın unutma."

Aynı şeyi yapıyordu. Hiç beklemediğim bir anda öyle şeyler söylüyordu ki... kala kalıyordum.

"Ee içeri geçelim biz evet içeri geçelim." Deyip onu çektirmeye başladım. Gülerek doğruldu. "Geçelim bakalım içeri." Dedi.

Önüme dönerek yürümeye başladım. Birden elini tutmuş çocuk gibi onu çekiştirdiğimi fark edince hızlıca elimi, elinden çektim. "Kusura bakma. Çocuk gibi çektiriyorum seni." Dedim mahcubiyetle. Gözlerini kısıp ayırdığım ellerimizi geri birleştirdi. "Ellerimizi ayırırsan asıl kusura bakarım." Dedi.

Olduğum yerde kıvrandım. Bakışlarımı ellerimize çevirdim. "Böyle yapma..." Ona bakmadığım için yüz ifadesini göremiyordum.

"Ne yapmayayım?" Dedi anlamayarak.

"Böyle işte... Sürekli güzel söz söylüyorsun ben de karşında kala kalıyorum. Sana karşı eksikmiş gibi hissediyorum. Duygularımı hani belli etmiyorum ya, sanma ki sana karşı güzel bir düşüncem yok. Var ama ben senden önce olsun ya da senden sonra olsun, düşüncelerimi dışarıya çok dökemiyorum. İzin vermediler ama senin hakkında düşüncelerim var yok değil yani..."