Merhabalar 💗
Nasılsınız?
Sınır: 2 bin oy,2 bin yorum.
(YORUMLAR BÖLÜM İLE İLGİLİ OLSUN LÜTFEN)
Geçilmiyor sınırrrr. Nedennnnn?
Final bölümüne toplu ithaf yapacağım. İthaf istiyorsanız beni Wattpad üzerinden takip etmeyi unutmayın ❤️
İYİ OKUMALAR ❤️
Bazı acılarım var... Unutamadığım, sürekli karşıma çıkan acılar... Bir zaman sonra insan alışıyordu. Ya da her ne hikmetse unutuyordu.
Babamın bana yaşattıklarının izi zamanla geçmişti.
Ancak ruhumda babam tarafından açılan ve hiçbir zaman kapanmayacak yaralar vardı.
O yaraların gün yüzüne çıkıp kendilerini bir kez daha hatırlatmamaları için Polat çabalıyordu. Çabası ise boşa gitmiyordu.
Onun çabası şimdi bizi tam anlamıyla aile yapıyordu.
Biz aileydik. Ailemiz büyüyordu.
Hamileydim. Karnımda bir can vardı.
Sanki ben ne desem az gelirmiş gibi hissediyordum. Duygularımı nasıl ifade edebileceğimi bilmiyordum. Çünkü böyle bir şey ilk defa başıma geliyordu.
Ben anneliğin nasıl bir şey olduğunu bilmiyordum.
Benim küçükken, anne olunca anlarsın diyen bir annem olmamıştı.
Eğer annem canına kıymasaydı ve Pınar'ı kendisi büyütseydi, yakından bir çocuğa nasıl bakılır? nasıl sevilir? nasıl davranır? öğrenebilirdim. Ancak benim annem canına kıydı ve Pınar tek başına büyüdü
Evet babam vardı... Ama babam yoktu.
2 gün geçmişti hamileliğimi öğrenmemin üstünden.
Polat hamile olduğumun şokunu atlattıktan sonra tüm mahalleye tatlı dağıtmıştı. Evet bunu yaparken Ben yanında şaşkınlıktan kalakalmıştım ama dağıtmaya devam etmişti.
Kısacası tüm mahalle benim hamile olduğumu öğrenmişti.
Sümeyra teyze ise patik örmeye başlamıştı bile. Kadıncağız sanki bu haberi bekliyormuş gibi direkt örmeye başlamıştı. Onu da anlıyordum. Torun sahibi olmak istiyordu. Olacağını da öğrenince hazırlıklara başlamıştı bile. Onun yanında anneannem de patik örmeye başlamıştı.
Pınar ise etrafta teyze oluyorum diye geziyordu. O kadar çok mutlu olmuştu ki gözlerinden bile anlaşılıyordu.
Yunus zaten dayı oluyorum diye havalara uçmuştu. O ayrı bir meseleydi. Çocuğumuzun çatlak bir dayısı olacaktı. Ali ve Esra ise öğrendikleri an şaşırsalarda çok mutlu olmuşlardı.
Herkes mutluydu.
Testte bir yanlışlık olabilir düşüncesi ile hastaneye de gitmiştik. Testte olduğu gibi doktorlar da hamilesin demişlerdi. 3 haftalıktı. Ve daha belki de mercimek tanesi kadar küçüktü.
Emin olduktan sonra tam anlamıyla rahatlama gelmişti. Bir yanlışlık yoktu.
Şimdi ise günlerden cumartesi ve ben düğüne hazırlanıyordum.
Sümeyra teyzenin bahsettiği düğüne gidecektik. Aslında gitme taraftarı değildim ama Sümeyra teyzeye de ayıp olsun istemiyordum. Bu yüzden hazırlanıyordum.
Zaten sadece izlemeye gidecektim. Ha bir de pasta yerim. Oh mis. Gidip oynayıp neden günaha gireyim ki? Mantık olarak yani...
Siyah bir elbise giymiştim. Ne çok sade, ne de çok şıktı. Orta düzeyde bir şeydi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GÖRÜCÜ MÜ ?
ChickLit"Bu kitap babası tarafından sevilmeyen ve hiç bir zaman sevilmeyeceğini düşünen kızlara ithafen yazılmıştır..." (Haziran-Temmuz ayları arasında kitap düzenlenmeye alınacak. Yazım ve noktalama hataları düzeltilecek. Eğlencesine yazılan bir kurgu oldu...
