GÖRÜCÜ MÜ ?

28. Bölüm

Merhabalar ❤️

Nasılsınız?

Güzel mesajlarınız için çok ama çok teşekkür ederim. Şakasız İyi ki varsınızz ❤️

Sınır: 1 bin oy 1010 yorum. (YORUMLAR BÖLÜM İLE İLGİLİ OLSUN !LÜTFEN!)

Bölüm şarkıları 👇

1-) Diyar pala - Anla

2-) Manga - dursun zaman

İYİ OKUMALAR

Mutluluk...

Aylar önce o duygudan bir haber yaşıyordum. Mutlu olmak benim için bir sorun değildi ama babam ve o kadın için sorundu. Mutluluğum onlar yüzünden hep içimde ukte kalırdı. Bir zaman sonra artık mutlu olmayı bıraktım.

Aslında mutluymuş gibi davranmayı bıraktım.

Çünkü artık omuzlarımdaki ağırlığı kaldıramayacak bir raddeye gelmiştim. Yorgundum. Hiç bir şeyden zevk almıyordum. Ne için yaşadığımı sorgulamaya bile başlamıştım. Sonra hayatıma o girdi. Birden... Hiç beklemediğim anda girdi hemde. Ben mutlu oldum. Bir şeyleri yaparken zevk almaya başladım. En önemlisi ne için yaşadığımı sorgulamayı bıraktım.

Mutlu olmayı unutan kadına, mutlu olmayı hatırlatan adam... Şakasız İyi ki varsın.

Şakasız...

Ben küçükken annem bana iyi ki varsın demezdi. Şakasız İyi ki varsın derdi. Çünkü sadece iyi ki varsın demek yetmiyordu anneme. Karşısındaki kişinin de bunu hissetmesini isterdi. O yüzden değer verdiği,sevdiği kişilere şakasız iyi ki varsın derdi hep. Annemin o huyu bana da bulaşmıştı. Hayatımda şakasız iyi ki varsın dediğim nadir kişiler vardı.

Anneannem, Pınar, Yunus, Azra ve Buse..

Bu sıralama aylar öncesine aitti. Şimdi sınırlamayı bozan birisi vardı.

Polat.

Belki ona hiç, şakasız iyi ki varsın demedim ama bu ona söylemeyeceğim anlamına gelmiyordu. Söyleyecektim.

Çünkü ben değer verdiğim, bana da değer verdiklerini hissettiğim kişilere şakasız İyi ki varsın derdim.

Şakasız İyi ki varsınızzzz

Derin nefes aldım. Onu fark ettiğimi anlamıştı. Yüzündeki iğrenç gülümseme ile beni süzüyordu. Yutkundum ve her hareketimi dikkatle izleyen Polat'a döndüm.

Tek kaşını havaya kaldırdı. Ve benim baktığım yere çevirdi başını. Gözlerini kısıp, çenesini hafif yukarı kaldırdı. Az önceki yumuşak yüzünden eser yoktu. Çenesi kaskatı kesilmişti. Kenan'a baktım. Elini havaya kaldırıp, el salladı. Bu hareketine yüzümü buruşturdum. Polat'ın ona baktığını fark etmemişti Çünkü tüm dikkatini bana vermişti.

Polat alt dudağını dişlerinin arasına aldı. Başını hafifçe yana eğdi. Nefesimi tutmuş öylece onu izliyordum. Etrafımızdaki insanlar dağılmıştı. Kendi aralarında oynuyorlardı. Bakışlarıma etrafta gezdirdim. Ali, Yunus,Buse,Azra,Esra ve Pınar yan yana durmuşlar, güleşerek bir şey konuşuyorlardı.

Böyle bir gecede olay çıksın istemiyordum.

"Polat?" Dedim ona yaklaşarak.

Birinci seslenişimde dönmedi. Bir kez daha"Polat" dedim. Yüzündeki sert ifade ile bana döndü.

Ona nasıl baktıysam bakışları yumuşadı. Hafifçe gülümsedi ama gerginliği ve siniri yüzünden okunuyordu. "Efendim?" Diye sordu.
Yutkundum. "Kena-" sözümü kesti. "Adını biliyorum. Söylemene gerek yok. Yorma kendini." Dedi.