"Bu kitap babası tarafından sevilmeyen ve hiç bir zaman sevilmeyeceğini düşünen kızlara ithafen yazılmıştır..."
(Haziran-Temmuz ayları arasında kitap düzenlenmeye alınacak. Yazım ve noktalama hataları düzeltilecek. Eğlencesine yazılan bir kurgu oldu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi okumalar ❤️❤️
Günler geçmişti. Ama hâlâ Polat ile yaşadığım o anı unutamıyordum. Rüya değildi. Rüya olamayacak kadar güzeldi. Tekrar olmasını istediğim kadar güzeldi...
Ayyyy
Dudaklarını dudaklarımın üstünde, hissettiğimde yaşadığım şoku çok iyi hatırlıyordum. Elini belime sarması... Ellerimin ensesinde birleşmesi... Gözlerimi kapattığım her an aklıma bir bir düşüyordu. Sesli bir nefes alıp daldığım yerden bakışlarımı çektim.
Her şeyi neredeyse tamamlamıştık. Gelinlik, bindallı hepsi alınmıştı. Gelinliğimi almaya Sümeyra teyze,Esra, Buse ve Pınarla gitmiştim. Eğlenceli bir alışveriş olmuştu. Her ne kadar neredeyse Pınar'ı boğacak olmam dışında bir sorun olmamıştı. Şimdi ise kalan eşyalarımı almaya gelmiştim.
Düğüne 2 gün kalmıştı ve biz Polat ile oturacağımız evi dizmiştik. Aynı mahallede olacaktık ama ailesinin oturduğu sokağa yakın değildik. Öğrendiğim kadarı ile bina Polat'ın dı. Evi dizme esnasında küçük prüzler yaşamıştık. Az kala bütün mutfağı yıkıyorduk. Nasıl becerdik bilmiyorum ama ben bir tabak setini yanlışlıkla kırdıktan hemen sonra Polat'ta elinde ki tabağı düşürmüştü.
:)
Polat o gün gittikten sonra bir daha gelmemişti. Ama sürekli telefonda konuşmuş, mesajlaşmıştık. Mahallede olmasam da Buse,bana bir bir olan her şeyi anlatıyordu. Eslen'in, Polat'ın yanına yaklaşmadığını da söylemişti. Eslen öğrenecekti. Milletin sevgilisine, kocasına kur yapmamayı öğretecektim ona.
Şimdi ise babamın evinin önündeyim. Kalan özel eşyalarımı alıp bir daha dönmemek üzere bu eve gelmeyecektim. O kadının evde olamadığını biliyordum. Yunus söylemişti. Ama babamın evde olma ihtimali düşüktü. Karşılaşmak istemiyordum. Belki de karşılaşıp yüzleşmem gerekiyordu ama kendimi hazır hissediyor muydum? işte o muamma.
Binanın içine girip yukarı çıkmaya başladım. Karşılaşırsam da görmemezlikten gelirdim herhalde. 2 katı çıktıktan sonra evin kapısının önündeydim. Anahtar hala bende olduğu için zorlanmadan kapıyı açtım. Ayakkabımı indirip içeri girdim. İçerden ses gelmiyordu. Sesin gelmemesi beni biraz rahatlatmıştı. Çünkü ne babamla ne de o kadınla karşılaşmak istemiyordum.
