İyi okumalar!
İyi Bayramlar!
Kalben - Yara
💌
"Soranlar var,
Nasıl olurda saymaz senin hatırını?
Kızmayın ona,
Ben çok sevdim,
Aşk koydum adını."
"Ulan Allah'ın belası! Kapat şu müziği kapat!" Diye bağırıp yatağımdan kalktım. İnsanın ablası varsa, derdi de bedavadan geliyordu. Mutfaktan gelen sesle mutfağa yöneldim. Sabahın köründe kalkıp kahvaltı hazırlayan bu gerizekalı ablamdı. Tamam kahvaltı hazırlasındı, hatta bana uyardı. Ama son ses müzik açması beni deli ediyordu.
Elimi uzatıp müziği kapattım. Ablam anında arkasını döndü. "Ne yapıyorsun be sen sabahın köründe?" Diye sordu. O soruyu benim sormam gerekiyordu. "Asıl sen ne halt yiyorsun, sabahın köründe." Dedim. Hayır yani zaten dün gece hastaneye gidip kavga izlerken üstüme üç kişi düşmüştü. Bir de gelip bununla uğraşıyordum.
Ablam anında yüzünü düşürdü. "Biliyor musun? Samet ile ayrıldık." Dedi. Ablamın, Samet Abi ile 3 aylık bir ilişkisi vardı. Ne kadar çoktu değil mi? Bende işte 4 yıldır birini seviyordum. İste ablam ile aramızdaki farklardan birisi.
Tam ağzımı açacakken ablam konuşmaya başladı. "Biliyorum, yenisini bulabilirim. Bana sevgili mi yok? Elimi sallasam ellisi." Dedi ve yeni bir şarkı açtı. Bu sefer ki şarkı, hareketliydi.
Allah aşkına annem ve babam neredeydi? Ablamı boş verip odama doğru yöneldim. Telefona bakacaktım. Zaten bu saatten sonra başka birşey yapamazdım. Saat, 10' du. Ama bu benim için en erken saatti. Genelde en geç 15' de falan kalkıyordum. Tabii evden çıkmayı asla sevmeyen bir insandım. Bu yüzden rahat hareket ediyordum. Takılıyordum yani kendi kafama göre.
Tabii genellikle böyle olmazdı. Sevdiğim çocuk dışarı çıkardı. Bende peşinden çıkardım. Sürekli dışarıdaydı. Bende onun peşinde olduğum için bende gece geç saatlere kadar kalıyordum. Ailem o kadar rahat insanlar değillerdi ama arkadaşlarım ile gezeceğim söylediğimde, sonunda asosyal bir insan olmaktan çıktığımı söyler ve izin verirlerdi.
Tabii ki bende gidip sitenin en serserisine aşık olmuştum. Her gece başkalarının üstünde terlese de yine de seviyordum onu. Gezmeyi severdi. Hemde çok. Ama en çok arabasını severdi. Siyah, Porshe bir arabası vardı. Bayılıyordu ona.
Yatağıma uzanıp telefonumu elime aldım. Bildirim gelmişti. Büyük ihtimal ile Rabia' dan gelmişti. Ya da Zehra' dan. İkisini de çok seviyordum. Zaten tek arkadaşlarım onlardı. İkisi de sürekli bana sevgilileri ile olan anılarını anlatır, artık sevdiğim çocuğu sevmeyi bırakmamı söylerlerdi.
Ama o kadar kolay değildi vazgeçmek. Zaten bir insanı severken onun vereceği her şeyi kabul ediyordunuz. Acıyı, sevgiyi, herşeyi.
Bildirimin üstüne tıkladım. Bilinmeyen Numaradan mesaj gelmişti.
Bilinmeyen Numara: Selam.
Hiç düşünmeden yazdım.
Siz: Host lan şıllık
Anında çevrimiçi olmuştu her kimse.
Bilinmeyen Numara: Ne kadar nazik ve kibarsın sen öyle. Hayran kaldım doğrusu.
Neydi bu ya? Noktalama işaretlerine dikkat ederek mesaj yazanlar hala yaşıyor muydu?
Siz: Kimsin
Bilinmeyen Numara: Tahmin et.
Siz: Oynuyor musun lan benimle
Bilinmeyen Numara: Lan? O da güzelmiş.
Siz: Bak sıçtırtma ağzına
Siz: Adam akıllı cevap ver
Bilinmeyen Numara: Belki ben ağzıma sıçmanı istiyorumdur?
Siz: Kim olduğunu söyle
Bilinmeyen Numara: Seninle daha oynardım ama neyse.
Bilinmeyen Numara: Şu uyuşturucusunu yere attığın çocuk.
Siz: Siktir.
Bilinmeyen Numara: Ne oldu şaşırdın mı? (İletilemedi)
Bilinmeyen Numara: Siktir, engelledim mi sen beni? (İletilemedi)
Bilinmeyen Numara: Öyle olsun.
