Selamlarr!!
Nasılsınız görüşmeyeli? Evet bir yıl kadar uzun bir süredir yoktum ama kendimi kitap yazmak için çok yetersiz hissediyordum. Ve bırakmaya karar vermiştim. Ancak bir arkadaşım beni cesaretlendirdi. Bilemiyorum belki eskisi gibi yazamam ama yine de bir şans vermek istiyorum kendime. Umarım sizde bana o şansı verirsiniz!
İyi okumalar!
Ayyy bu bölümün şarkısı sizden olsun. Ben bulamadım çünkü.🤧
💌
Ablam beni düşüncelerimle yalnız başıma bırakıp gideli baya oluyordu. Ama ben hâlâ aynı yerimde duruyordum. Ablam söylediği, sarf ettiği cümlelerde haklıydı. Ben dört yıldır Yunus, Yunus diye ölüyordum. Ne olmuştu da bir anda vazgeçmiştim?
Lavaboya doğru yavaş yavaş yaklaştım. Sakince suyu açtım. Su musluktan akıp giderken, benim düşüncelerimde su gibi akıp gidiyordu.
Kalbime doğru.
Hareketlerim yavaş ve telaşsızdı. Elimi musluğun altında bir süre öylece tuttum ve en sonunda iki elimi de suyun altına soktum ve avucuma dolmasını bekledim suyun. Su avucuma doldu ve taşmaya başladı. Avucuma dolup taşan suyu bir anda yüzüme vurdum. Rahatlamıştım. Kenarda ki havluyu aldım ve yüzümü ve ardından da ellerimi kuruladım.
Lavabodan çıktım ve odama gidip telefonumu elime aldım. Sadem'e yazmam gerekiyordu. Sadem ile olan mesajlaşmalarımıza girdim. Sadem'den mesaj gelmişti.
Şıllık: Bu arada bilekliğin düştü.
Şıllık: Seslendim ama duymadın.
Siz: Tamam
Siz: Çöpe at onu
Sadem çevrimiçi...
Şıllık: Ama bileğindeydi.
Siz: Yani
Şıllık: Değerli bir şey olsa gerek.
Değerli değildi. Yunus' u takip ettiğim bir gün beni fark etmesin diye girdiğim dükkandan almıştım.
Siz: Değerli bir şey olsaydı onu atmanı söylemezdim
Şıllık: Değerli bir şey olmasaydı bileğinde olmazdı Kardelen
Şıllık: Seni üzecek bir şey mi yaptım
Şıllık: Bana karşı soğuk gibisin.
Siz: Öyleyim.
Yazdım ve Sadem'i engelledim. Ardından sohbetten çıktım.
💌
Ayy kısa oldu ama birşey olmaz dimii
