Part 20
Unicode...
"မင်းဟာမ နန်းသျှစ်ဝေလွန်း မဟုတ်ဘူး.."
ဖြောင်း !
လေပေါ်မြောက်တက်သွားသော ဟံသာဦး လက်ဖဝါးတွေက ကြမ်းတမ်းစွာပင် နွေဦးရဲ့ ပါးပြင်ပေါ် ဖြတ်ပြေးသွားလေသည်...။
"ပါးစပ်ပိတ်..."
"ငါက ဘာလို့ ပိတ်ရမှာလဲ..."
"ပိတ်လို့ ပြောနေတယ်လေ..."
"ဟံသာဦး ငါပြောပြီးသားဆိုပေမဲ့ ထပ်ပြောမယ်... ငါမင်းကို သိပ်သနားတာဘဲ..."
ဟံသာဦး မျက်ခုံးတွေကို စုကြုတ်လိုက်စဉ်မှာဘဲ လူက နောက်ထပ် ထပ်၍ မလှုပ်နိုင်အောင်ကိုဘဲ တအားမူးလာပြီမို့ အိပ်ယာပေါ်ကျောပြန်ချလိုက်မိသည်။
"မင်း မကောင်းတဲ့အကောင်... မင်းကို မုန်းတယ်... "
ဟံသာဦးကိုယ်ပေါ်၌ နေရာယူလျှက်ပင် ရင်ဘက်ပေါ် ကိုယ်ကို မှောက်ချရင်း တအင့်အင့် ရှိုက်ငို မိသည်..။လက်ဖဝါး သေးသေးလေးတို့ကလည်း ရင်ဘက်အား အဆက်မပျက် ခပ်နာနာကလေး ထုနှက်လို့....
"ပင်ပန်းနေပြီ တော်တော့..."
ခါးမှ သိုင်းဖတ်လာသည့် ဟံသာဦး၏ လက်တွေက အနည်းငယ် နွေးထွေးနေပြန်သည်ကြောင့် နွေဦး ငိုနေရင်းမှ နှုတ်ခမ်းကလေးတွေ စုချွန်ခါ ...
" ငါ အဲ့မိန်းမ မဟုတ်ဘူး ငါ့ကို ထပ်မမှားနဲ့... "
လက်တွေကို ဖယ်ခွာပစ်ရင်း ဟံသာဦးကိုယ်ပေါ် ခွထိုင်ထားသော ဝတ်လစ်စလစ်နှင့် နွေဦးမှာ တစ်ခဏအတွင်း မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်..။ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှ တစ်စဆီ ပွကျဲနေသော အဝတ်တို့ကို လိုက်လံကောက်ခါ သူ့အနားမှနေခါ တရွေ့ရွေ့ပြန်ထွက်သွားချေပြီ..။
နွေဦး ပြန်ထွက်သွားမှ ဟံသာဦး သက်ပြင်းအား ခပ်ကျယ်ကျယ် ချပစ်လိုက်တော့သည်။ပြီးမှ သူ့လက်နှစ်ဖတ်ပေါ်နေရာယူနေသော ပတ်တီးတို့ကိုကြည့်ခါ စကားအချို့ကို ဆိုမိသည်..။
"မင်း ဘာရည်ရွယ်ချက်တွေနဲ့ ဒီလိုလုပ်ထားရတာလဲ...ဒါက မင်းရဲ့ စိတ်ရင်းအမှန်လား... ဒါမှမဟုတ် ဟန်ဆောင်နေတာလား.... "
