Part 30
Unicode...
"ဆရာ .... !!..."
ဟံသာဦးရဲ့ ရင်အုံဝဲဘက် နှလုံးတည့်တည့်က ထိုးသွင်းချက်ကြောင့် အဆက်မပျက် ယိုစိမ့်နေသော သွေးတို့က ရေကာတာကျိုးပျက်သလို....
ဟံသာဦးမှာ ညီသု့ အော်ခေါ်သံအဆုံး အေးစက်သော ကြမ်းပြင်ပေါ် ခွေခွေးကလေးလဲသည်။
နွေဦးမှာ ခဏတာ သွေးပျက်သွားရပေမဲ့ သိပ်မကြာခင်မှာဘဲ အောင်နိုင်သူတစ်ယောက်လိုသာ ဆက်လက်၍ ပြုံးလိုက်မိသည်... နွေဦးဘေးက ရတုမောင်က အဖြစ်အပျက်အလုံးစုံကို မယုံကြည်နိုင်စွာရှိသည်။
...................................................
အရေးပေါ်ခန်းဝင်နေတဲ့ ဟံသာဦးက နာရီပေါင်းများစွာ ကြာမြင့်သည်အထိ ဘာသံမှ မကြားရသေး.. ညီသု့ သူ့ဆရာကိုသာ စိတ်ပူစွာ အခန်းရှေ့ခေါက်တုန့်ခေါက်ပြန် လျှောက်လိုက်နှင့် ဂနာမငြိမ်ပေ...။
ထို့နောက် နောက်ထပ် နာရီဝက်လောက်စောင့်လိုက်ရပြီးမကြာပါ အခန်းထဲမှ ဆရာဝန်တယောက်ထွက်လာလေသည်..။
"လူနာရှင် ဘယ်မှာလဲ..."
"ကျွန်တော်......"
အသဲအသန်ဖြစ်နေသော ဆရာဝန်မလေးကြောင့် ညီသု့ရင်ထဲ ဒိုင်းခနဲ အချက်ပေးသည်သံက ကမ္ဘာပျက်သယောင်...
"သွေးအိတ်လိုတယ် အမှားအယွင်းဖြစ်သွားလို့ အတော်လေး စိုးရိမ်ရတဲ့အခြေအနေဘဲ...နောက်ထပ် ခွဲစိတ်မှတ်တမ်းအတွက် လက်မှတ်ထိုးစေချင်တယ်..."
ညီသု့ လက်သီးစုတ်ကို နှုတ်ခမ်းနားတေ့လို့ ဘာလုပ်လို့လုပ်ရမှန်းမသိ.. ထိုစာရွက်ကိုကြည့်ခါ နွေဦးဆီဘဲ အပြေးပေးရမလိုလို သူကိုယ်တိုင်ဘဲ လူနာရှင်အနေနဲ့ ထိုးရတော့မလိုလို
"လူနာရှင် အဲ့လိုလုပ်နေရင် ခွဲခန်းထဲလူနာ အခြေအနေ ပိုဆိုးလာလိမ့်မယ်..."
"အာ... ဟုတ်... ဟုတ်ကဲ့.."
ညီသု့ sign နေရာလေးမှာ သူ့လက်မှတ်ကလေး ထိုးချလိုက်သည်..။ပြီးမှ ဆရာဝန်မလေးအားကြည့်လို့ စိတ်ပူစွာ မှာမိသည်..။
"ကျွန်တော်တို့ဆရာကို သေချာလေး ကုပေးပါ..."
ဆရာဝန်မလေးက ခေါင်းညှိမ့်၍ အထဲပြန်ဝင်သွားသည်။ ထို့နောက် ခွဲခန်းထဲ လှည်းဖြင့်သယ်လာသော သွေးအိတ်တွေကို အခြားအကူဆရာဝန်က သယ်ဆောင်၍ ဝင်သွားလေပြီ..။
