Ahmed ging naar de woonkamer ik kon het niet meer verdragen. Ik nam mijn schoenen en jas en ging naar buiten. Ahmed: naar waar? Ik gaf geen antwoord. Yassine: Dina waar ga je? Ik: gewoon stappen hier ergens. Yassine: Okee, ik ga mee. Ik maakte de deur open en Yassine kwam mee. Yassine: Gaat het een beetje? Ik: Nee, ik voel me kapot. Yassine: Vertel een wie is die Mohamed?? Ik: Mohamed?? Hij was letterlijk mijn hele leven, alles wat ik had... Maar hij deed aan drugs en ik wilde dat hij ermee ophoudt maar dat ging niet, hij hield ook van mij maar ik heb hem gelaten omdat ik te weten ben gekomen dat hij die ook aan mijn broer gaf. Gelukkig is Ahmed ermee gestopt, maar met Mohamed gaat het als maar slechter het maakt mij kapot om hem zo te zien. Ik zag hem vandaag, sinds dat ik niet meer bij hem ben drinkt hij ook en zegt dat het leven niets meer waard is, dat zei Achraf mij allemaal. Het is zo moelijk om hem te laten maar na het weten van mijn broer moest ik het doen. Sinds dan zijn Ahmed & Mohamed vijanden. Maar Mohamed hij was mijn alles die ik nu ook kwijt heb en dat allemaal voor Ahmed die het niet beseft... Ik luchte mijn hart. Alles was eruit het voelde goed aan, ik vertrouwde Yassine zonder hem zolang te kennen maar ik voelde me op mijn gemak bij hem. Yassine: Eat je deed is goed, je hebt je famillie bovem hem gelaten en dit is goed, maar die mohamed hield hij zoveel van jou. Ik: jhaa?? Yassine: Nee Dina neee anders had hij ermee gestopt voor jou. Ik: Hij kon niet. Yassine: Alles is mogelijk, hij kon het wel. Ik: Neee hij kon het niet!! Yassine: Maar Ahmed kon het? Ik: Bedoel je?? Dat er kans is dat Ahmed nog bezig is? Yassine: Nee maar dat Mohamed niet wilde. Ik: Nee ahmed!! Ik rende naar huis en nam Ahmed zijn auto sleutels en ging zijn auto chekken. Ahmed: Wat doe je? Ik negeerde hem en zocht letterlijk overal maar niks ik ging naar zijn kamer, ik zag het! Een zakje witte poeder! Ik wou uithuilen barsten. Maar Rania.. ik wou niet dat ze voelde wat ik voel, Ik keek Ahmed kei vies aan. En ging naar mijn kamer. Ik zag dat Ahmed opgelucht was... Moest ik hem zijn zou ik niet zo opgelucht worden. Ik huilde en huilde... Ik hoorde iemand op de deur kloppen en ik zag een brief onder de deur er stond een nummer erop en dan "Als je iemand nodig hebt, bel me Yassine x" ik nam zijn nummer en sloeg die op, ik hoorde de deur dicht gaan, ze zijn vast weg. Ik besloot Yassine eerst te bedanken "hey bedankt voor alles Dina x" ik nam die zakje en bewaarde die onder mijn bed. Yasmina ging douchen dus nu kon het gebeuren. Met die zakje in mijn handen ging ik naar beneden en zag Ahmed op de bank zitten, ik smeet die op zijn buik. Ik: Geef mij een verklaring!! WAT DOET DAT IN JOU KAMER!! Ahmed: Dit is niet van mij! Ik: Ahmed lieg niet! Ahmed: Ik lieg niet! Ik keek hem vies aan. Ik: Je deed daarjuist de boze eeh, nu weet ik wrm!! Ahmed: Luister a Dina, dit is idd van Mohamed maar niet voor mij! Ik: Ik weet niet wat ik moet zeggen gewoon schaam u... Je slaat je zus maar je handelt zelf... Ik liep naar boven en ging slapen...
