Ahmed en Yassine liepen naar binnen. Ik: mama! Ik huilde en huilde... Ahmed: Dina hou op! Ik: NEE! Ahmed: mama zal niet terug komen hoeveel je ook gaat huilen, hoeveel je gaat schreeuwen, ze zal er niet meer zijn! Ik keek Ahmed ongelooflijk aan! Ik: ga uit dit kamer! Ik wil u niet zien!! Schreeuwde ik uit! Yassine: doe rustig, Ahmed.. Ahmed: Yassine kom eventjes mee en hij keek Dina boos aan. Ahmed: pas goed op Dina! Yassine: zeker!
(yassine perspectief) ik belde Rania en sprook alles af met haar over onze plan. En dan liep ik weer terug naar Dina. Ze zat te staren door het ruit, ik ging naar haar toe en ze draaide haar om, ik zag dat ze bang naar me keek, ik wist het zeker dat het door die Mohamed gaat. Ik: schat niet bang zijn, er gaat niks gebeuren. Dina: er kan niks erger gebeuren dan mijn ouders verliezen. Die zou zeker mijn vader ook iets hebben aangedaan, mijn vader zou ons NOOIT alleen laten. Ze kreeg tranen, daar kon ik niet tegen. Ik veegde haar tranen weg en ging naast haar zitten en nam haar in mijn armen en ze begon te snikken. Dina: ga naar huis, je hebt al genoeg gedaan. Ik: nee ik laat je niet! Dina: dank u echt waar.. Ik: slaap alsje wilt? Dina: nee, ik voel me goed. Ik: is goed, heb je honger? Dina: ja.. Yassine: ik bel Rania dat ze eten moet halen. Dina: nee anders laat maar.. Ik: jawel ze vind dit vast niet erg. Ik belde Rania op en ze kwam na een half uur met een zak vol eten. Dina at haar eten op en ik ging naar huis, ik nam een douche en nam verse kleren en ging nog naar de centrum, ik haalde een ring voor Dina . Ik ging terug en zag dat Rania en Dina zaten te lachen, die 2 komen goed overeen gelukkig maar. Volgende dag mocht Dina eindelijk eruit ik nam haar tas en ging uit. We gingen in mijn auto zitten en ik begon te rijden. Dina zag dat ik een andere weg nam. Dina: waar gaan we? Ik: zie je wel.. Ik reed naar de restaurant waar alles begon, in de restaurant vroeg Ahmed Rania ook ten huwelijk en vandaag was het mijn beurt. Ik nam haar hand en ging zitten met haar. Na een tijdje toen de eten kwam gingen we gezellig eten, ik zag Ahmed, Rania en Yasmina binnenkomen daarna zag ik mijn ouders ook binnengaan ik ging naar Dina en knielde, ze keek me vreemd aan en iedereen keek ons kant op. Ik: "Dina sinds de dag dat ik jou zag wist ik het met jou wil ik mijn leven voor altijd delen, je bent zo een lieve, prachtige en een meid met een goud hart, ik heb nachten wakker gelegen omdat ik veel van je hou en het leven niet zie zitten zonder jou, je bent mij alles zonder jou is heel men leven niks waard, enti hayatii ou 3nin dyelli (jij bent mijn leven en mijn oogappeltje)" En hij opent het doosje & zei "Dina wil je met mij trouwen" ...
