Er gingen 2weken voorbij en Yassine is het nieuws gekomen te weten dat aan zijn linker been verlamd is en dat het een tijdje zal duren voor hij hersteld is. Onze trouwplannen zijn nu verzet omdat yassine niet met een rolstoel of kruken wil trouwen maar met zijn eigen benen naast mij staan. Ik probeer hem zovaak mogelijk te helpen maar soms lukt het niet meer. Hij is te zwaar ik kan hem niet dragen en hem helpen oefenen vandaar dat Ahmed hem traint thuis en ook in ziekenhuis. Zijn ouders zijn er kappot van om hun zoon zo te zien met moeite alles doen maar alles is el mektab. Weken gingen voorbij en hmdl Yassine kan al rechtstaan hij heeft paar keer gehuild omdat hij geen kracht heeft in zijn been het breekt me om hem zo te zien.. Ik ben Mohamed ook een paar keer tegengekomen en zag hem met een meisje ik was blij eindelijk heeft hij iemand gevonden die mij kan vervangen toen hij me zag zag ik dat hij zich schaamde ik lachde naar hem wat echt gemeend was, hij heeft me zovaak pijn gedaan maar zijn liefde voor mij was te groot om het te laten hij heeft het heel fout aangepakt maar Alhamdulilah voor alles. Ik ben nu opweg met Ahmed en Rania en Yasmina naar Vliegveld. Mijn lieve vader, zo onschulding hoeveel ik hem heb uitgescholden omdat hij ons liet maar hij kon er niks aandoen... Hij is me vader die in moeilijkheden leefde ergens op de wereldbol en na 2jaar zie ik hem eindelijk... We stapten af en gingen naar binnen en zaten te wachten. Zijn vliegtuig was beland. Ik keek en zag mensen uitkomen tot ik een man zag hij zag er niet uit! En die man was mijn vader... Tranen van geluk en verdriet gingen hun vrije gang.. Mijn vader! Ik: papa! Ik rende met Yasmina naar hem toe en knuffelden hem. Hij stonk, Ya Allah wat heeft Mohamed met hem allemaal gedaan?!? Iedereen knuffelde me vader en zelfs Ahmed huilde. We gingen naar de auto en mijn vader leerde Rania beetje kennen. Papa: waarom zijn jullie getrouwt zonder mijn toestemming. Er viel stilte. Ik: ze zijn getrouwt omdat.. We dachten dat je ons in de steek liet. We dachten dat we jou kwijt waren papa, ik ben nu ook verloofd.. Papa: WAT? Ik:Het is de broer van Rania, het zijn lieve mensen en Ahmed kent ze. Mij vader werd een beetje kwaad. Natuurlijk ik versta hem, hij is gedwongen weg te gaan en wanneer hij terugkomt ziet hij opeens zijn zoon getrouwt en zijn dochter verloofd met mensen die hij niet kent? Ik werd stil en het bleef de hele rit zo door tot we thuis kwamen. Mijn vader ging douchen. Ahmed: safe nu komt de moeilijkste deel, dat we nogsteeds hier wonen met Rania. Ik: waarom? Jij liet gewoon u zusjes niet achter, er is daar niks mis mee? Rania: anders ga ik wel vandaag bij Yassine slapen? Ik; nee schat, jij blijft hier! Dit is ook jou huis. Mijn vader kwam na een tijdje naar beneden. Papa: luister allemaal, ik wil jullie wat zeggen.. Jullie moeder.. Zij.. Is niet begraven geweest hier.. Ik:WAT??
