Papa: zij was met mij naar Afrika gestuurd geweest.. Ik huilde, onmogelijk dit... Papa: maar.. Hij kreeg tranen die hij snel weg veegde... Ze is overleden in Afrika, ze was te moe en ik had geen geld, niks.. Ik kon niks doen ik probeerde alles! Ik heb geld zitten bedelen ik heb gewerkt ik heb straten zitten vegen maar niks.. Ik kon geen medecijn kopen, ik at niks dagen aan een stuk voor haar medecijn te kopen maar toch heeft ze het niet overleefd... Ik heb haar met mijn eigen handen begraven ik huilde en haar lichaam moest begraven worden maar geen geld? Dus heb ik zelf op een plekje haar begraven.. Elke dag bezocht ik haar. Ik zag mensen en die hielpen mij, ze gaven me eten en drinken en ik werkte toen bij hun. De vorige tijd heb ik besefd wat geld allemaal kan doen, waar ik was en waar ik nu ben.. Niet te geloven dat ik allemaal heb overleeft maar geen 1dag dacht ik niet aan jullie, ik heb jullie altijd in me hart gehouden, elke dag voor jullie gebeden, elke dag onze leuke momenten herinneren en kijk jullie nu.. Allemaal groot en wijs... Ahmed.. Jij hebt me bewezen dat je een echte man was! Jij zorgde zeker voor u zusjes als een vader en broer en moeder, je nam mijn taak over.. Ik ben trots op jou.. Jij bent nu getrouwt. Het spijt me, ik was niet op jou trouwfeest... Dina, mijn meid, verloofd en inshAllah zal ik jou trouwfeest meemaken en mijn kleine Yasmina, laatste jaar middelbaar... Ik hou van jullie, sorry dat ik niks kon meemaken met jullie.. Het spijt me zo.. Ik heb jullie moeder niet in leven kunnen laten...
Heel de tijd huilde ik deze woorden van me vader raakten me diep, mijn moeder leefde nog? Wat mis ik haar.. Ik zag me vader tranen hebben, gemis van zijn kinderen raakten hem diep.. Ik ging naar hem toe en Yasmine ook en we lagen op zijn borstkas hij had zijn armen om ons.. Ik kon geen 1woord uitbrengen. Ahmed: ah papa jij weet niet hoe het was zonder jou.. En mama dan? Het spijt me dat ik getrouwt ben.. Het was moeilijk maar met Rania is het gelukt, er is zoveel gebeurd.. Maar papa kom we gaan naar Yassine! We praten daar later over. Papa: wie is Yassine? Ik: mijn verloofde.. Papa: yallah goed ik ga me omkleden. Ik ging naar Ahmed en omhelsde hem. Ik: bedankt voor alles, je was in die 2jaar niet alleen mijn broer maar ook mijn vader& moeder, ik kan niks zeggen want niks is te vergelijken met wat jij voor ons hebt gedaan. Ahmed: doe normaal a Dina, jij bent mijn zusje natuurlijk zorg ik voor jou, het spijt me als ik ooit iets mis heb gedaan, maar ik wil alleen het beste voor jou& Yasmina. Ik: je hebt niks fouts gedaan, zelfs toen die ding van drugs had je gelijk, in alles heb je gelijk... Het spijt mij. Ahmed: shhhh ga maar omkleden schat.. Ik: oké. Ik nam kleren en trok ze aan. We gingen naar Yassine. Ik: uhh papa... Yassine heeft een tijdje geleden een ongeluk gehad en hij is verlamd aan zijn ene been maar hij is nu aan het genezen. Papa: ahh.. Gelukkige heb je dit gezegt anders zat ik daar verward. Ik glimlachte zacht...
