⤷
BÖLÜM ÜÇ,
KÜÇÜK TİLKİ.
....
Okul formamı hızlıca düzelttim ve çantamı da alıp evden çıktım.
Dün gece geç bir saatte uyuduğum için gözlerim kızarmıştı ve uykusuzdum.
Bu yüzden evin önünde bekleyen taksiye bindim ve yolu izlemeye başladım.
Normalde servisle okula gitmem gerekiyordu ama evimiz okula yakın olduğu için yürüyerek gitmeyi seviyordum. Her ne kadar annem sinir krizi geçirse de... Ama bugün yürümek için fazla yorgun hissediyordum.
Yaklaşık on dakikada taksi okulun önünde durduğunda derin bir nefes aldım ve taksi şoförüne ücretini verip arabadan indim. Taksi yoluna giderken bende okul kapısından içeriye girdim ve dersin başlamasına on beş dakika olduğu için direkt olarak kafeteryaya girdim.
Ardından bir kahve bile almadan cam kenarındaki boş masalardan birine geçip oturdum. Aynı anda Adar'da kafeteryaya giriş yapmıştı.
Birkaç saniye sonra Adar, Yunus ve Mert ikilisinin oturduğu masadaki yerini aldığında Aleyna'da hemen yanına gitmişti.
Ne çift ama.
Gözlüğümü çıkarıp masanın üzerine bıraktığımda başımı iki elimin arasına alarak gözlerimi kapattım.
Eve gidip uyumak istiyordum sanırım.
...
Of yani. Cidden of. Sınıfta tek başıma oturuyordum çünkü Eylül kütüphanede kitap okuyordu ve her hafta bunu yaptığı için sinir krizi geçirmeme az kalmıştı. Bu yüzden sınıftaydım işte.
Neden sende onunla birlikte kitap okumuyorsun peki?
Bunun cevabı da Eylül'ün okuduğu her kitap karakterine aşık olması ve bunu haftada en az dört kez dile getirmesi olabilirdi.
Sırf bu yüzden bir keresinde Adar gerçek hayatta birine aşık olduğunu sanıp olay çıkarmıştı.
Cidden...
Boş boş oturmak yerine kendime bir kahve almaya karar verdim ve sınıftan çıktım. Fakat sadece üç adım atmıştım ki durmak zorunda kaldım.
Cüzdanım olmadan nereye gidiyordum acaba?
Kendi kendime söylenerek tekrar sınıfa döndüğümde hızla cüzdanımı aldım ve sınıftan çıktım.
Ama yine durmak zorunda kaldım çünkü bu defa bir ağlama sesi duyduğuma emindim.
Yan sınıflara baktığım sırada koridorun sonundaki sınıfta toplanmış olan öğrencilerin ardındaki Aleyna,Beyza ve Su'yu gördüm. En arkada oturan bir kız vardı. Neydi adı? Ezgi.
Ezgi Dinç.
En az Su ve Beyza kadar zengin olan fakat nasıl biri olduklarını bilerek onlardan uzak durduğu için zorbalanan bir kızdı.
Onlardan biri olmamayı seçmiş ama bir şekilde bu durumun içine düşmüştü.
Aslında babası bir gün bu durumu öğrendiğinde okulda büyük bir olay çıkacağı kesindi ama nedeni bilinmez, Ezgi onların istediğini yaparak ısrarla susuyordu.
Şimdi ise deli gibi ağlıyordu ve Aleyna gülerken diğer herkeste onları izliyordu. Aleyna bir süre daha ona güldükten sonra elindeki telefonu hafifçe havaya kaldırdı.
"Ee, var mı başka? Bak, sayende çok eğleniyoruz."
Ezgi'ye baktığımda ne kadar kötü olduğunu fark ettim. Sanki her an bayılabilirdi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MAVİ GÜL
Novela Juvenil"Mavi gül." Arkamı dönüp ona baktım. "Ne?" "Benim için ne olduğunu sormuştun ya. Sen benim için mavi gülsün. Buradasın,benimlesin ama aynı zamanda da imkansızsın. benim için imkansızsın." Kalbime bir ağırlık oturduğunda gözlerimi onun kahve gözlerin...
