MAVİ GÜL

5. BÖLÜM

⤷
BÖLÜM BEŞ,
BOŞLUKTA SÜRÜKLENMEK.
...
Evet. Saçma sapan bir güne uyandım.

Neden diye sormayın. Neyse ben söylüyorum zaten;

Dün okulda yaşanan o tuhaf ve büyük olay yüzünden bugün başımın belaya gireceğini biliyordum.

Şuan formamı giyerken okula geç kalacağımdan da emindim.

Eylül ise aramalarıma cevap vermiyordu.

Kendi kendime oflayarak çantamı omuzuma taktım ve evde kimse olmadığı için oflamaya devam ederek ayakkabılarımı giydim. Ardından da evden çıktım.

Adar ve Yunus'un o hallerinden sonra bir daha eskisi gibi olacaklarına ihtimal veremiyordum açıkçası.

Ve bir de benim yaptığım aptallık vardı... "Bu rezillik sana fazla değil mi ya!" Sanırım şuan kendime küfretmek istiyordum.

Bahçe kapısından çıktığımda birden durmak zorunda kaldım çünkü Adar sırtını arabasına yaslamış telefonuyla ilgileniyordu.

Beni görünce güldü. "Günaydın küçük tilki."

Cidden mi?
...
"Bugün kaç öğretmen beni aradı,sizin haberiniz var mı?! Peki ya o video! Ne zamandır arkadaşlarınla yumruklaşır oldun sen Adar! Söylesene bana!"

Eylül kafasını eğerek tırnaklarıyla oynarken babası elindeki bardağı yere fırlattı.

"Peki sen neden ona engel olamadın? Neden abini durdurmadın Eylül!" Bu noktada Eylül kafasını kaldırmayınca babası ona doğru bir adım attı.

Adar'da hemen ayağa kalkmıştı.

"Benim hatam olan bir şey için onu suçlama. " kafasını salladı babası.

"Haklısın oğlum, canı yanması gereken kişi sensin."

"Baba, önce onu bir dinlesen-"

"Eylül Karahan!"

"Arkadaşlıkları bozulmadı ki! Birkaç güne kalmaz herkes unutur zaten bu olayı. Hem daha önce de-"

"Tek kelime daha edersen Eylül," diyerek kızını susturdu Efkan Karahan. "Canı yanan tek kişi o olmaz."

"Odana git Eylül."

"Hiçbir yere gitmiyorum ben!"

"Sana git diyorum Eylül." kardeşinin kolunu tuttu ve sadece onun duyabileceği kadar kısık bir sesle konuştu. "Biliyorsun, sadece bir süre saçmalıklarını dinleyeceğim."

"Ama-"

Eylül'ü hafifçe geriye doğru itti o an. "Git dedim."

"Gitmek istemiyorsa zorlama onu," dedi gülerek babası. "Belki konuşacaklarımızı merak ediyordur."

Geriye doğru bir adım attı o an Eylül. Gitmek istemiyordu.

Aksine, babasının neden olduğu her şeyi sonsuza dek silmek istiyordu.

Ama yapamazdı.

Bunu o durdurmadıkça kimse silemezdi.

Ve o anlarda Adar'ın da aklında bir soru vardı.

İdil bugün yaşanan olaydan sonra ne düşünüyordu?

Bu soru derin bir nefes vermesine neden olurken gözlerini kapattı kısa bir an için.

Belki de sadece Adar Karahan'a olan nefreti büyümüştü.
...
"Manyak mısın sen ya,korkuttun beni!" Bunu neden söyledim ben şimdi?

Ya sabır.