MAVİ GÜL

ÖZEL BÖLÜM

Herkese merhabaa.

Bugün ilk ve son olarak yazdığım özel bölümle birlikte geldim.

Bölümleri otuza tamamlamak iyi oldu bence dgjsgdke

Her neyse. Oy ve yorumlarınızı bekliyorum, iyi okumalar.
...
"Bana ihanet edemezsin,anlıyor musun? Sen benim oğlumsun!"

"Siktir git," dedi Adar dizlerinin üstünde yere çöken babasına bakarken. "Kendine baba mı diyorsun?"

"Annen bunu yapmanı istemezdi. Beni anlıyor musun oğlum? Annen-"

Adar elinde ki silahı havaya kaldırıp bir kez ateşlediğinde irkilerek geriye çekilirken susmak zorunda kaldı babası.

"Piç herif ya," dedi gülerek Karan. "Seni öldüreceğiz diye sevgili Ahmet beyin ölümüne de neden olduk."

Bu doğruydu. Aleyna her şeye rağmen fikrini değiştirmiş ve babasına zarar gelmesini istemediğini söylemişti.

Ama Efkan Karahan onu da bu çukura itmeyi başarmıştı.

"Eylül sürtüğü mü istedi bunu? Cevap ver bana!" O an Adar'dan önce Karan ona bir yumruk attı.

"Kızın hakkında doğru düzgün konuş lan." Gülerek ağzında ki sakızı yere tükürdü. "Bence seni cehenneme bile zor alırlar bu arada."

"Karan," dedi o an Adar. "İki dakika siktir olup gitsene sen."

Gülerek kafasını salladı Karan. "Tamam kanka. Sakin ol ama sende,hemen öldürme adamı."

Karan sigara içmek için yanlarından uzaklaşırken babası konuşmaya başladı tekrardan.

"Benden ne istiyorsun? Sana ne yaptım ben?!" Gülmek istedi o an Adar.

"Unuttun mu?" Gülerek elinde ki silahı yere indirdi. "Annem öldükten sonra yaptıklarını unuttun mu?"

Hatırlıyordu herşeyi. İkisi de biliyordu bunu.

"Bize yaşattığın onca şeyi unuttun mu gerçekten?"

"Sessiz kalsaydın," dedi babası hızla. "Onu korumasaydın sana bir zarar ve-"

"Lan kardeşim o benim!" Diye bağırdı o an Adar. Bir diğer yumruğunu da babasının suratına geçirmişti aynı saniyelerde.

"Bunu bile benim gibi yapıyorsun," dedi babası burnundan kan akarken. Gülüyordu.

"Sus," dedi Adar. Susmadı o.

"İşte benim oğlum. "

"Sus!" Diye bağırdı Adar ona tekrar vururken.

Babası acı çekmesine rağmen hala gülerken sakinleşmek adına gözlerini kapattı o da.

"Çocukken bana ceza vermeden önce hep ne derdin hatırlıyor musun?" gözlerini açmış,tepkisizce babasına bakıyordu artık.

"Kimseler tarafından anlaşılamayan insanlar yanlız kalmaya alışıktırlar."

Babası ile göz göze geldiğinde tuhaf bir his kaplamıştı birden kalbini.

Geçmiş. Asla unutulmayacak bir geçmiş.

"Ben asla yanlız kalmaya alışamadım baba."

Güldü. Acıyı gizeyen bir gülüştü ama bu. "Beni karanlıkta yanlız bıraktığın ilk gece sadece annem gelsin diye dua etmiştim. Gelsin de beni ve Eylül'ü alsın diye. Ama günler geçtikçe ve senin cezaların arttıkça tek bir şey düşünmeye başlamıştım. "