Querencia (Midnight #1)

Chapter 15

Fifteen
ˋˏ✄┈┈┈┈✧༺♥༻∞

Patuloy na dinadaga ang dibdib ko sa tuwing titingnan ko ang mga chats sa groupchat naming magkaklase.

Sarado ang isa kong matang sinilip ang pag-uusap ng mga kaklase ko roon—isa sa mga kagawian kong hindi mababago ay ang magchat sa group chat namin o maki-sali sa kanilang usapan. Even if they don't say it, I can feel how out of place I am whenever I am with them or even through the phone, like this.

10 - FAITH (students only)

Jaemilyn:
Congratssss guys!! Lahat daw tayo awardees
[💗🙏😘27]

Alice:
Yeyyyy deserve natin ng mahabang pahinga
[😘💘💖❤️21]

Yvon:
ulol anong pahingang sinasabi mo te???
eh hanggang ngayon nga may deadline tayo
[‼️😭😔10]

Vincent:
Tangina, kaya nga. Gusto yata tayong patayin ng eskwelahang 'to!

Pero congrats pa rin sa baby ko, the rest tangina nyo malalaki na kayo 😣
[😭🖕🏻💗17]

Ricco:
the fuck uso naman ngayon ang dm at pm, vince nasa bundok
ka ba at hindi mo alam yon? tangina babati na lang sa gc pa eh,
ugok ka ba
[😭😆24]

Phillip:
aysus, sobrang harsh mo naman sa baby
vincent ko, wag mo namang awayin
[😭😘12]

I didn't continue reading their messages when Jaemilyn—our class president announced that we are all awardees. . . akala ko uuwi ako ng talunan ngayong araw, akala ko may luha na naman akong pupunasan habang ako'y lalakad pauwi.

Maybe my rank and award won't satisfy my parents' expectation but at least I know I did well this time, I know I worked hard for it.

Maybe it'll hurt, but I will eventually accept the fact that I can really no longer satisfy them with anything that I do.

But of course, hoping won't leave my body and soul, there will always be a part of me that will always want to satisfy and make them proud even if I satisfy myself.

"Are you nervous?"

Lalong dinaga ang dibdib ko nang magsalita si Maxeus sa harap ko. Nilakihan ko siya ng mata, signalling him to read the book he was holding baka kasi paalisin kami rito.

I really don't know how I survived the last time we were here when I slept.

"Hindi, okay na 'ko." Pag-amin ko at bumuntong hininga.

Gusto kong magsaya.

But I don't know what's stopping me from doing it.

Dahil ba alam kong hindi 'to magiging enough kina Mommy. . . but I already accepted it, tanggap ko na ba talaga o nagpapanggap lang akong tanggap ko para hindi na 'ko mahirapan pa?

"A penny for your thoughts?" Biglang usal ni Maxeus sa harap ko, ang mata niya ay may hindi maipaliwanag na emosyon, tila hinihikayat ako nitong sabihin ang aking nasa isip.

All of a sudden, God knows how much I am need in a hug right now, sobrang sakit din sa kalooban na nandito si Maxeus sa harap, siya lamang ang taong maari kong mayakap ngunit hindi kami ganoon kalapit sa isa't isa upang yakapin ko na lamang siya nang biglaan.

I was shocked with his sudden move. He closed the book he was reading then put it inside his bag, he then quickly reached for my wrist and pulled me, leaving the Library.

Medyo lumakad pa kami nang kaunti at napagtanto kong dinala niya ako sa lugar kung saan walang masyadong tao at hindi natatagpuan masyado ng mga estudyante dahil may kung anong nakatatakot na kwento ang isang estudyante ang nakasaksi sa lugar na iyon.