"İsminizi öğrenebilir miyim komutanım?" dedim fısıltı gibi çıkan sesimle.
"Askerlerimin ismi dahil hiçbirimizin ismini öğrenmemen gerekiyordu. Ama sen..."
Sustu. Anlamamı ister gibi gözlerime baktı. Anlamıyordum. Hafifçe kaşlarımı çattım üzüldüğümü...
Ne yazık ki her gün yazamıyorum ama sizin fikirlerinizi önemseyeceğimi bilmenizi isterim.
Kuzey için karakter öneriniz var mı? Ceren gibi bir modeli olsun ister misiniz?
Olay örgüsü nasıl gidiyor? Sıkıldınız mı?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
CEREN
**************************************
Askerin bakışlarının hızla beni bulmasıyla kahkaham kısa sürmüştü. Helikopterden uzattığı kafası ve görünmeyen vücuduyla bu hali gülme isteğimi daha da arttırıyordu. Kendimi engelleme amacıyla dudaklarımın içerisini ısırdığım an yüzümde sadece bir tebessüm kaldı. Bir SAT'tan beklenilenin aksine enerjik sesi ve timine olan yakınlığı, bu komandoların içlerinde bir ruh taşıdıklarının bir göstergesiydi benim için.
Yüzündeki muzip ifade beni görmesiyle yerini hızla ciddiyete bırakırken dikkatle beni süzen bakışlarına biraz zaman tanıdım. Kendimi sıktığım birkaç saniyenin ardından durduğu pozisyon onu da rahatsız etmiş olacaktı ki helikopterden aşağı sert bir atlayış yaptı. Sadece yüzü görünürken sevimli duran bu askerin vücudu kesinlikle başından bağımsız duruyordu. Tahmin etmeliydim diye düşündüm. Sonuçta ortalamanın üstünde boyları ve vücutları olduğunu daha önce de duymuştum. Gördüklerimse bunu kanıtlar nitelikteydi. Yere indiği gibi kısa bir baş selamı verdiğinde karşılık olarak ben de hafifçe başımı eğdim.
Kimseden ses çıkmıyorken komik askerin hemen arkasından, "Hayırdır zevzek? Sesin kesildi." diyen başka bir asker indi. Anlaşılan bu asker gerçekten grubun en çok konuşanıydı. Bense daha resmi, soğuk, belki de korkunç olduklarını düşünmüştüm. Niye böyle düşündüğümü sorgulamam gerekirdi. Çünkü tıpkı benim gibi onlar da birer insandı. İşte bu noktayı kaçırmıştım.
Hemen arkasından başka bir asker de onu takip ederek indiğinde, "Acıkmıştır yaban domuzu." dedi.
Hepsinin bakışları hala bana bakmakta olan komik askerin bakışlarını takip edip beni bulduğunda, açık havada olmamıza rağmen derin bir sessizlik oluştu. Yüzümde asılı kalan ufacık tebessüm de yerini ciddiyete bıraktığında bakışlarını ilk kaçıran komik asker oldu. Ciddiyeti oldum olası sevmezdim fakat aşırı enerjik ve pozitif birisi olduğum da söylenemezdi. Herkes gibi ben de gerginlikten, kavgadan hoşlanmazdım. Memnuniyetsiz gözlerin üstümde dolanıyor olması da bu durumu benim için çekilmez kılıyordu.
Ne zaman bu kadar yakınıma geldiğini bilmediğim Kuzey helikopterden inen askerlere ilerleyip erkeksi bir şekilde sarılarak selamlaştığında hemen ardından diğer askerler de birbirleriyle kısaca selamlaşmaya başladılar. Sürekli bu şekilde sarılmadıklarına emindim. Belki de uzun zamandır birbirlerini görmüyorlardı.
