"İsminizi öğrenebilir miyim komutanım?" dedim fısıltı gibi çıkan sesimle.
"Askerlerimin ismi dahil hiçbirimizin ismini öğrenmemen gerekiyordu. Ama sen..."
Sustu. Anlamamı ister gibi gözlerime baktı. Anlamıyordum. Hafifçe kaşlarımı çattım üzüldüğümü...
Selam bebişlerim. Uzun sayılabilecek bir bölümle geldim. Hepinize iyi okumalar diliyorum. Umarım beğenirsiniz. Bu arada yorumlarınız hepsini okuyorum ve çok mutlu oluyorum. Bol bol yorum yapmayı ve bölümü beğenmeyi es geçmeyin. Sonraki bölüme kadar kendinize iyi bakın. Sizi seviyorumm <3
Ceren'in kombini
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
**********************************
Sorunsuz uyumuştum. Gerçekten son derece rahat bir uyku çekmiştim ki kaslarım aşırı uyumaktan hafifçe sızlayarak kendini belli ediyordu. Sabahın erken saatleri olduğunu penceredeki tül perdeye vurarak içeri yayılan güneş ışıklarından anlayabilirdiniz. İçimdeki hissiyatı bastıramayıp yerimden doğruldum. Pencerenin önüne geldiğimde tül perdeleri hafifçe araladım ve dışarıya bakındım. Ne görmeyi beklediğimi bilmiyordum ama beklemediğim bir şekilde dışarısının sessizliği dikkat çekiyordu. Tam da o an elimde bakabileceğim bir saat olmasını istemiştim. Telefonum bende değildi. Sahi benim telefonum neredeydi?
Anılarım arasında gidip geldiğimde en son hatırladığım gemideki restoranda ve hatta masanın üzerinde olduğuydu. Derin bir iç çekerek perdeyi tutan elimi serbest bıraktım. Telefonum olmadan buradaki günlerimin nasıl geçeceğini bilmiyordum. Yere sabitlenmiş bakışlarım valizime takıldığında eğilerek aldım ve yatağın üstüne koymayı tercih etmesem de uygun bir yer bulmaya üşenerek tekerlekleri değmeyecek şekilde üstüne bıraktım. Fermuarı açıp içindekilere bir göz attım. Kıyafetlerim ve kişisel eşyalarım arasında telefonum elbette yoktu. O kargaşada kim bilir kaç kişi eşyasını terk etmek zorunda kalmıştı?
Uyanır uyanmaz güzel bir duş almanın bana iyi geleceğine karar vererek valizin içinden birkaç temiz kıyafet çıkarıp koluma astım. Banyoya gittiğimde ihtiyacım olan havluları anında bulmuştum. Bir kez daha her şeyin düşünülmüş olması beni şaşırtmış ama mutlu etmişti. Nedense buradaki askerlerin kendi eşyalarını getirdiklerini düşünüyordum.
Üzerimi çıkartıp duşakabine adım attığımda ılık suyun tenimde kayarak aşağı inişi sızlayan kaslarıma çok iyi geliyordu. İyice temizlendiğime inandığımda -ki uzun süre zaman geçirmiştim- suyu kapatıp kurulandım. Valizimden aldığım siyah crop atleti ve sütlü kahverengi bol pantolonu giydim. Havalar henüz sıcaktı ve soğumasına bir hayli zaman vardı. Saçlarımı sardığım havluyu düzelterek aynada kendime baktım.
Bu birkaç haftalık süreç içerisinde bir hayli zayıflamıştım. En azından iki kilo kaybetmiş olmalıydım. Gerçi bu süreç içerisinde pek iştahımın olmamasının sebebi açıktı. Düşündüğüm konu gereği midemdeki burkulmayı hissedince yüzümü buruşturdum. Yiyecek bir şeyler bulmak için odanın içerisindeki mini buzdolabına bakmaya karar vererek aynadaki kendimle bakışmayı kestim.
Dolabın içerisinde sadece soğuk su olduğunu görünce minik bir hayal kırıklığı yaşayarak ağzımdan sesli bir nefes bıraktım. Saçımdaki havluyu çıkartarak serbest bıraktığımda asmak için banyoya döndüm. Hafifçe kuruttuktan sonra sadece taramakla yetindim. Kâküllerim uzamıştı. Bu yüzden daha sonra kesmeye karar vererek düzgünce taradım. Uzunca oyalanmanın, etrafı toplamanın ve odadaki eşyaları karıştırmamın ardından Kuzey'in dediği herhangi birisinin gelmeyeceğinden şüphelenmeye başladım.
