Draco Malfoy

10. Bölüm

Gözlerim kapalı, içimden bunlar son saniyelerin Y/N diye geçirirken bir anda birinin beni yakaladığını hissettim..

Bir kaç saniye için gözlerimi araladığımda Malfoy'u gördüm. Ne yani beni o mu kurtarmıştı!?

100 metre yükseklikten son hız düştüğüm için Malfoy beni yakaladığında dengesini kaybetmişti ve ikimizde süpürgeden düşüp 1 2 metre kadar yerde yuvarlanmıştık.

Bunun inanılmaz acıtacağını düşünmüştüm ama Malfoy bana sıkıca sarılmıştı ve kafamı kendi göğsüne gömmüştü bu yüzden bütün darbeleri Malfoy alıyordu. Sonunda yuvarlanmamız durduğunda ben Malfoy'un üstündeydim ve bana hâlâ sıkıca sarılıyordu ama çok geçmeden beni belimden kavrayıp yükseltmişti. Bende kollarımı onun iki yanına koyarak doğrulmak için yerden destek aldım ve hafifçe doğruldum. Malfoy derin nefesler alıp veriyordu. Bende aynı şekildeydim. Onunla o kadar yakındık ki burunlarımız birbirine değiyordu ve nefeslerimiz birbirimizin tenine vuruyordu. İnanılmaz sessiz bir şekilde fısıltıyla konuştum.

"Ben kazandım Malfoy"

Malfoy'da aynı ses tonuyla konuştu.

"Hayır Black.. Ben kazandım..."

Bu da ne demekti şimdi? Ben kazanmıştım işte. Altın Snitch'i ben yakalamıştım. Neden böyle söylemişti ki?

Çok geçmeden takım arkadaşlarımız ve tribündeki arkadaşlarımız başımıza toplanmıştı ama ne Malfoy ne de ben bir milim bile oynamamıştık, hala burun burunaydık...

Harry Hermione ve Ron koşarak yanımıza geldiler.

Harry belimden tutup beni Malfoy'un yanına yatırdı ve panikle konuşmaya başladı.

"Y/N iyi misin!? Bir yerin acıyor mu!? Kırığın var mı!?"

Yattığım yerden kalktım. Bir elimle yerden destek alırken oturur pozisyonda konuştum.

"Sakin ol Harry ben iyiyim. Bir şeyim yok"

Harry gözlerimin içine baktı ve bir kaç saniye sonra Malfoy'a dönüp konuştu.

"Bunu söylediğime inanamıyorum ama... Teşekkür ederim Malfoy, sen olmasaydın
Y/N..." Devamı getiremedi...

Malfoy bir eliyle yerden destek alırken bir eliyle de karnını tutarak doğruldu.

"Önemli değil Potter.. Kim olsa aynısını yapardı" dedi öksürmeden hemen önce.

Profesörler de yanımıza geldiğinde Malfoy ve beni revire götürdüler.

Ufak tefek morluklar dışında bir şeyim yoktu ama yinede bir gün boyunca revirde kalmam gerekiyormuş.

Herkesin o uzun geçmiş olsun konuşmalarından oldukça sıkılmıştım. Neyseki sonunda o sıkıcı konuşmalar bitip yerini tebrik konuşmaları almıştı ama bir süre sonra ondan da sıkılmıştım.

Etrafımı Gryffindor öğrencileri sarmıştı ve artık çok bunalmıştım. Ama Madam Pomfrey tam zamanında gelip herkesi dışarı çıkarmıştı.

Revirde, ben Harry Hermione Ron ve Malfoy vardık. Bir süre daha Harry Hermione ve Ron'la sohbet ettikten sonra onları gönderdim.

Sabahtan beri Malfoy'u görmeye kimse gelmemişti. Okulda bu kadar popüler olan bir çocuğun nasıl olurda hiç ziyaretçisi olmaz diye düşünmeden edemiyordum.

Yatağımdan kalkıp Malfoy'un yanına gittim.

"İyi misin?" Dedim ne dicemi bilemeden. Bu yüzden aklıma gelen ilk şeyi söylemiştim.

"Aaa 100 metre yükseklikten düşen birini  yakalayıp dengesini kaybettikten sonra 2 metre yükseklikten yere çakılıp 1 2 metre de yerde yuvarlanmış bir insan nasılsa bende öyleyim işte" dedi karnını tutup doğrulmaya çalışırken.