Draco Malfoy

27. Bölüm

Düdük sesi..

Maç çoktan başlamıştı. Biz 20 puanlık bir farkla öndeydik ama fazla uzun sürmedi. Art arda 2 sayı alan Slytherin'liler skoru eşitlemişti. Uzun süredir bu böyle devam ediyordu. Tam bir sayı aldık derken karşı takımda yeni bir sayı alıyordu. Bunun böyle devam etmeyeceğini hepimiz biliyorduk bu yüzden tüm takım bir an önce Altın Snitch'i yakalayıp kazanmamızı istiyordu.

Draco'yla kıyasıya mücadele içindeydik. İkimizinde tek bir hedefi vardı, Snitch'i yakalamak.

Bu maç fazla uzun sürmeyecekti çünkü sonunda Snitch'e çok yaklaşmıştık. Snitch'le aramızda nerdeyse 50cm kadar bir mesafe vardı. Malfoy'da bende daha da hızlanıp kollarımızı uzatmış onu yakalamaya çalışıyorduk. Malfoy tabiki yine uzun kol avantajıyla benden öndeydi. 10cm daha ve Altın Snitch parmaklarının arasındaydı.

Tam umudumu kaybetmek üzereyken Malfoy yavaşladı ve ben onu geçtim. Neden böyle bir şey yaptığını anlayamamıştım ama şu anda dönüpte ona bakamazdım. Snitch'e sadece 1 parmak uzaklıktaydım. Tam onu avucumun içine alırken arkama baktığımda Draco'nun kontrolden çıkan süpürgesini gördüm.

Draco'nun kontrolden çıkan süpürgesi

Merlin aşkına ben bu ânı daha önce yaşadım!

Snitch elime değer değmez yere çakıldım. Süpürgem bir tarafa Snitch bir tarafa bense bambaşka bir tarafa yuvarlanmıştım.

İlk bir kaç saniye karnımı tutup acıyla yerde kıvrandım. Bu oldukça sert bir düşüştü. Daha sonra yavaş yavaş gözlerimi açıp doğrulmaya başladım. Etrafıma baktığımda şok olmuştum çünkü burası Hogwarts değildi. Burası bir Mezarlıktı.

Mezarlık

Tanrım neler oluyor!?

"Ah, hayır" arkamdan gelen sesle beraber oraya döndüm. Bu Kılkuyruk'tu.

"Seni aptal! Bu Harry değil!" Bu da Sinirle Peter'a bağıran Barty Crouch..

"Özür dilerim, b-ben, Harry'nin arayıcı olacağını sanmıştım. Y-yani o gün onu antrenmanda öyle görün-"

"Kes! Beceriksiz! Sana verilen tek bir görevi bile yerine getiremiyorsun!"

Merlin aşkına! Demek Crookshanks'in o gün kovaladığı fare gerçekten de Kılkuyruk'muş!

Elim refleksle cebime gitti. İşte o an dehşetin dibini yaşadığım andı. Asam. Asam yoktu. Tabiki yoktu! Maçta asa taşımamız yasaktı çünkü!

Peter ve Barty'nin kavgasını fırsat bilip hızla ayağa kalktım ve bana gönderilen bir lanet eşliğinde büyük bir mezar taşının arkasına sakladım. Lanet mezar taşına çarpıp bir kısmının parçalanmasına sebep olurken bende ellerimle kafamı korumaya çalışmıştım.

Tanrım, işte şimdi benim sonum gelmişti!

"Sen kızı hallet seni aptal! Ben gidip Harry'i yakalamaya çalışacağım! Eğer Karanlık Lord onu göremezse ikimizi de öldürür!" Dedi ve anında cisimlendi

Hayır! Hayır hayır hayır! Harry'i yakalayacaktı! Buna izin veremezdim. Tanrım, keşke asam yanımda olsaydı!

Bir dakika, dur, ne!? Karanlık Lord mu!? Voldemort gerçekten geri mi dönmüştü!?

"Y/N, hadi çık ortaya, Peter amcanı üzme" Peter mezar taşlarının arasında yürüyerek bana sesleniyordu. Yüce Merlin, gerçekten ne kadar salak bir adamdı bu!? Neden yakalamak zorunda olduğun birini ona seslenerek ararsın ki? Neden ona seslenip konumunu belli edersin ki!? Bu salak adamdan ne iyi ne de kötü biri olurdu. Sadece, salak..