Draco Malfoy

31. Bölüm

Beğenip yorum yapmayı unutmayı
<333
(Düzenlendi)

Hermione'nin bu sözlerinden sonra kaşlarımı çattım ve hemen ardından Ginny'e döndüm. Yüz ifadesinden oldukça üzüldüğünü görebilimiştim. Merlin aşkına Hermione gerçekten Ginny'nin Harry'den hoşlandığını bilmiyor muydun!?

~

"Bu harika bir haber Neville!" Diye sevinçle bağırdı Hermione. Sonunda çalışabileceğimiz bir yer bulmuştuk.

İhtiyaç odasına gittiğimizde içeri girer girmez kapı yok olmuş, içerisi genişlemişti. Dahası, çalışabileceğimiz mankenler ve düello alanları oluşmaya başlamıştı. Hepimiz heyecanla olanları izlerken Cho bir soru sordu.

"Peki şimdi ne olacak? Bizi kim çalıştıracak?"

Hermione Harry Ron ve ben birbirimize baktık. Daha sonra Hermione bir adım öne çıkarak konuşmaya başladı.

"Aslında benim aklımda birileri var" dedi

Harry ve ben merakla kaşlarımızı çattık.

"Kim peki?" Diye sordu Luna

"Benim, büyüde çok yetenekli olduğunu düşündüğüm iki kişi var ve onların bize pek çok şey öğretebileceğini düşünüyorum" diye başladı lafa. Şimdi herkes merakla onu dinliyordu.

"Kim olduğunu söylicek misin artık?" Meraktan çatlayan Ron sormuştu bunu.

"Harry ve Y/N"

"Harika" dedim gülümseyerek Harry'e döndüğümde "Dur ne!?"

~

Son üç haftadır Hermione'nin icat ettiği sihirli galleonlar sayesinde güvenli bir şekilde haberleşebiliyor ve ihtiyaç odasında buluşup çalışabiliyorduk. Yavaş yavaş ilerlememize rağmen bir çok kişi Expellıarmus büyüsünde kendini geliştirmişti. Aslında bu bana biraz sıkıcı geliyordu çünkü ben daha ileri seviyede büyülere çalışmak istiyordum. Bunlarda zaten ustalaşmıştım. Nede olsa vaftiz babam KSKS öğretmeniydi ve her boş vaktinde beni çalıştırırdı..

~

KSKS dersinden çıkmış koridorda yürüyordum. Umbridge'in kurallarına göre arkadaş gruplarıyla dolaşmamız yasaktı bu yüzden hepimiz dağılmıştık.

"Bu gece yapıyor muyuz?" Diye bir ses geldi arkamdan. Yan gözle oraya baktığımda Malfoy'u gördüm, doğruca karşısına bakıyordu. Fark edilmeden önce hızla önüme döndüm ve yavaşça bir kere kafamı salladım. Malfoy kafamla onayladığımı görünce hızla önüme geçti ve gitti.

Yürümeye devam ettiğimde cebimde hissettiğim sıcaklıkla elimi cebime attım. Hermione'nin işaretiydi bu. Hepimizi ihtiyaç odasına çağırıyordu...

~

"Harry, son zamanlarda, tuhaf rüyalar gördün mü?" Diye sordum

"Neden sordun?"

"Bilmem, sadece bu aralar biraz tuhaf hissediyorum"

Dersten sonra Harry ile beraber odalarımıza dönerken Fred ve George'un ağlayan bir çocuğun yanında onu teselli ettiklerini gördük.

"Göründüğü kadar kötü değil Eugene" dedi Fred

"Tamam biraz acıyo ama birazdan geçicek" diye devam etti George

"Sadece küçük bir sıyrık. Bak bizimki geçmeye başladı bile" diye tekrar konuştu Fred

Harry ve ben onlara yaklaştığımızda Profesör Umbridge'in sesini duyduk. Hafif bir öksürükle dikkati üzerine çekti.